Karim Didouch was erg verrast toen zijn naam viel tijdens de bekendmaking voor Hilversums Vrijwilliger van het jaar 2022.

Karim Didouch was erg verrast toen zijn naam viel tijdens de bekendmaking voor Hilversums Vrijwilliger van het jaar 2022. Angelique Riemers won vorig jaar de door Versa Vrijwilligerscentrale georganiseerde prijs en woont toevallig bij Didouch in de straat. 

Riemers was met hem mee naar de prijsuitreiking en vertelde hem hoe het vorig jaar ging. “Toen was er corona. Dus alleen zij was uitgenodigd. Er mochten niet veel mensen zijn”, vertelt Didouch. “Dus zij kwam binnen en het was even snel: verrassing, ze kreeg de prijs en dat was het. Er was verder niks, ze wist ook niets van nominaties. Dus dat beeld had ze geschetst. Maar nu, vertelde ze, waren er negentien genomineerden en die zouden allemaal komen. Dus ik dacht, dat is maar vijf procent kans en bovendien win ik nooit wat. Dus dat zou wel loslopen, dacht ik.” 

Maar dat liep dus heel anders. Didouch mag zich het hele jaar Hilversums Vrijwilliger van het jaar 2022 noemen. “De prijs is wel een hele eer. Het is niet waar ik het voor doe, maar het is zeker mooi om zo’n waardering te krijgen.” 

‘Het zijn ook allemaal dingen die ik leuk vind om te doen’

Bovendien was de jury unaniem in haar oordeel. Didouch kan daar wel een reden voor verzinnen: “Er waren zoveel mensen genomineerd, ook die ik goed ken, die echt alles voor hun club of vereniging doen. Die wonen er bijna. Maar dat is veelal bij één organisatie. En dat is bij mij anders, ik zit in de medezeggenschapsraad en de gemeenschappelijke medezeggenschapsraad van de basisschool van mijn kinderen, altijd bezig voor het voetbalgebeuren, clinics geven, eenzame ouderen een leuke dag bezorgen, als buurtouder... Het zit gewoon in mij. Een ander heeft er misschien helemaal geen tijd voor, maar ik ben iemand die er tijd voor maakt. Dat is misschien het verschil. Het zijn ook allemaal dingen die ik leuk vind om te doen.” 

Zoals met de buurtouders. Didouch: “Het begon drie jaar geleden tijdens de kerstvakantie in Kerkelanden met gedonder bij de scholen, dat bleek een lekkere hangplek voor de jongeren. Ik had te doen met de omwonenden en ik wilde dat samen met een aantal anderen het een beetje in de gaten gaan houden. Ik kon me niet voorstellen dat een paar van die jochies een hele wijk in zijn greep kunnen houden, dat bestaat toch niet. Dus zijn we bij elkaar gekomen, hesjes aangeschaft, een schema gemaakt en rondjes gaan lopen. Niet om te patrouilleren maar gewoon om aanwezig te zijn. We spraken de jongens ook aan, gewoon even een praatje maken. Van de meeste jongens kenden we de ouders wel en dat zijn allemaal prima jongens, ze verveelden zich alleen enorm. Voor de kleintjes was van alles te doen en georganiseerd, maar voor jongeren van zeventien, achttien jaar, daar was gewoon niks voor. En dan komt van het een, het ander.”  

Jongeren betrekken

Wat ze tijdens die rondes terugkregen van de jongeren was dat ze, naast het feit dat ze zich verveelden en een eigen hangplek misten, ze ook betrokken wilden worden. Eén van de ouders nam toen het initiatief om te gaan koken voor ouderen. Didouch: “En de jongens stonden vervolgens allemaal klaar om te helpen. Elke week deden ze boodschappen, stonden ze te koken en gingen ze naar het zorgcentrum. Dan merk je dat de jongeren eigenlijk hartstikke graag willen, maar als ze constant met de nek worden aangekeken als hangjongeren, dan wordt het ze wel lastig gemaakt. Vraag het ze gewoon, dat helpt.”  

Naast het vele vrijwilligerswerk dat Karim Didouch doet, heeft hij ook een druk gezinsleven met een vrouw en vier kinderen. En voor zijn beroep werkt Didouch fulltime als analist bij de Rabobank. Ook schakelen gemeente, stichtingen en verenigingen hem regelmatig in om bijvoorbeeld gewoon even mee te denken of om mensen uit zijn netwerk te vragen.  

Benefietwedstrijden 

Stichting MZS, wat staat voor mens, zorg en sport, is opgericht door een aantal voetbalvrienden om het Hilversums amateurvoetbal weer nieuw leven in te blazen en dat te combineren met zorg. Didouch is later bij die club aangesloten en sindsdien erg actief. Zo gaat hij de voetbalvelden langs om de spelers te interviewen, die de aandacht overigens erg leuk vinden. En eens per jaar organiseren ze het MZS Stichtingentoernooi, elke keer bij een andere voetbalvereniging. 

Daarnaast is er jaarlijks een benefietwedstrijd met het Hilversums Elftal, waarbij spelers worden geselecteerd uit verschillende selectieteams van clubs uit het Gooi, die samen het Hilversums Elftal vormen. Ze hebben al een keer tegen Ajax amateurs gespeeld en tegen Huizen een keer. “Dus tegen gerenommeerde tegenstanders. Met die benefietwedstrijden halen we geld op en kiezen we een mooi doel uit. Zoals een keer voor Noah, een jongetje met een chronische aandoening van wie de ouders door de zorg voor hem financieel in de problemen kwamen. Het was mooi om die te kunnen steunen. Zo kiezen we elk jaar een ander mooi doel uit.” 

‘Iedereen die erbij wordt betrokken is enthousiast en zo blijft het netwerk groeien’

Bovendien organiseren ze met Stichting MZS voetbalclinics voor Hilversumse kinderen met een beperking, voor eenzame ouderen hebben ze eens palingroken georganiseerd en een keer een Hollandse dag. “Dat zijn allemaal dingen, die vind ik super leuk om te doen.” Didouch blijft enthousiast vertellen over alles waar hij mee bezig is. Trots is hij ook op de samenwerking tussen verschillende partijen. Niet alleen de voetbalverenigingen, ook het mkb uit Hilversum, de gemeente, de vrijwilligers. “Iedereen die erbij wordt betrokken is enthousiast en zo blijft het netwerk groeien.” 

Heeft Didouch al een mooie bestemming voor zijn gewonnen geldbedrag? “Zeker, dat ga ik stoppen in wat gaat worden: De Eenheid.” Met deze stichting in oprichting is Didouch hard bezig. “Ik merk al jaren in de islamitische gemeenschap in Kerkelanden, dat gedurende ramadan heel veel mensen vanuit Kerkelanden naar de moskeeën in Noord en in Oost reizen voor het avondgebed. Je merkt dat iedereen daarin afhankelijk is. Mijn vader bijvoorbeeld, kan niet ‘s avonds laat nog op de fiets terug. Dus hij rijdt dan een keer per week met mij mee. Mijn zoons, die de volgende dag weer naar school moeten, zouden heel graag een gedeelte van het gebed doen. Dat kan niet, want ze rijden met mij mee en soms duurt dat wel tot twaalf uur of nog later.” 

Toen kreeg Didouch een idee. Hij charterde de gymzaal van een basisschool midden in Kerkelanden. “Elke avond even de boel aanvegen, alles omtoveren tot gebedsruimte, naar huis racen, gauw eten en dan weer naar de gymzaal om de deuren te openen. Dat was zo mooi, vanaf alle richtingen kwamen mensen naar die locatie toe. Mannen, vrouwen en ook kinderen en jongeren. De sfeer was heel gemoedelijk met elkaar, vergelijkbaar met kerst.” 

Islamitisch centrum

Na het gebed moest alles weer teruggezet worden, want de volgende dag werd er weer gegymd. En dat dan dertig dagen lang, was zeker wel een karwei? ”Ja, maar dat was het wel waard. Bij de deur buiten hadden we mensen in hesjes staan die, als mensen eerder naar huis gingen, erop letten dat er buiten niet te lang werd nagepraat. Want dan zou de buurt overlast kunnen ervaren. Voor die rol in de hesjes, meldden zich ook veel jongeren aan. Evenals voor het opruimen na afloop. Zo zie je maar, dat de jeugd graag betrokken willen worden. Vanuit die gedachte zijn we al een tijdje bezig met het oprichten van een soort buurthuis, maar dan meer een islamitisch centrum. Met een gebedsruimte waardoor ook ouderen de ruimte krijgen om te kunnen bidden wanneer ze daar behoefte aan hebben. Zo hebben ze een loopje, kunnen ze even babbelen met elkaar. Nu zitten ze de hele week te wachten tot die ene dag dat iemand langskomt en hen meeneemt naar de moskee aan de andere kant van Hilversum.” 

Didouch vertelt over meer ideeën: “Ook kunnen we daar bijvoorbeeld huiswerkbegeleiding gaan organiseren, Arabische les aanbieden, nieuwe Nederlanders de weg wijzen. Zo kunnen we jongeren van de straat houden en ouderen uit het isolement halen.” Ideeën en plannen zijn er genoeg, alleen een juiste locatie is er nog niet. “We zouden heel graag een centrale plek in Kerkelanden krijgen, maar we moeten nog even geduld hebben.”