Bianca (48): ‘Ondanks mijn beperking kan ik prima vrijwilligerswerk doen’

Vijf jaar geleden moet Bianca Bekkers een onderbeen laten amputeren. Met haar prothese kan ze niet langer dan tien minuten lopen, daarom gebruikt ze een scootmobiel. Maar deze fysieke beperking weerhoudt Bianca er niet van om wekelijks vrijwilligerswerk te doen. “Als je een ander kunt helpen, waarom zou je het dan niet doen?”

Ze parkeert haar scootmobiel voor de deur en loopt naar binnen. Zo op het eerste gezicht lijkt er niks aan de hand met de 48-jarige Bianca Bekkers. Wie beter kijkt ziet een kleine oneffenheid in haar tred. “Ik heb een onderbeenprothese”, legt Bianca uit. “Er zat een bloedprop in mijn lies. Die is gezakt en heeft zo de bloedtoevoer naar mijn linkervoet afgesloten. Als gevolg moest mijn onderbeen geamputeerd worden.”

‘Dat kan ik wel’

Bianca is geboren in Ede, getogen in Renkum en woont sinds 21 jaar in Weesp. Al ruim een half jaar bezorgt ze elke woensdag maaltijden van de Kookgroep Weesp aan mensen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. “Ik zag op Facebook een oproep van de Kookgroep Weesp voor maaltijdbezorgers. Toen dacht ik: dat kan ik wel. Ik heb gebeld om me aan te melden, maar heb wel eerst uitgelegd dat ik in een scootmobiel rijd. Ik kan bijvoorbeeld niet een maaltijd naar de zesde verdieping brengen als er geen lift is. Dat was gelukkig geen probleem.”

‘Vaak maak ik even een praatje’

Trots laat de Weespse een foto zien van meisje met lange haren. “Dit is mijn dochter van bijna elf, Lisanne. Zij is alles voor mij en we brengen veel tijd samen door. Maar daarnaast wilde ik ook iets voor mezelf doen, om ritme in mijn leven te krijgen. En dat heb ik nu gevonden in het vrijwilligerswerk voor de Kookgroep.”

Bianca vertelt dat ze door het vrijwilligerswerk veel mensen heeft leren kennen. “De mensen van de Kookgroep zijn allemaal harstikke aardig en het is heel gezellig als ik ze zie. En dan zijn er natuurlijk de mensen bij wie ik het eten breng. Ik breng een gevuld bakje met een warme maaltijd en zij geven mij het lege bakje van de week ervoor weer terug. Vaak maak ik dan even praatje, dat vinden zij leuk, maar ik ook. Die mensen zijn allemaal zo dankbaar. Er is een vrouw die me elke week een chocoladereep geeft als ik haar maaltijd kom brengen. Ik zeg dan altijd: dat moet u niet doen! Maar daar wil ze niks van horen. ‘Geef hem maar aan je kleine’ zegt ze dan, heel lief.”

Een ander helpen

Behalve maaltijden rondbrengen, doet Bianca ook boodschappen voor mensen uit haar straat. “Als ik naar de winkel ga, dan ga ik vaak even bij m’n buurvrouw van 73 langs om te vragen of ze ook iets nodig heeft. Zij is niet goed ter been en als ik toch naar de winkel ga, dan kan ik net zo goed even iets voor haar meenemen toch? En wanneer ik zelf eten over heb, dan breng ik haar een bakje.”

Bianca vertelt dat ze zo is opgevoed. “Als je een ander kunt helpen, waarom zou je het dan niet doen? Zo voed ik mijn dochter ook op. Ze gaat soms mee als ik de maaltijden voor de Kookgroep bezorg. Zij op de fiets, ik op mijn scootmobiel.”

‘Dit past bij mij’

Hoe bijzonder het ook is dat ze ondanks haar beperking toch vrijwilligerswerk doet, Bianca vindt het heel normaal. “Ik kan toch ook bij mij thuis naar binnen stappen? Dan kan ik ook bij anderen aanbellen. Dit is vrijwilligerswerk dat precies bij mij past. Ook wat betreft mijn energielevel, want ik ben snel moe. Maar een half uurtje per week maaltijden bezorgen is niet vermoeiend voor me.” Ze heeft gemiddeld vijf adressen waar ze op woensdag maaltijden bezorgt. “Alles is goed bereikbaar met mijn scootmobiel. Ik bezorg ook bij iemand op de eerste verdieping van het Meidoorneiland, maar daar is een lift dus dat is geen probleem.”

En misschien breidt Bianca haar vrijwilligerswerk binnenkort wel uit. “Ze hebben bij de Kookgroep gevraagd of ik ook wil helpen koken, dat we het afwisselen zeg maar. Dat lijkt me leuk. Zittend kan ik namelijk ook een heleboel dingen doen, zoals groenten snijden. Of ik wissel korte momenten van staan af met zitten, dat kan ook. Er is altijd wel iets wat ik kan.”

Je kunt altijd iets

En dat is precies de boodschap die Bianca wil uitdragen. “Wie je ook bent, ook al zit je in een scootmobiel, er is altijd wel iets wat je kunt doen. Dus als je vrijwilligerswerk wilt doen, moet je gewoon iets zoeken wat bij je past. Ik vind het heel fijn dat ik door maaltijden te bezorgen – voor mij een kleine moeite – iets voor een ander kan betekenen. Want met mijn fysieke beperking voel ik me soms alsof ik er niet toe doe. Maar dankzij dit vrijwilligerswerk heb ik dat niet meer, het geeft me voldoening.”