Blogposts

Zingen voor de ziel!

Een van de genomineerde Vrijwilligers voor de Vrijwilliger van het jaar 2025 is Samer Al-Khawaldeh, die in 2024 is begonnen met vrijwilligerswerk bij SC 't Gooi via Vluchtelingenwerk Hilversum en ons kantoor. Dit is zijn verhaal; Hallo, eerst wil ik mezelf kort voorstellen. Mijn naam is Samer Muhammad Al-Khawaldeh. Ik ben 38 jaar oud en ik ben getrouwd en we hebben drie meisjes. Mijn vorige baan in Syrië was sportleraar, daar heb ik een periode als voetbalcoach gewerkt en veel wedstrijden gefloten. Hier in Nederland ontmoette ik de werkcoach van Vluchtelingenwerk, mevrouw Jenni Richardson, die me hielp om naar de Vrijwilligerscentrale Hilversum te gaan. Daar heb ik een kennismakingsgesprek gehad met Nicole en hebben we gesproken over wat ik leuk vind en waar mijn interesses lagen. Al snel werd duidelijk dat ik affiniteit had met voetballen. Na het gesprek werd er contact gelegd met Bibeane van de voetbalclub SC ’t Gooi. We zouden beginnen met werken in de keuken en we zouden kijken naar mogelijkheden om te assisteren bij het wedstrijd fluiten. Bij SC ‘t Gooi ontmoette ik hele aardige mensen. Na het zien van mijn CV vertelde ze me of ik voor hen kon werken als scheidsrechter, omdat er velen te kort waren. Na overleg met de heer Humphrey werd de dag en het tijdstip van mijn eerste wedstrijd gekozen en hij voorzag mij van een uniform en schoenen speciaal voor de scheidsrechters. Ik ben toen die wedstrijd gaan fluiten in het uniform, dat was best spannend. De wedstrijd was inderdaad uitstekend en de reacties waren geweldig na de wedstrijd, dat was erg bemoedigend. Elke zaterdag leid ik nu een wedstrijd en de sfeer is erg spannend. Als het mogelijk is, wil ik graag mijn werk als voetbalscheidsrechter of -coach voortzetten. Ik doe vrijwilligerswerk vooral voor mijn integratie in de Nederlandse samenleving en om de Nederlandse taal te spreken en te leren. Over het algemeen ben ik erg gepassioneerd over mijn werk op dit gebied, omdat ik er al van jongs af aan dol op ben. Daarom ben ik blij met het vrijwilligerswerk bij SC ’t Gooi. Samer Muhammed Al-Khawaldeh PS. Inmiddels is Samer nog steeds actief bij SC 't Gooi en fluit hij wekelijks wedstrijden. Hij heeft het enorm naar zijn zin en is heel blij met zijn vrijwilligerswerk. Bibeane, die de Vrijwilligers begeleidt bij de voetbalvereniging, is erg blij met zijn bijdrage en zijn vriendelijkheid. Hij doet het heel goed, vertelde ze mij, echt superleuk! Ook is Samer herenigt met zijn gezin en dat maakt hem heel gelukkig.

Zingen voor de ziel!

test

Druk bezig staat Eugene het dierenhok schoon te maken. Naast de prachtige grote bomen aan de rand van de Dierenweide is hij gefocust aan het werk, heerlijk in zichzelf. Ik zwaai naar hem en ik denk ‘die is goed bezig!’. Tijdens een bezoek aan Dierenweide Zonnehoeve sta ik het terrein te bewonderen, wat ziet het er prachtig uit. Er is een hoop werk verzet, de entreepoort is nieuw en van ijzer, de omheining is strak en netjes, ook hebben sommige hokken een goed stevig trapje. Ook de voederplaats en de chillplek voor Vrijwilligers hebben een opknapbeurt gehad. Wat hebben de Vrijwilligers hier hard gewerkt. Ik raak in gesprek met Eugene, de jongeman die zo lekker aan het werk was, hij is erbij komen staan. Waarom doe je dit werk, vraag ik hem. Met glunderende ogen vertelt hij dat de natuur hem rust geeft en die rust heeft hij nodig. Eugene vervolgt dat hij veel in zijn hoofd zit en al die gedachten, die alle kanten op schieten levert hem meer onrust op dan hij lief is. Maar hier tussen de bomen en het fysiek bezig zijn, houdt hem ver van zijn gedachten. En fysiek is het zeker, want het schoonmaken van de dierenhokken is een stevige klus. “Ja, soms vergeten mensen dat in verbinding zijn met jouw omgeving heel belangrijk is. De bomen zien en horen in de wind, dat is heerlijk”, zegt Eugene. “Voorheen zat ik vaak op mijn mobiel, daardoor raakte ik steeds mee geïsoleerd van mijn omgeving. Uiteindelijk zat ik meer in mijn hoofd met alle gedachten Nu kijk ik gedurende mijn werk niet op mijn telefoon en dat voelt heerlijk. Sterker nog, ik kijk er zelfs niet naar als ik hiernaartoe fiets. Daardoor heb ik volledige aandacht voor deze mooie omgeving. Ik zie de bomen, ik sta letterlijk met mijn voeten in de aarde (soms modder hahaha), ik aai de dieren en ik drink koffie met het team. Ik voel weer verbinding met de wereld om mij heen en ik ben met mijn lijf bezig". Eugene vertelt verder “ik zit in een traject met een jobcoach bij USG/Restart. Zij attendeerde mij op de website van de Vrijwilligerscentrale en daar zagen we vacature van de Dierenweide, wat mij veel steun gaf en geeft. Ik kom helemaal tot rust, dat laten die dieren (en mensen) mij ook voelen, alive, juist door het "basale", pootjes in de aarde. Ik weet dat het een lange weg terug is naar mij weer "volledig voelen" i.p.v. gefragmenteerd en dat zal vanaf hier met een nieuw ritme dat begint te ontstaan, meer zelfzorg en rust alleen maar beter gaan.” Ik ben onder de indruk van zijn verhaal. Eugene, wat ben je een wijze man en goed bezig, je hebt helemaal gelijk. Nicolette de beheerder van het terrein, of eigenlijk kan ik zeggen de super-Vrijwilliger van de Dierenweide Zonnehoeve, is heel blij met Eugene. Hij werkt goed door, pakt het prima op en werkt fijn mee met het team. Tot slot Eugene, heeft het effect van deze natuur ook invloed op de rest van de week voor jou en jouw gedachtes? “Dat is een goede vraag, dat begint te komen, ja het heeft zeker effect” zegt hij. Eugene is inmiddels 5 weken aan het werk bij de Dierenweide Zonnehoeve en kent al een hoop namen van de geiten, konijnen en ezels. Momenteel werkt hij op alleen op de dinsdag en terwijl Nicolette erbij komt staan vult zij aan “En binnenkort ook de vrijdag”. Tegelijkertijd zie ik Eugene glunderen. Tweemaal in de week in verbinding staan met de natuur, dat is een fijn vooruitzicht. Dank je voor het gesprek, Eugene!

Vrijwilligers Joenkie Liem, Paul Eilke en Nancy Bruins vertellen over hun mooie en belangrijke vrijwillige inzet in Weesp en Driemond in Gemeentekrant Amsterdam.

Ton Denkers-Gadella (82) en Carlita Bron-van Kanten (79) zijn de drijvende krachten achter de Taalgroep voor Vrouwen, waar anderstalige vrouwen uit Weesp samenkomen om Nederlands te oefenen. “We hebben plezier en leren van elkaar. Het is zowel voor de vrouwen van de Taalgroep als voor onszelf een verrijking,” zeggen Ton en Carlita eensgezind. Met allebei een grote glimlach om hun mond en een stapel schriftjes in hun handen lopen Ton en Carlita heen en weer door de achterste zaal van Versa Welzijn aan het Van Houten Industriepark. Ze bereiden al kletsend de Taalgroep van deze week voor. Dat ze dat veel vaker hebben gedaan blijkt uit de vanzelfsprekendheid van hun bewegingen: de een hangt een landkaart op, de ander schuift wat met stoelen, om vervolgens samen de schriften, pennen en bordenwissers klaar te leggen. Kinderen moesten vertalen “Ik ben al sinds 2012 bij de Taalgroep betrokken,” vertelt Carlita. Ze groeide op in Suriname en werkte jarenlang als fysiotherapeut. “Tijdens mijn werk zag ik hoe belangrijk taal is. Ik had een oefengroep voor anderstalige vrouwen. Daar merkte ik dat taal een belemmerende factor kan zijn bij een behandeling. Soms zeggen mensen dat ze je begrijpen, maar dan is dat niet zo. Dat zorgt voor miscommunicatie en strubbelingen. Ik merkte ook dat vrouwen vaak hun kinderen meenamen naar de fysiotherapie, zodat die konden vertalen. Die vrouwen waren dus echt afhankelijk. Dat was voor mij een extra stimulans om me in te zetten voor de Taalgroep voor vrouwen.” Taal kan deuren openen Ton heeft een achtergrond in de pedagogiek en werkte onder andere bij de brandweer en de gemeente Weesp. “Taal is de sleutel tot verbinding, dat leerde ik al vroeg. Het kan deuren openen, maar ook obstakels vormen.” Dat laatste merkte ze tijdens haar tijd bij de brandweer. “Als iemand een brandend huis in gaat, dan moet die met de andere brandweerlieden kunnen communiceren. Er staan levens op het spel. Als er een taalbarrière is, dan is het niet veilig om in zo’n situatie samen te werken.” Ze vertelt dat ze uit een ‘maatschappelijk geëngageerd nest’ komt. “Ik deed op mijn zeventiende al vrijwilligerswerk. Sinds ongeveer acht jaar ben ik bij de Taalgroep betrokken.” Rekken en strekken “De Taalgroep voor Vrouwen is een veilige plek waar anderstalige vrouwen elke donderdagmiddag samenkomen om Nederlands te praten en te oefenen,” legt Ton uit. “We richten ons niet alleen op grammatica of schrijven, het gaat juist om het toepassen. Dus hoe vraag je iets in de supermarkt of hoe leg je iets uit aan de leerkracht van je kind?” Een bijeenkomst begint meestal met een kringgesprek. “We vragen of iemand iets heeft meegemaakt waarover ze wil vertellen,” vertelt Carlita. “En we bespreken het nieuws of dingen die spelen. Daarna is er tijd voor opdrachten en spelletjes. Halverwege doen we altijd rek- en strekoefeningen. Dat is natuurlijk bedoeld om even te bewegen. Maar zo leren we ook begrippen als ‘voor’, ‘naast’ en ‘achter’ op een speelse manier. Zo van: ga naast je stoel staan, en voor je stoel, dat soort opdrachtjes. En als we het rekken en strekken per ongeluk een keer vergeten, dan vragen ze er zelf naar,” lacht ze. Respect en vrijheid De groep is divers, met vrouwen van verschillende achtergronden en niveaus. “Sommigen zijn hoogopgeleid en willen Nederlands leren om te werken, anderen zijn nooit naar school geweest,” vertelt Ton. “Iedereen accepteert en respecteert elkaar, dat is geweldig om te zien. We hebben de afspraak dat alles wat we bespreken bij de Taalgroep onder ons blijft. Die vrijheid moeten de vrouwen voelen. En dat is best ingewikkeld, want we hebben verschillende religies in de groep zitten. Maar er wordt naar elkaar geluisterd en de vrouwen stellen ook vragen aan elkaar. Ze oordelen niet. En we kunnen het echt over alles hebben.” ‘We praten ook over gezondheid’ De bijeenkomsten zijn niet alleen leerzaam, maar ook gezellig. “Vaak nemen de vrouwen iets lekkers mee om te delen,” vertelt Carlita. “Dat zijn vaak recepten uit hun cultuur, iets waar ze trots op zijn. En daar krijgen ze van de andere vrouwen dan weer waardering voor, zo mooi is dat.” Ze vult aan dat er bij de Taalgroep ook aandacht wordt besteed aan het onderwerp ‘gezondheid’. “Zo hebben we gesproken over diabetes en gezond eten. Een van onze vrouwen gebruikt door die gesprekken nu minder suiker bij het koken. En een aantal vrouwen heeft samen een wandelgroepje gevormd. Ze bewegen nu veel meer.” De gepensioneerde fysiotherapeut straalt van trots. Wij leren net zoveel van hen als zij van ons Op de vraag wat dit vrijwilligerswerk zo leuk maakt, antwoordt Carlita meteen: “De energie van de groep. Iedere bijeenkomst is anders, en het is geweldig om te zien hoe de vrouwen groeien in hun zelfvertrouwen. Daarbij weet ik dat ik zinvol bezig ben, ik beteken iets voor deze vrouwen. En zij betekenen iets voor mij. Want het omgaan met verschillende mensen, culturen en denkwijzen is voor mezelf echt een verrijking. Ik zou eigenlijk willen dat dit veel meer gebeurt over de hele wereld, want zo leer je elkaar begrijpen en haal je vooroordelen weg.” Ton knikt instemmend. “Ik vind het ontzettend leuk en leerzaam om met mensen uit verschillende landen en met verschillende godsdiensten in gesprek te gaan. Wij leren net zoveel van hen als zij van ons. En als je dan ziet dat er iets groeit in zo’n groep, dat de vrouwen het leuk hebben met elkaar en zich veilig voelen, dat is natuurlijk het allermooiste.” Vrijwilligerswerk draait niet alleen om geven “Het zou fantastisch zijn als meer mensen zich als vrijwilliger aansluiten bij de Taalgroep voor Vrouwen. Jongeren bijvoorbeeld, want wij worden ook een dagje ouder.” Carlita maakt aanhalingstekens bij het woord ‘dagje’ en Ton en zij schieten in de lach. “Dus uiteindelijk hebben we mensen nodig die het stokje kunnen overnemen.” Ton verduidelijkt: “De Taalgroep voor Vrouwen is elke donderdag van 14.30 uur tot 16.30 uur. Behalve in de schoolvakanties. En als iemand geïnteresseerd is als vrijwilliger maar niet elke week kan, dan kunnen we daar natuurlijk rekening mee houden. En mocht je nog twijfelen: vrijwilligerswerk draait niet alleen om geven. Je krijgt er heel veel voor terug.”

Via de Meedoen balie bij het COA vond de eerste ontmoeting plaats tussen Nicole van de Vrijwilligerscentrale en Shukri. Shukri is Koerdisch komt uit Syrië en verblijft in Gooiland, de opvanglocatie van het COA in Hilversum. Hij is nu 5 maanden in Nederland en wacht op een verblijfstatus. Drie keer per week volgt hij een uur Nederlandse taalles en het valt gelijk op hoe goed hij in die korte tijd al Nederlands kan spreken. ‘Nederlands is nu mijn taal’ zegt hij. In Syrië had hij een welvarend en goed leven. Hij had 10 winkels, een mooi huis, een boerderij met landbouwgrond waar hij gewassen verbouwde. Daarnaast had hij een centrum waar hij werkte als hij fysiotherapeut, want dat is zijn beroep al 28 jaar. De situatie in Syrië is niet goed en onveilig. Laatst kreeg hij bericht dat zijn vrouw die nog in Syrië verblijft gewond is geraakt bij een Turks bombardement in zijn regio. Zij is geopereerd, gelukkig gaat het nu weer wat beter met haar. Zijn twee dochters verblijven ook nog in Syrië, de één is gehuwd en de ander is vrijgezel, zij zijn ingenieur. Shukri belt ze bijna dagelijks. Zijn zoon woont in Duitsland en heeft inmiddels de Duitse nationaliteit gekregen. Hij studeert daar computertechniek. Shukri is via een heftige vluchtroute via Turkije, Roemenië en Duitsland in Nederland terecht gekomen. Hij vertelt over lange en moeizame wandelingen door de bergen, over een muur van 3,5 meter heen klimmen en vervolgens naar beneden moeten springen. Een actie die gebroken voeten en ander verwondingen veroorzaakt bij zijn vluchtgroep. Hoe de kogels om zijn oren vliegen bij de grens van Turkije, die andere verwonden en waardoor sommige zelfs stierven. Shukri vertelt over Roemenië waar hij 5 dagen buiten op een balkon verblijft met alleen water. Eten kopen kan maar 3x zoveel meer dan normaal. Hoe zijn telefoon tijdens de reis kapotging en hij deze kwijtraakte in Duitsland en hoe hij daar door een vrachtwagen in de middle of nowhere werd achtergelaten. Er zou een auto komen die hem verder zou brengen naar Nederland maar die kwam niet. Na 24 uur en een verschrikkelijke, pikdonkere nacht in de regen, ellende en de wanhoop nabij, zag hij gelukkig iemand, die hem hielp, ophaalde en opving. En zo kwam hij in Nederland terecht. Shukri hoopt in Nederland een nieuw leven op te bouwen. Hij noemt de vriendelijkheid van de mensen, de mensen groeten je hier zegt hij. Het liefst wordt hij natuurlijk herenigd met zijn vrouw. Via de Vrijwilligerscentrale werkt hij nu sinds tien maanden als vrijwilliger, bij Amaris met handmassage bij ouderen en bij Entermedia als krantenbezorger. Shukri is dankbaar voor de opvang in Nederland en blij om iets terug te kunnen geven aan de maatschappij en mensen hier. Hij wil goed doen voor anderen, dat is zijn doel nu. Zijn ogen stralen als hij vertelt hoe hij de oudere mensen bij Amaris helpt. Voor hem is het geven van handmassage iets eenvoudigs want in Syrië behandelde hij als fysiotherapeut mensen met ernstige fysieke klachten, verlamming door beroertes, rug, nekklachten, klachten aan gewrichten etc. Shukri vertelt over een patiënt die hij in Syrië had, die halfzijdig verlamd was en alleen nog via een maagsonde gevoed kon worden. De patiënt was door vijf artsen eigenlijk al opgegeven toen Shukri de patiënt ging behandelen. Na 6 maanden en dagelijkse behandelingen begon de man beter te eten en zien en kon de man een paar stappen lopen. Ook bezorgt Shukri wekelijks kranten in een 4-tal wijken in Hilversum, dat doet hij elke donderdag. Het Hilversums Nieuws en de extra editie wordt door hem persoonlijk bezorgd in uw brievenbus. Dat doet hij met plezier en overtuiging, en hij mist geen enkele brievenbus! Dat is prettig voor hem, want hij leert hierdoor Hilversum kennen en zijn Nederlandse taal wordt beter. Bovendien verdient hij een klein beetje. Met dat geld kan hij iets kopen voor zichzelf zoals goede schoenen. Alleen Shukri heeft geen fiets, alles doet hij lopend en al bijna een jaar lang. Het COA heeft geen fiets voor hem, zo ook Entermedia en wij niet, maar misschien u wel? Is er iemand in Hilversum die een fiets voor Shukri heeft? Shukri is blij in Hilversum, hij wil niet meer terug naar Syrië, naar zijn ‘oude’ leven. Hopelijk wordt het mogelijk voor hem om hier een bestaan op te bouwen samen met zijn vrouw en moeder (zijn kinderen zijn groot en getrouwd, hebben hun eigen leven) en dan ook zijn oude beroep als fysiotherapeut uit te oefenen. Dat is zijn grootste wens!

Het is dinsdagochtend en tegenover mij zit een energievolle en knappe vrouw, Ingrid van Kessel. Ben je 61 jaar vraag ik? Jemig, dat zou ik je niet geven, mooie huid, een stralende glimlach en ogen die de wereld inkijken. Sinds vier maanden is Ingrid actief bij de kynologenclub Gooi en Eemland, daar is zij gastvrouw op de zondagochtend (om de week). Wel vroeg opstaan vertelt ze, maar als de mensen binnen komen, dan ruikt het al naar koffie. Gezellig praatje over de honden, koffie/thee en overige catering verzorgen voor de cursisten en aan het eind van haar dienst de kantine weer netjes achterlaten. Dit doet zij met veel plezier. Zo'n 40 jaar geleden is Ingrid begonnen bij facilitaire zaken (toen nog Civiele Dienst) in het Diakonessenhuis in Utrecht als assistent hoofd schoonmaakdienst. Dat deed ze met plezier, passie en toewijding. Haar leergierigheid heeft haar ver gebracht. Ze werd na enkele jaren hoofd schoonmaakdienst binnen het Diak en na een fusie van het ziekenhuis in Zeist, heeft ze daar ook de schoonmaakdienst gereorganiseerd. Ingrid is goed in het organiseren van zaken. Toen de zogenaamde ‘rooster-vrije-dagen' werden ingevoerd dacht ze samen met een goed bevriende collega ‘wat gaan we doen met die vrije tijd?’ De keuze werd gemaakt, een eigen bedrijf werd opgezet. Ze verzorgenden aanbestedingen voor schoonmaakbedrijven, gaven les en examineren bij de stichting SVS door het hele land. Voor de klas staan tegenover schoonmakers en vakspecialisten was nieuw voor haar, maar Ingrid vond het leuk om kennis over te dragen en mensen te enthousiasmeren. Naast al haar werkzaamheden, had Ingrid ook hobby's, een van haar grote passie waren honden. Ingrid wilde heel graag een hondje. Die kwam enkele jaren later. Met haar honden deed ze cursussen, zoals puppycursus, A en B cursus, ringtraining en doggydance. Jawel u leest het goed, dansen met je hondje. Bij deze cursussen heeft ze vriendinnen leren kennen. Ze maakten afspraken om met hun honden te wandelen en samen leuke dingen te doen. In deze tijd ging Ingrid van fulltime naar parttime, zodat ze meer tijd had voor de hond. Daarbij veranderde ze van werk en werd secretaresse bij verschillende afdelingen zowel binnen het Diakonessenhuis en later ook bij twee andere werkgevers. Ingrid is getrouwd en woont met haar man sinds een jaar in Hilversum. Ze heeft het hier erg naar haar zin en onderneemt veel. Daarvoor heeft ze in vele plaatsen gewoond, een daarvan was Maarssen. Daar heeft Ingrid in het Vechtstreek Museum als gastvrouw gewerkt, https://www.vechtstreekmuseum.nl/, dat deed ze zo'n 2,5 jaar. Binnen het museum ontmoette ze ook de andere vrijwilligers. Sommigen wisten veel over de geschiedenis van de omgeving van Maarssen te vertellen. Ze genoot van de verhalen en leerde daardoor veel van de omgeving waar ze in die tijd woonde. Haar liefde voor honden en haar facilitaire inslag komen helemaal tot zijn recht in haar huidige vrijwilligerswerk. Ingrid was net verhuisd naar Hilversum en zocht iets met honden en vrijwillige inzet. Op de site van de Vrijwilligerscentrale zag zij een paar opties. Ze mailde Nicole hierover. Toevallig was Nicole net bij Hanny (in die tijd voorzitter van de hondenclub) geweest van de kynologenclub Gooi en Eemland en die wist dat ze een gastvrouw zochten. Er volgde een super leuke kennismaking en er was gelijk een klik tussen Hanny en Ingrid. Nu is Ingrid helemaal ingewerkt en heeft ze tijd gekregen om ook een praatje met de cursisten te maken, die met hun hondje een cursus komen volgen. Een leuke anekdote is dat Ingrid vroeger (zo'n 17 jaar geleden) eens bij precies dezelfde kynologenclub is geweest tijdens een speciale kooiker-hondjes-dag. Zij had destijds een kooikerhondje (een echte hondenkenner weet wat het is; een bruin/wit werkhondje, die een functie heeft op een eendenkooi). Dus toen ze daar aankwam was het zo van ‘He, ik ken het hier!’ Wat doe je in je vrije tijd vroeg ik haar. ‘Die heb ik niet’, vertelde ze, ‘mijn tijd is vrijwel helemaal gevuld, het is jammer dat de dagen niet uit 48 uur bestaan.’ Een van haar hobby’s is bridgen en daar stopt ze veel leer- en speeltijd in. Tijdens de beginnerscursus bridge, leerde zij een aantal leuke passievolle mede cursisten kennen. Zij vormden een groepje die na de eerste cursus al gelijk lid werden van een bridgeclub. Verder komen ze om de week bij elkaar om te bridgen en van elkaar te leren. Op de bridgeclub moesten ze tegen bridgers spelen met 30 /40 jaar ervaring. Tijdens de eerste drie avonden was ze zo zenuwachtig, dat ze niks meer wist, maar daarna zei haar bridgemaatje “ach, er moeten ook verliezers zijn” en nu spelen ze mee met de oude rotten en het gaat ze goed af! Naast het bridge is Ingrid lid van https://www.oopoeh.nl/ waar ze via hen in contact is gekomen met een dame in de buurt wiens hondje ze wekelijks uitlaat. En via https://www.swib.nl/ in Breukelen doet ze regelmatig korte en leuke cursussen zoals bijv. golfen, theeworkshop, muziek met trommels! Super leuk! Sinds kort is Ingrid ook gestart met zangles bij https://marjoleinsdancestudio.nl/ . Haar doel is om een keer aan te sluiten bij een pop- of gospelkoor in de buurt van Hilversum. Dit alles is nieuw voor haar, dus ze dacht eerst maar zangles nemen voordat ze zich bij een koor gaat aansluiten. Ook dit vind ze super leuk! Verder doet Ingrid ook aan krachttraining bij fysio Douma, die haar daarbij goed begeleiden. Kortom voor deze bezige bij is er weinig rust weggelegd. Maar goed, de rust vindt zij in haar nieuwe woning in Hilversum. Ze vind het heerlijk om te wandelen in het bos en op de hei, dat vlakbij haar huis ligt. Daar zit voor haar een rustmomentje. Ze ergert zich dan wel aan de te hardrijdende automobilisten in de prachtige natuur. Snel rijden in deze prachtige natuur met zoveel dieren (waar deze mensen waarschijnlijk geen weet van hebben), is geen optie voor haar, ‘als ik tijd zou hebben, dan zou ik me graag inzetten om daar iets tegen te proberen te doen’. Waarop ik denk ‘doe dat Ingrid want met jouw spirit en kracht gaat je dat zeker lukken! Ik ben voor!’ Veel dank aan Ingrid van Kessel. Werkt op zondagmorgen (1x per 14 dagen) bij de Kynologenclub Gooi- en Eemland https://kc-gooieneemland.nl/ Kom eens langs voor een bakkie koffie of voor de gezelligheid!

Tijdens de opening van de tweede Buurt-mobi in Kerkelanden afgelopen vrijdag 11 april bij wijkcentrum De Koepel raakte ik in gesprek met chauffeur Martin. Tussen het bonte gezelschap van vrijwilligers, inwoners en speciale gasten en onder de feestelijke vlaggetjes staan de twee Buurt-mobi's te pronken, de ene is grijs en de andere rood. "Die rode gaat straks een promotour doen in andere wijken" vertelt Martin, "daarmee laten we zien hoe het werk". De Buurt-mobi is namelijk een groot succes in Kerkelanden en vele inwoners zijn daar blij mee. Martin woont zelf in Kerkelanden. Twee jaar geleden is hij gestopt met zijn werk bij de Politie, dat hij in Baarn, Soest, Bunschoten en Spakenburg uitvoerde. Martin verhuisde toen naar Hilversum waar hij vrijwilligerswerk deed bij sportvereniging Olympia '25. Want stilzitten is niets voor Martin, "ik moet toch ergens mijn pensioen mee verdienen?" vertelt hij lachend. Dat vrijwilligerswerk deed Martin met plezier totdat hij de advertentie zag 'Buurtmob-chauffeurs gezocht'. Dat sprak hem gelijk aan, vooral ook omdat Martin echt iets wilde betekenen voor iets of voor een ander en het liefst zonder stress. Martin reageerde op de advertentie en maakt een afspraak met Monique van de Buurt-mobi. Hij is toen binnengelopen bij De Koepel, maakte kennis met Monique en het klikte meteen met haar. Zeker omdat zij ook bij de Politie heeft gewerkt, dus die zaten gelijk samen te kletsen. Ja, de functie 'chauffeur Buurt-mobi' was precies wat Martin wilde gaan doen, iets sociaals in de wijk en het leek hem hartstikke leuk werk. Na deze kennismaking en natuurlijk een een rij-test was hij geslaagd! Voor Martin geldt 'vrijwilligerswerk is vrijwillig maar niet vrijblijvend', dat motto draagt hij hoog in het vaandel. Dus afspreken is uitvoeren en niet lullen maar poetsen. Samen met andere chauffeurs hebben ze een app waarin ze de ritten verdelen, voor elkaar invallen en elkaar ondersteunen. Elk dagdeel van de week (exclusief het weekend) is gevuld met een chauffeur. Martin draait een vaste dienst per week en valt in waar het nodig is. Verder houdt hij de week vrij voor sporten in de sportschool, fietsen en gezellige uitjes met zijn vrouw. Wanneer hij op vakantie gaat (met de caravan naar Frankrijk) vallen zijn mede-chauffeurs voor hem in. Wat spreekt jou zo aan aan deze functie, Martin? Vooral de gesprekken die je hebt met de mensen, de Buurt-mobi is een middel en de gesprekken zijn vaak het doel. Vorm van alleen-zijn dat je met een gesprek in een Buurt-mobi neutraliseert. Mensen in beweging houden, zodat zij onder de mensen blijven en anderen tegenkomen in het winkelcentrum. Soms moet hij de mensen geruststellen als hij ze naar de wachtkamer van een huisarts brengt; 'geeft niets hoor als het uitloopt, ik wacht op u'. Martin belt of appt dan met de planner en wordt er iets verschoven in het rooster, zodat hij op degene kan opwachten en weer veilig naar huis kan brengen. "Dan stel je de mensen gerust en dat maakt hen blij". En die flexibiliteit maakt Martin ook weer blij. Of als hij hoort van de mensen dat ze meer moeten lopen, dan lopen ze zelf naar het winkelcentrum toe en haalt Martin hen alleen op van het winkelcentrum met de boodschappen. "Dat noemen we een enkel ritje", vertelt hij. Soms hoort Martin hele verhalen, van een het-ene-oor-in-en-het-andere-oor-uit gesprekken tot en met hele serieuze en gevoelige onderwerpen. Dan wordt er gevraagd "U geeft het toch niet door he?" en stelt Martin hen gerust met de woorden "Nee hoor, alles wat u zegt blijft bij mij". Dan zie je de geruststelling over de gezichten glijden. Een enkele keer heeft Martin gesprekken gehad over euthanasie. Iemand wilde euthanasie gaan doen en ging daarvoor meerdere malen naar de huisarts en het ziekenhuis. Dan praat je over je dat onderwerp en de beweegredenen en dat maakt echt indruk. Op een gegeven moment hoorde hij diegene zeggen; "Nou Martin, dit was de laatste keer". Dat blijft dan hangen, vertelt Martin. Martin vindt het chauffeur werk dankbaar en doet het met veel plezier. Na een middag is hij vermoeid maar tevreden. De Buurt-mobi heeft een kleine cabine en mensen praten gemakkelijk in een kleine ruimte tegen een 'vreemde'. "Soms voelt het als Joris Linssen in de taxi!" vertelt Martin met een lach op zijn gezicht. Met dank aan Buurt-mobi chauffeur Martin en medewerkers van De Koepel.

Het maakt niet uit of je al ruim veertig jaar vrijwilligerswerk doet, zoals Adri Westland, of net een paar maanden, zoals Gea Wiegman. Vrijwilligerswerk geeft je een goed gevoel, daar zijn de twee dames het over eens. “Je moet wel iets kiezen dat bij je past. En het leuke is dat je er niet alleen zelf blij van wordt, maar je maakt ook andere mensen blij!” “Ik werkte vroeger als coupeuse,” vertelt Adri (76). “Toen ik ging trouwen moest ik stoppen met werken, zo ging dat vroeger. Maar naaien is altijd mijn hobby gebleven. Daarom ben ik vanuit Versa Welzijn als vrijwilliger naailessen gaan geven in de Wintertuin, aan vrouwen met een migratieachtergrond. Dat doe ik nu al meer dan veertig jaar,” vertelt ze stralend. En Adri doet nog meer. “Ik ben eens per maand vrijwilliger bij het repaircafé. En ik verzorg een paar keer per jaar een creatieve middag bij Philadelphia. Dat is een woongroep voor jongvolwassenen met een beperking,” legt ze uit. “Dan maken we elke keer iets moois, zoals herfstkransen, kerststukjes, doosjes met lovertjes, enzovoort. Ontzettend leuk is dat. Natuurlijk pas ik dat wel aan op wat ze aan kunnen. Zo gebruiken we geen lijmpistool meer, omdat iemand daar een keer zijn vingers aan heeft gebrand.” Omgaan met mensen “Jij doet toch ook vrijwilligerswerk met mensen met een verstandelijke beperking?” Adri kijkt naar Gea, die naast haar aan tafel zit. Die knikt. “Maar wel op een andere manier dan jij. Ik werk een dag per week bij Rataplan, de kringloopwinkel. Daar werken ook mensen met een verstandelijke beperking. Ontzettend leuk om daarmee samen te werken.” Gea (68) doet sinds augustus vrijwilligerswerk bij Rataplan. “Ik zag een advertentie in de krant staan en ik dacht: dat is echt iets voor mij. Ik heb altijd in de mode gewerkt, in winkels in Laren en Bussum. In een winkel staan en met mensen omgaan, zit echt in mijn bloed. Twintig jaar geleden raakte ik door een medische fout verlamd aan mijn benen. Toen ik solliciteerde bij Rataplan heb ik dat natuurlijk verteld en dat was geen probleem. Ik mag zitten achter de kassa. Maar dat doe ik meestal niet.” Ze glimlacht. “Als ik me met één vinger vasthoud, kan ik mijn evenwicht bewaren en kan ik staan. Dat is toch fijner.” ‘Het past bij me’ “Toen ik bij Rataplan begon wist ik niet wat me overkwam,” vertelt Gea verder. “Het is heel dankbaar werk. En ik vind het heerlijk om onder de mensen te zijn. Niet dat ik me thuis verveel hoor! Ik heb genoeg te doen.” Adri knikt instemmend. “Ik doe het vrijwilligerswerk ook niet uit verveling. Het is gewoon een hele leuke manier om iets te doen voor anderen en om verschillende mensen te ontmoeten.” Nu knikt Gea ook. De twee dames kenden elkaar tot vandaag niet, toch zitten ze gezellig samen te kletsen met een kopje thee. Ze blijken best wat overeenkomsten te hebben. Naast dat ze allebei mensen met een verstandelijke beperking tegenkomen bij hun vrijwilligerswerk, halen ze ook allebei heel veel plezier uit hun vrijwillige activiteiten. “Omdat ik al mijn hele leven naai, vind ik het leuk om die kennis aan anderen over te dragen,” legt Adri uit. “Dat is ook de bedoeling van de naailes: dat de mensen iets leren, maar ook dat ze hun huis uitkomen en anderen ontmoeten. En ik vind dat ook heel gezellig. De naailessen, maar ook de creatieve bijeenkomsten bij Philadelphia zorgen voor samenhorigheid en vreugde, dat geeft me een goed gevoel.” Zo ervaart Gea haar vrijwilligerswerk ook. “Ik werk elke maandagmiddag bij Rataplan en ik ga altijd met een goed gevoel naar huis. Ik vind het leuk werk en het past bij mij. Dat vind ik belangrijk, dat je vrijwilligerswerk doet dat bij je past. En dat zelfs ik – met een verlamming aan mijn benen – vrijwilligerswerk kan doen en iets kan betekenen voor anderen. Dat is toch mooi?” ‘Fijn om iets leuks te doen’ Gea en Adri hebben ook een verdrietige overeenkomst: ze zijn allebei weduwe; Gea sinds drie jaar en Adri sinds vijf maanden. “Toen mijn man overleed had ik steun aan mijn vrijwilligerswerk,” vertelt Adri. “Het is sowieso fijn om iets leuks te doen te hebben. En de bewoners van Philadelphia hadden zelfs van hun eigen centjes een plantje voor me gekocht, dat kwamen ze toen langsbrengen. Dat vond ik zo lief.”

Toen Laura Nieuwkoop stopte met werken was ze wel gestopt maar nog niet uitgewerkt. Laura is een bezige bij en wilde zich graag inzetten voor een organisatie die te maken had met dieren welzijn en zo kwam ze bij Dierenambulance Gooi- en Vechtstreek terecht. Inmiddels is Laura Nieuwkoop, een knappe vlotte dame, al 20 jaar vrijwilliger bij de Dierenambulance. Laura begon als centralist in de meldkamer, een rol die haar op lijf is geschreven. Ze regelt, coördineert en bepaalt wat er moet gebeuren. Dit is vaak onder tijdsdruk en ook heftige emoties komen soms om de hoek kijken. Na 5 jaar als centralist te hebben gewerkt begon Laura aan de opleiding voor chauffeur bij de Dierenambulance. In die tijd was ook de vogelgriep en moest de bus gedesinfecteerd worden. Dat was een zware tijd, want je moest witte pakken aan, protocollen volgen voor ieders veiligheid, want je werkt met gewonde en dode dieren. “En ja, ik liet het heel schoon achter, wat best fysiek zwaar en veel poetswerk was, alles moest goed schoon, alle hokken, het materiaal en de bus zelf.” Uiteindelijk is ze gestopt met het chaufferen en als centralist gebleven. Laura geeft ook voorlichting op scholen, staat met de collectebus op braderieën en is zij een van de opleiders voor nieuwe centralisten. Hiermee is Laura multi inzetbaar en een gouden kracht dus voor de Dierenambulance. In de tijd dat Laura op de bus zat samen met Irene, ook een vrijwilliger bij de Dierenambulance , hebben ze weleens de taken omgeruild; dan was de een centralist en de ander zat dan op de bus. Dat hebben ze 5 jaar zo gedaan. Dat was een hele leuke tijd vertelt Laura met een glimlach. Soms kwamen ze dan een gewonde zwaan tegen. “Die zwanen wegen wel 20 kilo en til je niet zo makkelijk op, weet wat ik dan deed? Die pak ik zo beet, (Laura staat op en spreid haar ene been) ik ga erop zitten, dan hebben ze geen praatjes meer”. En bracht ze de gewonde zwaan naar de vogelopvang. Elk gewond dier wil geholpen worden en zij voelen het als ze met respect worden behandeld. Laura werkt 1x 14 dagen op de dinsdag als centralist, regelmatig op de vrijdagavond en zaterdagmiddag en ze vult lege plekken in het rooster in. “Ik heb nooit geen zin. Als centralist met het bijbehorende computerwerk houdt je ook scherp.” Ook de mails van inwoners worden beantwoord. Is er een kat vermist? Dan geeft ze een reactie en vraag je om informatie en een foto, dat ze bij het dossier plakt. “Je mag geen fouten maken”. De Dierenambulance rijdt ook inwoners met zieke dieren naar de dierenarts, een service die ze al jaren geven. De veelzijdigheid van het werk spreekt Laura zeer aan, geen dienst is hetzelfde. Vorige week was er een roofvogel tegen een raam aan gevlogen, die achter een duif aan zat. Hij had de duif te pakken maar was uit koers geraakt en tegen het raam aan geklapt. Er werd gebeld naar de Dierenambulance. Laura sprak met de inwoner die belde en reageerde; “waarschijnlijk is de roofvogel in shock en na 30 min vliegt de roofvogel vanzelf weg, zo niet leg er een kratje over heen en dan halen we hem op.” Laura vervolgt dat als er wordt gebeld, het altijd moet worden opgelost. Vorige week waren er ook 4 dode zwanen in een weiland. Dan moet er een wit pak aangetrokken worden i.v.m. vogelgriep. “Waarschijnlijk was het een vos want de zwanen bleken in stukken te liggen en dan zeg ik; ‘laat het liggen want de natuur lost het zelf op’”. Laura weet precies in welke maand er wat is. “In april is het vogeltjestijd, dan is het hectisch. Dat mensen hun bomen gaan kappen terwijl er nestjes in zitten of dat ze hun dak vernieuwen met nestjes onder de pannen”. Soms stoort het haar dat de mensen zich daar niet bewust van zijn. Mensen kunnen ook de Dierenambulance bellen als ze hun kat kwijt zijn, dat weten de mensen niet altijd. “Ik heb weleens een kat uit het water moeten halen, verschrikkelijk, die kat heeft dan zo’n doodsstrijd meegemaakt, echt heel erg!” Zo heeft Laura honderden verhalen over dieren in al die jaren als centralist en chauffeur. Wat is het lievelingsdier van Laura? “Toch wel zwanen of kleine katjes. Straks is het wilde kittens-tijd, die zijn soms niet te hanteren”, vervolgt ze. “Het beste is om de kittens en de wilde kat-moeder samen naar het asiel te brengen, zodat de kittens kunnen socialiseren en moederkat kan worden gesteriliseerd. En daarna de moeder terugbrengen naar de plek waar ze is gevonden.” Laura kan de emoties voelen als de mensen die bellen het moeilijk hebben, dan pinkt ze soms zelf ook een traan weg. Laatst was er een zwanenpaar waarvan er 1 overleden was en 14 dagen later de andere, waarschijnlijk door liefdesverdriet. Dat was bij het Muiderslot en samen met Klaas en zijn bootje hebben ze de zwaan uit het water gehaald, heel triest was dat. Laura kent ook een situatie waarbij een klein zwaantje uit het nest werd gestoten, die zelf niet diep kon duiken en eten kon pakken. Het zwaantje zwom achter de zwanen familie aan en dan weet ze al dat die het niet zelf haalt. Die hebben ze toen opgehaald en naar de vogelopvang gebracht om aan te sterken. Dat zijn moeilijke situaties en kunnen emotioneel zijn. Maar bij meerkoeten zegt Laura, altijd handschoenen aan, want die bijten. De Dierenambulance is actief in Gooi en Vechtreek dat een grote regio is, laatst moest er een vogeltje worden opgehaald bij Breukeleveen, dat is een eind! Met 1 chauffeur in de hele regio leg je behoorlijke afstanden af, het liefst zijn er twee chauffeurs per dag nodig, dat is het beste. Alle noodnummers heeft Laura binnen handbereik, die moet ze zo kunnen pakken, ook de landelijke dierenambulances. Laatste belde er een mevrouw uit Limburg, waarop Laura zegt “mevrouw u belt nu met het Gooi, maar ja dan zoek je toch het juiste nummer op voor die mevrouw”. Alle dierenklinieken, dierenartsen en politie en brandweer weet Laura in een oogwenk te pakken. “Altijd helpen, niet afwijzen maar op weg helpen”. Als Laura met glimmende oogjes haar meldkamer thuis gaat uitstallen is haar halve eettafel bedekt met alles wat ze nodig heeft aan apparatuur, laptop en schrijfblokken. Inmiddels heeft ze een tiental schrijfblokken beschreven. “Eerst volkladden met aantekeningen en daarna netjes in de computer” zegt ze. Als centralist heb je de regie, “Ik zie wat er moet gebeuren en chauffeurs voeren het uit. Maar als chauffeur zie je de narigheid. Verwaarlozing van dieren, gewonde en dode dieren ophalen of een dier dat bij een dood persoon in huis ligt. Zo’n trouwe hond dat bij zijn dode baasje niet weg wil, dat is hartverscheurend". Als Laura klaar achter haar uitgestalde bureau zit is de dinsdag helemaal voor de Dierenambulance. “Ik ontvang geen bezoek en doe ik ook geen boodschap, want stel je voor er wordt gebeld. Soms kan ik amper naar het toilet, zo druk kan het zijn.” Overal in haar huis zie je ook dieren op kussens, aan de muur, op het servies, als beeld op het balkon. Als haar mobiel overgaat hoor je een kukelende haan en bij een binnenkomende mail het geluid van een koe. “Ik ben een echt Diermens, liefde voor dieren is er altijd geweest”. Met dank aan Laura Nieuwkoop, centralist bij stichting Dierenambulance Gooi- en Vechtstreek. Ben je nieuwsgierig geworden naar vrijwilligerswerk bij deze organisatie? https://www.versavrijwilligerscentrale.nl/o/Stichting-Dierenambulance-Gooi-en-Vechtstreek

Andre Hersbach is ruim 2 jaar als Energiecoach actief bij Hilverzon, dat hij vrijwillig doet naast zijn betaalde baan als professioneel Tuinman. Hij raakte via de BNR-Radio geïnspireerd op het gebied van energie, de transitie naar zonnepanelen en bewustwording van gas- en elektra verbruik. In combinatie met het fysiek zware werk van een tuinman wilde Andre een switch maken en tegelijkertijd iets van betekenis willen zijn. Voilà, dan wordt je toch Energiecoach! Na een training van 7 avonden waar hij gespreksvaardigheden heeft geleerd, tools meekreeg voor het op gang brengen van gesprekken en enige technische kennis heeft opgedaan kon hij aan het werk. Hij is actief in alle wijken van Hilversum, vooral de huizen uit de jaren ’50, waar veel te besparen valt. Met zijn beroep als tuinman heeft hij altijd een openingszin, want een tuin is het verlengde van het huis. Andre probeert bewustwording te creëren bij de mensen thuis, zodat ze een stap kunnen zetten naar verandering. Het zijn vaak de simpele dingen, vervolgt hij, zoals een tochtstrip bij de voordeur en een gordijn ophangen of folie achter de CV plakken, het gebruik van ledlampen en bij dubbele ramen kan hij jou laten zien hoe oud ze zijn. Sommige mensen hebben reeds veel zaken op orde en andere nauwelijks of juist niet. Dat is helemaal niet erg. Andre is niet technisch maar brengt wel goed nieuws, want met hem kun je bewust worden van je uitgaven aan gas en elektra. Met een P1-meter op zak kan hij het aan iedereen laten zien waar en wanneer er veel wordt energie verbruikt en geeft hij je tips wat je eraan kunt doen. In de winter heeft Andre veel gezinnen en huizen bezocht, wel 4 tot 5 per week! En dat is ook nodig want er zijn veel Hilversummers die graag geïnformeerd willen worden door een Energiecoach. Er zijn zo’n 20 coaches aan het werk bij HIlverzon, waarvan 15 actief. Voor de maanden maart en april hebben ze er veel meer nodig i.v.m. verschillende acties van gemeente Hilversum. Andre vervolgt met een voorbeeld dat een gezin heel veel moest betalen, dus hij met zijn P!-meter aan de gang en elk vertrek van het huis werd opgemeten. Toen bleek dat de vloerverwarming in de badkamer veel uitsloeg. Tja dat is een energievreter, dus omlaag en minder vaak aan. Andre heeft 15 jaar bij de IT gewerkt bij vele (beurs gerelateerde) bedrijven, maar daar werd hij ongelukkig van. Hij is toen gestopt en via het UWV is hij begonnen als zzp-er Tuinman. Daarvoor maakte hij zijn eigen website en flyer, kocht gereedschap in en is gewoon gestart. Een man met een missie! In de tussentijd heeft hij ook businessplan geschreven voor energiecoach (hoe toevallig!) en wilde hij hardloopcoach worden voor mensen die uit balans zijn en middels met hardlopen een beetje op weg helpen. Inmiddels zit Andre zelf op hardlopen bij de Gooise Atletiek Club Hilversum (GACH) en geeft hij ook les aan een groep van 15 jeugdigen die enigszins verstandelijk beperkt zijn. Dat doet hij met liefde omdat hij de waarde ziet en voelt, dat sporten voor deze doelgroep een belangrijke sociale functie heeft naast het sporten zelf. Dat is ook het motto van Andre “lekker bezig blijven anders kak je in.” Als Tuinman heb je vaak bijzondere en soms gevoelige gesprekken met de eigenaar van de tuin. Dat is mooi. Bij het vrijwilligerswerk als Energiecoach spreek je ook mensen, dat vaak beperkt blijft tot het onderwerp energieverbruik, maar toch. Contact hebben met je medemens, luisteren naar elkaar, aandacht hebben voor elkaar, is heel simpel en belangrijk. “Daarmee kan je mensen blij maken, helemaal als zij bewust worden van hun energieverbruik en daardoor minder hoeven te betalen.” Als geboren en getogen Hilversummer wordt hij blij van de mooie natuur in en vooral om zijn stad. “Veel natuurschoon hebben we hier! Wel jammer dat het soms enorm drukbezocht kan zijn”. Mocht je Andre tegenkomen bij u thuis, dan bent u in goede handen. Voorlopig blijft hij als Energiecoach actief, want als hij mensen op weg helpen op dit gebied kunnen we allemaal een kleine bijdrage leveren en verschil maken voor een groenere wereld. Bent u nieuwsgierig geworden voor een training als Energiecoach in Hilversum? https://www.versavrijwilligerscentrale.nl/o/HilverZon/vacatures/Help-je-buurtbewoners-en-word-energiecoach/18548

zomermaatje gezocht: vrijwilligerswerk in de vakantie

In de BEL-gemeenten werd al vanaf begin mei op indrukwekkende wijze stilgestaan bij 80 jaar vrijheid. Met stille tochten, herdenkingen, muziek, optochten, een pubquiz en het aansteken van het Bevrijdingsvuur werd de vrijheid gevierd. Ook in bijvoorbeeld woonzorgcentra werd hier aandacht aan besteed. De sfeer was soms nostalgisch, soms ontroerend en maakte vaak veel indruk. Vele toegewijde vrijwilligers maakten dit mogelijk. Hun betrokkenheid en warmte brachten generaties samen en benadrukten het belang van vrijheid en gemeenschapszin.

Eerder dit jaar kreeg Perry meer vrije tijd en wilde hij die gebruiken om ook eens wat andere activiteiten op te starten. Hierbij dacht hij aan vrijwilligerswerk. Hij wilde iets actiefs doen, niet meer iets in een bestuursfunctie of aansturende functie, het moest iets zijn waar reuring is, hij dacht aan ziekenhuizen, scholen, Roc’s, ergens waar je echt direct een bijdrage kunt leveren. Na wat googelen las hij op de website van Vrijwilligerswerk Hilversum bij de informatie ook de uitnodigende zin; “of je komt gewoon even langs….”. Een afspraak was snel gemaakt en tijdens het kennismakingsgesprek met Nicole, de coördinator Vrijwillige Inzet, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Perry is muzikaal, speelt al sinds zijn 17e piano, met name keyboard en een klein beetje gitaar. Laat er nou net een musicerende vrijwilliger gezocht worden door Stichting Muziekids! Tijdens het gesprek is meteen actie ondernomen en contact gelegd. Wat een schot in de roos! Met heel veel plezier werkt Perry nu al een paar maanden een halve dag per 2 weken, en als het nodig is wat vaker, in het Prinses Máxima Centrum, Utrecht. Hier worden kinderen met kanker behandeld. Hij werkt hier samen met één van de studiobegeleiders in de prachtige muziekstudio in het ziekenhuis. Kinderen tot 18 jaar die hier behandeld worden, kunnen hier elke middag binnenlopen en muziek ervaren, even afleiding zoeken, ontspanning en plezier beleven. Perry vertelt hoe hij zorgt dat alle muziekinstrumenten klaar en aanstaan om bespeeld te worden. Hij is altijd wel bezig. Soms komt een kind met een ouder of een broertje, zusje of vriendje, dan blijft Perry wat meer op de achtergrond natuurlijk. En soms gaat hij erbij zitten of samen wat spelen. Hij blijft alert om te doen wat nodig is. Sommige kinderen verblijven voor een langere behandeling in het ziekenhuis die leer je dan echt een beetje kennen. Soms komt een ouder bedanken en afscheid nemen na een succesvolle behandeling van zijn kind, maar soms komt een kind weer terug omdat weer behandeling nodig is, dat gebeurt ook, en dat zijn indrukwekkende ontmoetingen. Ondanks dat de reden dat de kinderen in het ziekenhuis verblijven heftig en verdrietig is, is er juist een fijne, warme sfeer in de muziekstudio. Met al die instrumenten is het net een snoepwinkel, even ontsnappen aan de medische situatie. Iedere locatie van de Muziekstudio’s heeft een ambassadeur, hier is dit Armin van Buuren, de wereldberoemde DJ. Hij komt af en toe langs, heeft gesprekjes met de kinderen, gaat met de kinderen op de foto en heeft laatst ook een les gegeven op de draaitafel. Een hele happening natuurlijk en superleuk voor de kinderen en om mee te maken. Het werk geeft ontzettend veel voldoening, het is bijzonder om kinderen een fijne middag te geven en hieraan bij te dragen. Perry heeft het super naar zijn zin en de kinderen in de muziekstudio ook, daar doe je het toch voor!! Foto Muziekids; allemaal medewerkers (vrijwilligers en studioleiders van Muziekids en rechts van Armin van Buuren staat Perry (lichtblauw shirt)

In deze Vlogcursus leert u de basisprincipes van het vloggen. Een vlog is een videoverslag door de verteller zelf gefilmd. De cursusleider Joost Timp laat zien wat er komt kijken bij het opzetten van een eigen vlog. Je kunt de cursus stap voor stap volgen, of alleen de stappen doen waar je nieuwsgierig naar bent. Doel Leer de basisprincipes van het vloggen Goed om te weten Deze cursus is geproduceerd door de NTR en wordt aangeboden door MAX Vandaag. Deze cursus is op ieder gewenst moment te volgen wanneer het jou het beste uitkomt.

Fondsenwerving voor Zorg en Welzijn

Nederland kent naar schatting twee miljoen mensen die op een of andere manier een binding hebben met voormalig Nederlands-Indië. Ouderen uit deze doelgroep ervaren soms dat zorgverleners te weinig kennis hebben over hun specifieke historische en culturele achtergronden.

Een SESAM-adviseur denkt graag met jou mee. Zij zijn expert op het gebied van bestuurlijke- en organisatorische vraagstukken voor jouw vrijwilligersorganisatie. SESAM, adviseurs dichtbij. De naam SESAM komt oorspronkelijk van Senioren Samenleving. Anno nu staan de letters voor: Sociaal, Experts, Samenwerking, Advies & kennis, Mogelijkheden. Jouw club, vereniging, stichting, sociale onderneming, buurthuis of bewonersinitiatief heeft te maken met veranderingen. Van binnen én van de wereld er omheen. Dat biedt nieuwe kansen, maar het stelt je ook voor uitdagingen. Bijvoorbeeld door teruglopende subsidies, vergrijzing onder de leden, onvoldoende vrijwilligers of fondsen en sponsoren die hogere eisen stellen. Hoe krijg je je organisatie dan weer op de rit? Een SESAM-adviseur denkt graag met je mee. Zij zijn expert op het gebied van bestuurlijke- en organisatorische vraagstukken, hebben hun sporen ruim verdiend en delen hun kennis graag met jou. Of het nu gaat om het werven van leden en vrijwilligers, een plan voor een subsidie- of sponsoraanvraag, een beleids- of projectplan, een verdienmodel, een vertrouwenspersoon of een tijdelijke bestuurder: er is altijd een SESAM adviseur in jouw regio met de juiste kennis, ervaring en netwerk. Neem contact met jouw Vrijwilligerscentrale in jouw gemeente en je ontvangt gegevens van SESAM adviseur Frank Thunnissen.

Hi, Mijn naam is Sydney, ik ben 23 jaar jong en studeer creative business en ik doe vrijwilligerswerk bij de nagelsalon van Vivium Naarderheem in Naarden. Ik ben hiermee begonnen in 2022, toen ik even niets om handen had. Ik wilde graag iets kunnen geven aan een ander, iets nieuws proberen en mij inzetten voor iets anders dan het gebruikelijke studeren of werken. Zo kwam ik op de website van Versa Vrijwilligerscentrale Gooise Meren de vacature tegen als vrijwilliger bij de nagelsalon in de ouderenzorg. Al snel merkte ik dat ik een leuke klik had met deze doelgroep. Ik word er blij van hoe dankbaar zij zijn voor mijn komst iedere donderdagochtend, lokaal voelde het voor mij als iets kleins. Voor hen voelde het groots. Dus ben je jong en je wilt ook iets betekenen voor een ander, kijk op de site van de Versa Vrijwilligerscentrale. Er is altijd iets te doen en je kunt echt van betekenis zijn!

Zo’n beetje de helft van de Nederlandse bevolking doet vrijwilligerswerk. Om iets goeds te doen voor een ander, sociale contacten op te doen of nieuwe vaardigheden te leren. Voor nieuwkomers is het bovendien een laagdrempelige manier om de Nederlandse samenleving én de taal te leren. “Steeds meer organisaties zien hoe leuk het is om met vrijwilligers van alle leeftijden en achtergronden te werken. Juist die ‘energie’ van beide kanten willen we als vrijwilligerscentrales vangen.” Dit zegt Annemieke Biemond, adviseur vrijwillige inzet van de Vrijwilligerscentrale in Blaricum, Eemnes en Laren. Zij is een van de vier adviseurs op het gebied van vrijwillige inzet. Samen met haar collega’s Nicole Wendt uit Hilversum, Pietje Vlot uit Gooise Meren en Tanya Arkenbout uit Stadsgebied Weesp en Driemond matcht ze de vraag van organisaties en het aanbod van vrijwilligers in de regio. Met elkaar kijken ze naar recente ontwikkelingen en trends in het ‘vrijwilligersland’. ‘Nieuwe’ vrijwilliger Mensen van alle leeftijden en achtergronden bieden zich tegenwoordig aan als vrijwilliger. Liefst in projectvorm of met een duidelijke ‘kop en staart’. Vaak op zoek naar zingeving, structuur en richting. Waren het vijftien jaar geleden vooral gepensioneerden, nu is het een mix van mensen. Voor instellingen daarom zinvol om vacatures af te stemmen op de ‘nieuwe’ vrijwilligers. Want flexibel en aantrekkelijk vrijwilligerswerk doet het goed. Pietje Vlot: “Jongeren die drie of vier dagen in de week werken en de vijfde dag vrijwilligerswerk willen doen, mensen die re-integreren na een burn-out of die door het UWV op ons pad komen. Of mensen die herstellen van een verslaving: vrijwilligers van nu zijn een afspiegeling van de hele maatschappij.” ‘Match making’ Een goede match is essentieel, zowel van de kant van de organisatie als van de vrijwilliger. Tanya Arkenbout vertelt van iemand met een autismespectrumstoornis die helemaal op zijn plek is als vrijwilliger in het lokale museumarchief. “Je ziet hem opbloeien.” Pietje noemt een vrijwilligster die assisteerde bij zwemles voor vrouwen. “Een jonge vrouw van 28 die het zo leuk vond dat ze een cursus tot zwemtrainer is gaan volgen. Nu kan ze zelf zwemlessen geven aan vrouwen met een migratieachtergrond. En een hoogleraar die veel bestuurlijk werk doet en zich meldt als taalmaatje om mensen uit een andere cultuur te ontmoeten.“ Organisaties steeds meer maatschappelijk betrokken Meer dan vijfhonderd organisaties uit de regio doen structureel een beroep op de vier Vrijwilligerscentrales van Versa Welzijn. Hun advies gaat onder meer over de Verklaring omtrent Gedrag (VOG), verzekeringen, vacatures aanmaken en vergoedingen van vrijwilligers. “We worden gesubsidieerd door de gemeentes”, zegt Tanya, “en we zijn er voor elke inwoner en voor elke organisatie in de regio. Bijna alle organisaties bezoeken we en we hebben regelmatig persoonlijk contact. Van musea tot scholen en van zorginstellingen tot de sportclub gehandicapten. Zo horen en zien we wat voor organisaties het zijn en wat voor vrijwilligers ze zoeken.“ Flying Squad In het hele gebied zijn er netwerken informele zorg waar de Vrijwilligerscentrales nauw mee samenwerken. “Doel is om formele en informele zorgpartijen bij elkaar te brengen. We organiseren bijeenkomsten, doen aan kennisuitwisseling, nodigen experts uit. Dit jaar focussen we bijvoorbeeld in Weesp op de thema’s mantelzorg en armoede. De Flying Squad van de gemeente Amsterdam neemt deelnemers mee in alle regelingen voor mensen die weinig te besteden hebben. Een ervaringsdeskundige komt aan het woord en een SchuldHulpMaatje vertelt hoe zij mensen helpen. We leren van elkaar en kijken naar trends.” Integreren Gemeentes zien steeds meer wat vrijwilligerswerk voor ‘nieuwkomers’ kan betekenen en sporen hen aan om vrijwilliger te worden. Dat geeft een boost aan hun integratie, het kennismaken met de cultuur en uiteraard de taal. “Taal is ook een middel tegen eenzaamheid,” zegt Tanya. “Het is laagdrempelig om in een buurtkamer gastvrouw of gastheer te zijn, koffie en thee aan te bieden en mensen te verwelkomen in de taal van je nieuwe land. Al is het maar met een eenvoudig zinnetje als ‘wilt u een kopje koffie?’.” Een goede verstaander Sommige organisaties zijn huiverig om mensen in te schakelen die de taal nog niet machtig zijn, vooral als het gaat om hulp voor mensen met dementie. “Maar taal is meer dan het gesproken woord,” zegt Nicole Wendt. “Want ook een vriendelijke blik, intonatie of handgebaren zijn onderdeel van taal. Dan kun je al met weinig woorden communiceren. Zeker met een ouder iemand: je hoeft maar te kijken en iemand snapt wat je bedoelt. Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig toch? Vanuit de Vrijwilligerscentrales kijken wij juist naar mogelijkheden.” Inclusie Het mooiste vindt Nicole dat ze voor alle doelgroepen openstaan. “We zijn zichtbaar en werken goed samen met verschillende organisaties die hun mensen doorverwijzen naar ons voor vrijwillige inzet. In Hilversum werk ik nu anderhalf jaar en ik heb de deur opengezet voor iedereen. Momenteel is ongeveer de helft van de vrijwilligers onder de 55 jaar. Voor mij gaat dit om inclusie: iedereen in de samenleving doet mee. Of je nou een verslavingsachtergrond hebt of de taal niet goed spreekt. Of je hier pas drie jaar woont of al dertig jaar. Dat was ook de opdracht van de gemeente: iedereen moest vrijwilliger kunnen worden en er moest een aantrekkelijk aanbod vrijwillige inzet voor jong en oud komen. Ik denk dat we daar behoorlijk in zijn geslaagd!” Koesteren en waarderen De vier collega’s hebben allen als doel om de vrijwilligers in hun kracht te zetten: wat willen en kunnen ze en waar worden ze blij van? “Want als iemand met plezier naar het vrijwilligerswerk gaat, straalt diegene dat uit. Daar doen we het voor. En het leuke is dat er veel minder verloop is van vrijwilligers als ze het leuk hebben bij een organisatie. Een sneeuwbaleffect waar alle betrokkenen baat bij hebben. En waar wij dus ook weer blij van worden.” Niet voor niets dat Nicole elke vrijdag complimenten uitdeelt aan vrijwilligers van verschillende organisaties op Facebook. “Het waarderen en koesteren van onze vrijwilligers nemen we serieus!”. Dat blijkt natuurlijk ook op de Dag van de Vrijwilliger. Tanya: “In Stadsgebied Weesp krijgen vrijwilligers bijvoorbeeld een cadeautje als dank voor hun inzet. In de krant staan mooie interviews, bestuursleden van Weesp komen in actie en delen zelfs taart uit! We maken er een feestelijke dag van, want dat we onze vrijwilligers enorm waarderen willen we niet onder stoelen of banken steken! Zonder hen zijn we nergens!” Vrijwilliger ‘in de tijd van de baas’ Dat onze maatschappij steeds meer met vrijwilligers werkt is in sommige sectoren een uitkomst. Annemieke: “Bedrijfsvrijwilligerswerk (vrijwilligerswerk in werktijd) is de toekomst. Je ziet dat steeds meer organisaties zich van ‘hun maatschappelijk-betrokken kant’ laten zien en zich hiermee ook willen profileren. Door maandelijks een zorginstelling in de buurt te helpen met activiteiten. Zeker met het oog op toekomstige tekorten in de zorg is dit een welkome ontwikkeling. Structurele samenwerkingsvormen gaan er steeds meer komen. In andere landen zie je dat al langer. Wij gaan ook die kant op. Naast ons werk in het hier en nu en het matchen van ‘vraag en aanbod’ van vrijwilligers, denken we daarom ook mee met ontwikkelingen die als maatschappij op ons af komen. Te beginnen in de Gooi- en Vechtstreek.” Meer informatie Kijk op de website van de Vrijwilligerscentrale voor meer informatie en de contactgegevens van de adviseurs vrijwillige inzet. maart 202 5

Lucy de Vries is een knappe, kleurrijke en vrolijke dame uit Hilversum, die getrouwd is en een dochter heeft van 25 jaren jong en ook eigenaar is van een hondje. Oorspronkelijk komt Lucy uit Rotterdam en is daarbij een trouwe Feyenoord fan. Haar hele schoonfamilie is voor Ajax dus een beetje tegengas is goed, lacht ze me toe. Lucy heeft ruim 30 jaar in de IT-wereld gewerkt, een pittige wereld waar ambitie en ego hoog in het vaandel staan. In deze IT-periode had ze een tussenpose en heeft Lucy zo’n 6 jaar gewerkt als docent Beeldende Kunst en Vormgeving op een middelbare school in de Bijlmer en dat deed ze met veel plezier. Met pretoogjes vertelt ze over deze school, die 2 jaar brugklas hanteerde waardoor VMBO-Basis en Vwo-leerlingen samen in de klas zaten. Dat was gedifferentieerd lesgeven. Lucy wilde meer dan alleen ‘een uurtje creatief zijn’, dus ook echt leren. Bijvoorbeeld over je fijne motoriek ontwikkelen, over culturen en achtergronden, de maatschappelijke waarden van kunst & cultuur. Ook gesprekken over hoe je eruit ziet, welke keuzes maak je, hoe kijk je naar de wereld? Dan kom je de verschillende niveaus van communiceren tegen. Het mentorschap vond Lucy het leukst, dan leer je de leerlingen kennen en volg je hen de twee brugklasjaren lang. “Maar ja, bij 1 of 2 uur lesgeven, ruim je samen op en de volgende 30 leerlingen komen de klas, soms met veel bombarie erbij, alweer binnen en dat gaat de hele dag en week door. Daar had ik het geduld op een gegeven moment niet meer voor.” Het mooie van deze school was wel, dat leerlingen werden beoordeeld naar niveau. Er werd gekeken naar het niveau van de leerling en als die het goed had gedaan dan was het Voldoende. Had diegene het beter gedaan, dan een Goed. Zo werd er dus niet met cijfers gewerkt maar met waarderingen. Het sociale gedrag werd eveneens besproken, hoe ga je met je medeleerlingen om en met de docenten? Dat is super, dat systeem past heel erg bij Lucy. Iemand vroeg eens aan Lucy: “Met hoeveel bruine kinderen werk je nu?”, waarop Lucy goudeerlijk antwoordde: “Geen idee, ik werk met leerlingen”. Na die onderwijsjaren ging Lucy terug naar de IT-wereld, dat ze een paar jaar volhield. Wat volgde was een periode in de ziektewet, dat duurde een tijdje tot het begon te kriebelen. Ze wilde iets gaan doen, verantwoordelijkheid dragen, onder de mensen zijn en iets toevoegen; een vorm van zingeving voelen. Lucy had zich al ingeschreven bij de Vrijwilligerscentrale en zag daar enkele leuke vacatures waarop zij reageerde. Maar de gewenste betrokkenheid en de uitgebreide voorbereiding daarbij was simpelweg net iets teveel verantwoordelijkheid. De Nieuwsbrief van de Vrijwilligerscentrale Hilversum bracht daar verandering in; een oproep voor hulp bij de VC zelf. Graag dacht Lucy! Zo kwam ze terecht bij de Vrijwilligerscentrale Hilversum achter de laptop, ondersteuning bij het registreren, mailen, schema’s en grafieken maken en veel in Excel werken. Lucy wil graag het idee hebben dat ze het kan en dit kan ze uiteraard goed. Na een prettige kennismaking met Nicole is ze alweer een half jaar ‘in dienst’. Voor haar is het werk overzichtelijk, klein kantoor, geen druk wat heel fijn is, en het klikt met Nicole, heel relaxed en schept plezier. Laatst was er een teamoverleg met alle VC’s van Versa en voor een onderdeel was Lucy daarbij, omdat zij een registratieonderdeel had aangepast. Waarop VC-collega Tanya zei: “Ik wil ook een Lucy!” Dat is het leukste van vrijwilligerswerk vertelt Lucy, dat je zo wordt gewaardeerd. “Ik bloeide er helemaal van op en fietste fluitend naar huis!” Na al die jaren in de IT-wereld op hoog niveau en onder hoge druk te hebben gewerkt is wat je doet vanzelfsprekend geworden. Hoe anders voelt die oprechte waardering die ze nu ontvangt. En dat ze iets toevoegt aan het werk van de anderen. “Dat is wat vrijwilligerswerk bij je doet”, vervolgt Lucy, “dan verandert er iets bij je. Je neemt een stap naar vrijwillige inzet en daarmee vind je de ander belangrijk, soms belangrijker dan jezelf. En als je ziet wat jouw inzet bij een ander doet, dat is oprechte waardering. Verrassend wat je ervoor terug krijgt! Het is een cliché ‘geven is leuker dan krijgen’ maar echt waar. Met geven maak je immers verbinding met de ander, bij krijgen ligt de focus op wat je krijgt en minder op wie dat geeft.” Bezige bij Lucy heeft naast haar vrijwillige inzet, haar gezin en huishouden ook een aantal hobby’s: ze is graag creatief met naaien, kantklossen, breien, en boetseert ze met liefde. In de toekomst wil ze een soort kast voor thuis gaan maken. Al eerder heeft ze een kapstok en bijzettafeltjes gemaakt, een volgende keer wordt dat dus een serieus meubelstuk. Daarnaast houdt ze van lezen, fietsen, wandelen met de hond en gaat ze regelmatig naar het Filmtheater in Hilversum. Gelukkig heeft ze een Cineville-pas, waardoor ze vaak in het Filmtheater te vinden is. “Met zo’n pas ga je vaker en zie je werkelijk parels van films.” Elke maandagmorgen werkt Lucy de Vries bij de Vrijwilliger Vrijwilligerscentrale Hilversum. Bedankt Lucy voor je verhaal!

Hoe vind ik financiering voor mijn project? Hoe moet ik een aanvraag indienen bij een fonds? Welke tips zijn er om succes te hebben bij een aanvraag? De online cursus fondsenwerving helpt u op weg bij het vinden van financiering van uw project. Of u vrijwilliger bent of penningmeester, werkzaam bent in een professionele organisatie of enthousiast meedoet in uw buurt, iedereen wil weten hoe fondsenwerving een succes wordt. Aanbieder: VSB Fonds start e-learning

Wat hebben een kapper en radiopresentator gemeen? Ze voeren beiden veel gesprekken. Dat dacht Carla Touw (62) ook toen de kapsalons tijdens de Coronapandemie hun deuren moesten sluiten. Als kapster was ze gewend om veel gesprekken te voeren en te luisteren naar mensen. Dus toen ze een oproep tegenkwam van Radio Laren waarin ze aangaven dat ze op zoek waren naar presentatoren, leek haar dat wel wat. Ben jij benieuwd hoe het is om vrijwilliger te zijn bij Radio Laren en lijkt jou dit ook leuk? In dit artikel vertelt Carla over Radio Laren, haar rol als vrijwilliger, en doet ze een oproepje voor nieuwe vrijwilligers. Lef, nieuwsgierigheid en een brede interesse Knippen doet Carla er niet meer bij, maar veel gesprekken voeren wel. Ze heeft inmiddels alweer een aantal jaren haar eigen programma bij Radio Laren; Carla in Touw en zit ze in de redactie van het Ondernemerscafé. “Voor Carla in Touw interview ik mensen uit Laren over actuele onderwerpen. Voor het Ondernemerscafé interview ik ondernemers uit Laren. Ik ga bijvoorbeeld in gesprek met nieuwe ondernemers, maar bespreek ook de problemen waar ondernemers tegenaanlopen. Ik zet mij zo’n 8 uur per maand in als vrijwilliger bij Radio Laren.” Het presenteren en interviewen past Carla als een handschoen. “Ik ben van nature nieuwsgierig en breed geïnteresseerd. Daarnaast vind ik het leuk dat er wat lef nodig is om mensen aan te spreken. Al helpt het wel dat ik kan zeggen dat ik van Radio Laren ben. Dat opent deuren. Ik ontmoet nieuwe mensen en leer nieuwe dingen. Ik kan alles vragen en op die manier mijn kennis verrijken. Dat maakt het interessant, naast dat ik het leuk vind om te luisteren naar verhalen en om mensen te verbinden. Dat verbinden gebeurt bijvoorbeeld wanneer Carla meerdere gasten tegelijk uitnodigt om over een onderwerp te spreken. “Maar ook doordat mensen de ruimte krijgen om zich voor te stellen en een podium krijgen.” Een warm bad Het is dus geen geheim dat Carla haar vrijwilligerswerk graag doet. “Iedereen is blij als ik de studio binnenkom en het voelt echt als een warm bad. Het is een enorm leuke club mensen die een groot hart hebben voor Radio Laren. Daarnaast krijg je veel vrijheid. Ik zou mijn vrijwilligerswerk een 8 geven.” Een interview met een staartje Radio Laren is op zoek naar meer vrijwilligers. “We zoeken een zoeken een redacteur die zich voor een aantal uren per week wil inzetten.” Op de vraag of deze vacature al staat op de site van Vrijwilligerscentrale BEL, onderdeel van Versa Vrijwilligerscentrale, is het antwoord nee. Zo krijgt het interview nog een staartje. Naast het delen van een mooi verhaal, wordt er ook contact gelegd met Annemieke Biemond, die als Adviseur Vrijwillige Inzet werkzaam is bij Vrijwilligerscentrale BEL. Zij legt Carla uit hoe de website van de vrijwilligerscentrale werkt en hoe Radio Laren de vacaturebank kan gebruiken. Een aantal weken na het interview staat de vacature op de vacaturebank van Versa Vrijwilligerscentrale. Dus ben je op zoek naar een leuke klus? Bekijk dan hier de vacature .

De vrijwilligersvergoeding in 2025

"Zeg Hallo": inwoners die elkaar groeten op straat om op die manier meer verbinding tot stand te brengen. Dat is het nieuwe project dat in Laren rondom 16 november 2024, de Internationale dag van Verdraagzaamheid, start. Als je "hallo" zegt, begroet je iemand en nodig je uit tot een gesprek. Op verzoek van wethouder en BELambtenaar Inclusie Judith Lommel, heeft bevlogen inwoonster Ineke Hilhorst dit project ontwikkeld. Bekende en onbekende Laarders zijn door fotograaf Alexander Marks op de foto gezet. Deze foto's zijn op banners en posters in het hele dorp te zien, voorzien van de oproep "Zeg Hallo". Het idee is een vervolg op de bijeenkomst ‘Over de Streep, die eerder door Ineke Hilhorst en Papageno directeur Ingrid Peters is georganiseerd in het Brinkhuis. Een van de deelnemers, Louise Babel, kwam hiermee als oplossing voor het gevoel dat ze ‘niet werd gezien’. De deelnemers zijn Ad Visser Tineke de Nooij Louise Babel Sean Bogaers Donna Lila Hams Wanda van Niekerk Frits Spits Henk Wikkerman Karin Calis Marjolein Schiffers Robin Bartelet Nico Wegter Mpatho van den Berg Luuk van Aller Farah Djirdo Doe je mee en zeg je ook "Hallo"?

Zelf een duurzaam, uniek cadeautje of planten uitzoeken bij RataPlan Wat fijn dat jij vrijwilliger in Stadsgebied Weesp bent, dank je wel daarvoor! Om je te bedanken voor jouw mooie en belangrijke inzet, krijg je met dit cadeautje een cadeaukaart ter waarde van € 21,- waarmee je een uniek cadeautje en/of planten uitzoekt bij RataPlan; met de cadeaukaart kan je het bedrag in delen besteden. Met dit cadeautje geef je mens en milieu een tweede kans want RataPlan biedt werk aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en zij bevordert hergebruik! Deze cadeautje geeft geen recht op teruggave van geld en is geldig tot en met 30 april 2025. 

…..Er was eens, lang geleden……, zo zou je het verhaal van Eddie kunnen beginnen. Over een bewoner die naar aanleiding van het sloop- en nieuwbouwplan bij het Slachthuisplein (uiteindelijk omgedoopt tot Jac.P. Thijsseplein), in de jaren ’90 het voortouw nam en zijn buren en mensen woonachtig rond het Slachthuisplein samenbracht in een bewonerskoepel bij die ingrijpende verandering. Hij ging in overleg met gemeente en wethouder en welzijnswerkers en zorgde voor een locatie voor bijeenkomsten en zo voor veel cohesie in de wijk. Hij heeft toen samen met zijn vrouw heel veel mensen geholpen om vergoedingen en andere woningen te krijgen. Zo werd hij steeds meer bekend, richtte een bewonersvereniging op en wist de Electrobuurt voor sloop te behoeden en heeft bij de Marconistraat veel mensen kunnen helpen. Later werd Ed gevraagd om deel te nemen in de bewonerscommissie van de Geuzenbuurt. Eddie is iemand die altijd mogelijkheden ziet, niet alleen maar wil praten, maar ook juist een ‘doener’ is die heel veel voor elkaar krijgt. Op papier is hij nog steeds voorzitter van de Geuzenbuurt. Voorheen postbode in Laren en Blaricum, later werd hij beveiliger in het ziekenhuis in Blaricum. Hij is altijd wel maatschappelijk bezig geweest vertelt Ed, zeker als postbode had hij heel veel sociale contacten, dat is Ed, de man die altijd weer mogelijkheden ziet. Hij had veel vrienden en bekenden die in de wijk woonden en startte destijds samen met zijn vrouw met het organiseren van kinderdisco’s en -bingo’s en nam bijvoorbeeld ook het initiatief om bakken met geraniums op te hangen in de wijk. Dit jaar was het de 27 e keer!! De aarde kwam van de gemeente, geraniums kocht hij bij de Amerpoort, die konden dan ook weer wat verdienen, vertelt Eddie. Grappig is het verhaal dat bij hem de geraniums bezorgd werden in maart, maar dat het nog maar heel kleine plantjes bleken te zijn. Zo kwam het dat hij een paar maanden wel 66 bakken in zijn achtertuin had staan met plantjes, die pas na een tijdje groot genoeg waren om in de wijk opgehangen te worden. De geraniums worden nu nog steeds elk jaar opgehangen in de wijk door een vast groepje vrijwilligers/bewoners. Zo werd Ed de “super-vrijwilliger” die hij nog steeds is, van met name wijkcentrum de Geus, oorspronkelijk was dit een oude school en destijds werden hier activiteiten georganiseerd door de SIS (later Versa Welzijn). Door bezuinigingen werd de Geus met met sluiting bedreigd, maar door een bewonersinitiatief en met steun van de bewonersgroepen is het in 2013 gelukt het wijkcentrum open te houden. U begrijpt inmiddels wel wie hierin een belangrijke aanjager was… Eerst zou het tijdelijk zijn, maar het ging zo goed en was zo’n succes dat er een stichting is opgericht. Ed scharrelde veel spullen bij elkaar, daar is hij goed in. Het wijkcentrum werd drukker en drukker en is helemaal opgeknapt en nu is het nog steeds een begrip in de wijk. De coronaperiode was wel een zware periode, door de afhankelijkheid van huurders, maar uiteindelijk is het gelukt om het goed voort te zetten. Ed speelt ook hier nog steeds een grote rol als vrijwilliger; is verantwoordelijk voor het beheer, financiën, overlegt met de gemeente en is tevens een bestuurslid. Het wijkcentrum is in gebruik voor allerlei cursussen/workshops en andere activiteiten, ruimtes worden verhuurd aan verschillende clubs en bewonersinitiatieven. Het wijkcentrum wordt volledig gerund door een vaste groep vrijwilligers en draait zonder subsidie grotendeels uit huurdersopbrengsten. Het is een goed voorbeeld van wat mogelijk is als je mensen bij elkaar brengt en hoe veel vrijwilligers als Eddie en vrijwilligerswerk kunnen betekenen in een wijk! Er is nog zo veel te doen, samen te brengen en samen te werken, Ed heeft nog vele ideeën, komt overal en wordt voor veel gevraagd om mee te denken over de organisatie van activiteiten.

De jaarlijkse vrijwilligersavond in Blaricum vond plaats op 24 oktober 2024. Vrijwilliger van het jaar De vrijwilligers van de Gooise Heemtuin kregen de eer om de titel ‘vrijwilliger van het jaar 2024’ te ontvangen. Deze werkgroep onderhoudt de wilde plantentuin van de Stichting Wilde Planten Blaricum, waar zij zich met passie inzetten om lokale flora op een natuurlijke wijze onder de aandacht te brengen. Naast het behoud van deze prachtige tuin, biedt de stichting ook educatieve activiteiten en voorlichting over de natuur en plantengroei. Tijdens de uitreiking ontving de heer Nugteren, voorzitter van de Stichting Wilde Planten/Gooise Heemtuin, uit handen van wethouder Joke Lanphen een cheque ter waarde van €500,-. Dit bedrag kan worden besteed aan projecten die Blaricum ten goede komen. Aanmoedigingsprijs De aanmoedigingsprijs werd uitgereikt aan de 15-jarige Scott Fokker, die sinds 2021 met veel enthousiasme lid is van de jeugdbrandweer. Zijn betrokkenheid gaat verder dan de brandweer; Scott helpt ook de Oranjevereniging met diverse taken tijdens de kermis. Voor zijn inzet ontving hij eveneens een cheque van €250,-, die door wethouder Lanphen werd overhandigd.

Op 27 september vond de uitreiking van de Koeientrofees 2024 plaats in het Huis van Eemnes. Er waren dit jaar drie winnaars: in de categorie Individueel was dat Annamamed Myatiev, in de categorie Individueel Jeugd ging de prijs naar Laura van Oostrum en in de categorie Groepen/teams naar het echtpaar Sanders – De Valk. Er zijn 15 individuele personen en groepen/teams in het zonnetje gezet. Zij zijn voorgedragen door de Eemnesser bevolking of door een van de Eemnesser verenigingen of stichtingen. De voordrachten zijn voor een maatschappelijke prestatie of voor een sportieve verdienste. Uit handen van Burgemeester Van Benthem kreeg iedereen die was voorgedragen een oorkonde met een beeldje van het kalfje uitgereikt voor hun bewezen verdiensten. In de categorie Individueel waren dit Laura van Oostrum, Carmen Majoor, Bea Vosman, Jaap Luijf, Ronald van Dijk, Hanneke Pasveer-Manten, Annamamed Myatiev, Dick Scherpenzeel en Edwin Klarenbeek. Bij de categorie Groepen/teams waren dit de Voleem Dames 3, Echtpaar Hagens, Echtpaar Sanders – de Valk, De Sliertjes, Eveline Bakker/Jolanda de Jong en Stichting Rolstoelbus ’t Gooi. Na de pauze werden de prijzen, de Eemnesser Koeien, uitgereikt. Tot het laatst was het spannend wie in de prijzen zou vallen. Bij de individuele personen ging de keuze tussen Annamamed Myatiev, Laura van Oostrum (jeugd), Jaap Luijf en Dick Scherpenzeel. Uiteindelijk won Annamamed Myatiev de Eemnesser Koeien Trofee en Laura van Oostrum het Eemnesser Koetje (jeugd tot 18 jaar) en kregen Jaap Luijf en Dick Scherpenzeel de Kunstkoe. Bij de groepen ging de strijd tussen de echtparen Hagens en Sanders – de Valk en Stichting Rolstoelbus ’t Gooi. Het echtpaar Sanders – de Valk ontving dit jaar de Eemnesser Koeien Trofee voor Groepen/teams en de overige twee de Kunstkoe. Stond jouw favoriet er niet bij? Je kunt nu al nadenken wie je wilt voordragen voor 2025! Volgend jaar is de Sport- en vrijwilligersvond op vrijdag 26 september.

In bibliotheek Hilversum was vrijdag 1 oktober de tweede van drie sessies van ‘Let’s Meet en meer’. In het kader van de Week tegen Eenzaamheid bedacht een aantal Hilversumse organisaties de bijeenkomsten voor mensen die graag nieuwe mensen willen ontmoeten. Bij binnenkomst in de bibliotheek, vangen Eva Drager van Stichting Present, Nicole Wendt van de Vrijwilligerscentrale Hilversum en Leonore Hoogstraten van Stichting Maatjesproject Gooi en Vechtstreek de bezoekers op en begeleiden hen naar de ruimte die de bibliotheek deze vrijdag ter beschikking stelt. Ze krijgen allemaal een sticker met hun naam erop op de kleding geplakt en Hoogstraten vraagt eenieder in welk interessegebied ze de mensen mag indelen. Op een bord hangen gekleurde briefjes met daarop een aantal thema’s als natuur en bewegen, creatief bezig zijn, lezen, muziek maken, spelletjes doen en cultuur. Bezoekers mogen ook meerdere interessegebieden opgeven. Tijdens de speeddate, later deze ochtend, worden mensen met dezelfde interesses bij elkaar gezet waarbij het de bedoeling is om één op één met elkaar in contact te komen, iets langer de tijd voor elkaar te hebben en wie weet iets af te kunnen spreken. Daarvoor liggen de contactkaartjes al klaar, waarop namen en telefoonnummers geschreven kunnen worden om uit te wisselen. “We organiseren deze sessies om mensen in korte tijd de kans te geven nieuwe mensen uit hun eigen omgeving te leren kennen. Om ze met elkaar in contact te brengen”, vertelt Drager. “En misschien ontmoeten ze wel iemand met wie ze iets gemeen hebben, interesses delen of gewoon een klik hebben en met wie ze vaker iets samen zouden willen doen.” Zelf is Drager vijf jaar geleden in Hilversum komen wonen. Ze vertelt nog niet heel veel mensen hier te kennen. “Ik weet zelf dus hoe lastig het kan zijn om nieuwe mensen te leren kennen in een nieuwe omgeving als je volwassen bent.” De bezoekers krijgen vervolgens een bingokaart met daarop talloze gespreksonderwerpen die kunnen helpen om een gesprek te beginnen. Meteen valt het op hoe snel een vrolijk geroezemoes de ruimte vult. Een meneer vertelt een maand geleden uit Amsterdam naar Hilversum te zijn verhuisd en nog middenin de verhuisdozen te zitten. Een vrouw geeft aan ook in Amsterdam te hebben gewoond, ze woont nu in Bussum-Zuid. “Ik zag het voorbijkomen dat dit werd georganiseerd en zoiets heb je niet in Bussum. En ik woon vlakbij, aan de rand van Hilversum.” ‘Je kunt niet aan de buitenkant zien wat mensen allemaal doen of gedaan hebben’ De eerste sessie Let’s Meet en meer was een dag eerder bij Amaris Rubina. Wendt was daar ook aanwezig en had haar tante Mike van 81 jaar uitgenodigd om te komen. “Haar man is twee jaar geleden overleden en ik dacht dat het wel gezellig voor haar zou zijn. Bij Amaris kwam ze allemaal mensen tegen die ze kende, onder wie Gerrie. Gerrie zat op een koor en voor je het wist zaten ze samen oudhollandse liedjes te zingen. En daar kwamen ook weer mensen op af. Iemand vertelde dat ie thuis een accordeon had staan, enzovoort. Uit de eerste sessie zijn al heel leuke dingen voortgekomen”, vertelt Wendt. “Je kunt niet aan de buitenkant zien wat mensen allemaal doen of gedaan hebben. Door met elkaar te kletsen kom je dingen over elkaar te weten.” Een flink aantal mensen mensen dat nieuw in Hilversum is, is vrijdag naar de bijeenkomst gekomen. Er is ook een grote groep mensen die zelfs nieuw in Nederland zijn en elkaar al kennen via de taalschool Toptaal, dat bij het station in Hilversum zit. Heleen Meertens is daar docent Nederlandse taal en geeft les aan inburgeraars. Meertens heeft een groep inburgeraars meegenomen naar Let’s Meet en meer in de bibliotheek. “Ik ga veel met ze op pad”, vertelt Meertens. “Om zelfredzaam te kunnen worden. Om veel te praten en gesprekjes te hebben. ‘Leer mij het zelf te doen’ van het Montessori-onderwijs, daarop is het gebaseerd. Je hebt taal nodig om een nieuw bestaan op te bouwen. Taal kan een barrière zijn, maar taal kan ook verbinden.” Eén van haar taalleerlingen is Ayse. Ze woont in Laren en is twee jaar in Nederland. Ze spreekt erg goed Nederlands. “Ik vind het mooi om nieuwe mensen te ontmoeten, daarom ben ik hier”, vertelt ze. Ook Hansa is twee jaar in Nederland. Zij woont in Kerkelanden en is op de fiets naar de bibliotheek gegaan. “Ik ga altijd op de fiets. Ook in de winter”, zegt Hansa.

Optredens en workshops, maar ook een Praatplein, zintuigentafel of blind bier proeven. Dat en nog veel meer stond op het programma tijdens de allereerste editie van Festival de Beleving zondag op Werf35 in Hilversum. Het gratis theaterfestival, georganiseerd door de gezamenlijke welzijnsorganisaties van het Gooisch Verband, bleek een schot in de roos, aldus de organisatie na afloop. “Het festival onderscheidt zich van andere evenementen omdat het zich niet alleen richt op ‘gewone’ bezoekers, maar ook op de meer kwetsbare inwoners van Hilversum. Een zeer geslaagde opzet, gezien de zeer gemêleerde samenstelling van de bijna tweeduizend bezoekers die naar Werf35 kwamen.” Wethouder Gerben van Voorden (Zorg en Samenleving) had de eer om het festival rond het middaguur te openen. Hij is zeer enthousiast was over de bijzondere opzet van het festival. “het is best heel belangrijk dat dit evenement er is”, zegt hij. “Het maakt zaken zichtbaar. Ik vroeg ook aan mensen wie van hen onkwetsbaar is. Niemand stak zijn hand op. Niemand is onkwetsbaar en daarom hebben we elkaar nodig. Daarnaast geeft dit evenement heel veel verbondenheid en worden taboes bespreekbaar gemaakt, zoals psychische kwetsbaarheid of eenzaamheid.” ‘In het maifest staat bijvoorbeeld dat het een festival is waar iedereen zichzelf mag zijn’ Marjan Ockeloen, directeur Stichting Maatjesproject en initiatiefnemer van Festival de Beleving vanuit het Gooisch Verband voegt daaraan toe: “Daarom hebben we ook een manifest voor Festival de Beleving opgesteld. Daarin staat bijvoorbeeld dat het een festival is waar iedereen zichzelf mag zijn, een veilige plek waar je blij van wordt en waar je nieuwe mensen kunt ontmoeten. Fantastisch dat dit vandaag ook echt werkelijkheid is geworden.” Na de opening volgt er een afwisselend programma dat voor een deel door deze kwetsbare doelgroep zelf wordt verzorgd, maar er zijn ook workshops waarin bezoekers zelf kunnen ervaren hoe het is als de zintuigen anders werken dan men gewend is. Het speciale Praatplein is erop gericht om mensen met elkaar in contact te brengen. Zo kunnen bezoekers hier via ‘Praatje over de heg’ laagdrempelig een gesprek aan gaan of tijdens de ‘Speedmeet’ in contact komen met andere Hilversummers. Het ‘Luisterhart’, bestaande uit een groot hart en zes daarmee verbonden stoelen met een telefoon, vormt een heuse eyecatcher op het festivalterrein. Hier kan men plaatsnemen en de kunst van het luisteren ervaren. Tijdens de workshop Hersenuitdaging kunnen belangstellenden ervaren hoe het voelt als de hersenen niet meer doen wat ze moeten doen, bijvoorbeeld als gevolg van niet-aangeboren hersenletsel. En bij de lezing ‘Mijn geheime olifant’ worden bezoekers meegenomen in de belevingswereld van iemand die wordt geconfronteerd met toenemende doofheid. Mensen kunnen verder de hele dag door zintuigen prikkelen, maar ze ook weer ontprikkelen, bijvoorbeeld tijdens de silent disco, in de speciale prikkelloze ruimte of tijdens een yoga- of klankschalenworkshop. En bij de Gooische Bierbrouwerij staan er drie verschillende bieren klaar om met blinddoek om te proeven. Maar daarnaast valt er ook heel veel te genieten. Zo zorgt mantelzorgkoor Lichtzingig voor gezellig muzikale momenten en zingen vele bezoekers mee met de bekende Nederlandstalige liedjes, terwijl cabaretier Robbert Jan Proos bij velen de lachspieren weet te prikkelen. Jeroen en Monica (de barvrouw van Top 2000 a gogo) presenteren de Pim Pam Pop Pubquiz en de Meisjes van de Radio zorgen voor een feest der herkenning met liedjes en bekende radiospelletjes van toen. Muziekband Egwel, bestaande uit mensen met een beperking, zorgt tenslotte voor een heuse polonaise tijdens de muzikale afsluiting van het festival. “Echt geweldig”, is na afloop de conclusie van Ockeloen. “Alles kwam bij elkaar. Wij zijn een jaar bezig geweest om dit te organiseren. Eerst wilden wij een soort parade houden met dertig cliënten. Maar toen bedachten wij dat als wij iets wilden doen, dan moeten wij het ook groot uitpakken. En het is boven verwachting uitgekomen. De sfeer was heel bijzonder, heel anders dan bij een ander festival. Heel ontspannen”, aldus Ockeloen. “Wat ook heel leuk was, was dat in het restaurant mensen die elkaar niet kenden elkaar uitnodigden om bij elkaar aan tafel te komen zitten. Dan ga je met elkaar in gesprek.” Uiteindelijk verlaten pas rond 19.30 uur de laatste mensen het festivalterrein aan de Mussenstraat. “Het was echt ongelooflijk”, vervolgt Ockeloen. “Er waren echt veel mensen dan gehoopt, vanaf de start al. Je zag ook heel veel ouders met kinderen. Zo bijzonder was ook om te zien hoe mensen in een rolstoel ‘gewoon’ even naar de voorstelling van Robbert Jan Proos gingen kijken. Alsof het normaal was. En eigenlijk moet het ook normaal zijn.” Festival de Beleving kon plaatsvinden, mede dankzij een subsidie van de gemeente in het kader van 600 Jaar Hilversum. Die subsidie zal er bij een eventueel volgende editie niet zijn. Toch hoopt Ockeloen op een vervolg; volgend jaar of over twee jaar. Ook Van Voorden noemt een eventueel vervolg ‘supertof’. “En heel veel is al gemaakt”, zegt hij. “Het logo, de website, het draaiboek. Ik doe dan ook een oproep aan het bedrijfsleven om zich hieraan te verbinden. Wij hebben dit met elkaar te dragen. Het moet niet alleen vanuit de overheid komen, maar vanuit de hele samenleving.” Ockeloen wil vooral ook alle vrijwilligers bedanken. “Er zijn heel veel vrijwilligersuren in gaan zitten, anders had het misschien wel het vierdubbele gekost. Hier is echt heel hard voor gewerkt, met veel passie. En dan zie je op zo’n dag de mensen met een grote smile op het het gezicht rondlopen. Daar doe je het voor.”

Frans Hesp van de Gooise Academie aan het woord over vrijwilligers

Twee weken geleden belde Bibeane de Vrijwilligerscentrale Hilversum met een noodkreet dat ze echt maar dan ook echt vrijwilligers nodig had achter de bar en in de keuken. Via de eigen website ging dat niet vlot genoeg, dus wilde ze andere kanalen aanboren. Maar hoe moest ze dat doen? Gelukkig belde ze naar de Vrijwilligerscentrale Hilversum. Na overleg samen zou ze een account aanmaken bij VC Hilversum en daarna kon ze vacatures maken om zo de juiste vrijwilliger te vinden. Ik zou deze vacatures plaatsen op socal media, in mails naar Vrijwilligers toe en ook plaatsen in een vacaturecolumn, die op digitale Tv’s zouden verschijnen in wijkcentra en in een 6-tal wachtkamers in Hilversum. Iedereen blij! Tijdens het wekelijkse bezoek bij de Meedoen Balie op de COA-locatie Gooiland sprak ik Tawfik & Firas. Tawfiq heeft barervaring opgedaan bij De Vorstin en leert al aardig een mondje Nederlands spreken. En Firas is een sociale jongen die hard werkt en goed Engels spreekt. Zeg, hebben jullie wat te doen, jongens? En jullie houden van voetbal en bier, toch? Ik vertelde over SC ’t Gooi en de jongens vonden het een goed idee om kennis te maken met Bibeane! Een dag erna belde Nico naar de VC Hilversum, hij wilde ook wat doen in zijn vele vrije tijd. Wat vind je leuk, Nico? Hij sprak over zijn horeca-ervaring en de plaatsen waar hij had gewerkt en eveneens over werken in de keuken. Oh echt, heb je ervaring in de keuken? Ja joh, dat had hij heel veel gedaan en vond hij hartstikke leuk! “Weet je hoeveel bitterballen ik heb opgewarmd?” Het juiste aantal zal ik niet noemen, maar zijn enthousiasme was voelbaar. Nico, zou je weer willen werken in een professionele keuken? Dezelfde week volgde er een afspraak met Bibeane en de twee jongemannen en Nico. Helemaal top, lekker snel en vlot. Nico was ruim op tijd voor de afspraak zelfs en had al kennis gemaakt voordat wij aankwamen. Gelukkig maar, want nu had hij goed de aandacht van Bibeane gekregen en andersom. Ook hadden ze gelijk concrete afspraken gemaakt voor het werken in de keuken. Precies op de dag die Bibeane wenste, kon Nico die vervullen. Hoe mooi is dat? Daarna volgde de kennismaking met de Firas en Tawfiq in het Engels. Dat ging perfect. Bibeane legde de zaken uit en de jongens konden zich daarin vinden. Een rondleiding volgde en ook hier werden concrete afspraken gemaakt. Tawfiq gaat werken op de zaterdag vanaf 24 augustus en Fires op twee doordeweekse avonden, beide jongemannen achter de bar. Bibeane was super blij en helemaal tevreden en beide mannen hebben een sociaal moment (buiten COA om) en een kans om hun Nederlandse taal verder te leren en te verbeteren. In een korte tijd was haar noodkreet vervuld met een 3-tal vrijwilligers, ieder met hun eigen expertise en intrinsieke motivatie. En daarmee is de basis gelegd voor een vreugdevolle samenwerking. Nico, Tawfiq en Firas zijn blij met hun vrijwillige inzet bij de voetbalvereniging SC ’t Gooi. Dank iedereen!

Hierbij het verhaal van Roy, die zich heeft aangemeld bij Vrijwilligerscentrale Hilversum. Hoe ben je terecht gekomen bij VC Hilversum? Heel simpel ge-googled! Vrijwilligerswerk Hilversum. · Waar ga je je vrijwillig inzetten? Amaris Zuiderheide (of eventueel ook andere Amaris vestigingen) · Hoe was de kennismaking op locatie? Erg leuk. Ik merk dat je als vrijwilliger overal met open armen ontvangen word. · Wat doe je precies? En hoe vaak? Iedere dinsdag haal ik cliënten (bejaarden met beginnende dementie) thuis op en breng ze naar de dagbesteding op de van Ghentlaan en aan het einde van de dag zorg ik dat ze weer veilig thuis komen. Ook help ik her en der bij diverse activiteiten, soms als chauffeur maar ook begeleiding bij bijvoorbeeld jeu de boules of film middag. · Wat vind je leuk bij het vrijwilligerswerk dat je nu doet? Het contact met de mensen en de dankbaarheid die je krijgt. · Heb je een voorbeeld? De cliënten worden uit huis gehaald en hebben een leuke dag met mede cliënten en vertellen je vaak ook meerdere malen hoezeer ze dit waarderen. ;)

Hoe geef je iemand liefdevolle aandacht en start je tegelijkertijd een gesprek over kwetsbare onderwerpen, zoals eenzaamheid? Anneke Bijleveld kwam per toeval in aanraking met handmassage en leidt nu vrijwilligers op tot handmasseur. In dit artikel vertelt ze over de kracht van handmassage en hoe deze vorm van liefdevolle aandacht iemand helpt groeien. Anneke: “Handmassage is een hele fijne en zachte manier van aanraking. Je geeft iemand de volledige aandacht. Daarnaast kan het een moment zijn om met iemand een gesprek aan te gaan over kwetsbare onderwerpen. Door het fijne moment dat ontstaat tijdens de massage opent iemand zich vaak vanzelf. Het voeren van het gesprek is niet verplicht, het is maar net waar iemand behoefte aan heeft.” De vrijwilliger heeft zo een dubbele rol; aan de ene kant biedt hij een verwenmoment en aan de andere kant kan hij iemand verder helpen. “Het is mooi om te zien wat er in het moment ontstaat. Zo was er een mevrouw die verlamd was aan haar hand. Tijdens de massage voelde zij opeens een lichte tinteling in haar hand en kon ze deze zelfs een beetje bewegen. Mevrouw was heel dankbaar voor de aandacht en liefde die zij kreeg.” Anneke was in Hilversum coördinator bij de Vrijwillige Thuishulp bij Versa Welzijn. In Hilversum waren een paar jaar daarvoor twee pilots geweest. Daarbij werden vrijwilligers opgeleid tot handmasseur en ingezet bij inwoners in Kerkelanden. Deze pilots waren zo succesvol dat de gemeente het over de hele stad wilde uitrollen en zo kwam het onder de Vrijwillige Thuishulp bij Anneke terecht. Ze wilde graag weten wat ze aan zou bieden aan vrijwilligers en volgde daarom ook zelf de cursus tot handmasseur. Eind 2023 stopte het project in Hilversum en wilde Anneke het zelf voortzetten. Daarom volgde zij de cursus ‘Train de trainer’, zodat zij zelf vrijwilligers kon opleiden tot handmasseur. Vervolgens is zij met Pietje Vlot van Vrijwilligerscentrale Gooise Meren en Herma Kleve van de Vrijwillige Thuishulp Gooise Meren van Versa Welzijn de mogelijkheden gaan bespreken. Inmiddels loopt de eerste cursus in Gooise Meren op zijn einde. Deze zat helemaal vol en is goed ontvangen. In september wordt de cursus daarom opnieuw aangeboden. Anneke: “Mijn missie is dat zoveel mogelijk mensen worden opgeleid tot handmasseur. Veel mensen komen aandacht te kort en missen fysieke aanraking. Denk aan ouderen, waarbij eenzaamheid een grote rol speelt.” Handmassage kan helpen om de eenzaamheid te verminderen. Anneke: “Niet alleen doordat iemand tijdens een handmassage alle aandacht krijgt, maar ook omdat er ruimte is om te spreken over eenzaamheid. Vervolgens kan een vrijwilliger samen met iemand kijken naar mogelijkheden om de eenzaamheid te verminderen. Waar heeft iemand behoefte aan? Denk bijvoorbeeld aan meer contact met familie of meer tijd besteden aan zijn of haar hobby. Wat is er nodig om dat te realiseren?” Ondanks dat eenzaamheid vaak voorkomt onder ouderen, benadrukt Anneke dat iedereen zich eenzaam kan voelen. “Ik merk dat ook tijdens de cursus. Als dat onderwerp ter sprake komt roept dat bij iedereen wel herkenning op. Het onderwerp zou ook veel meer uit de taboesfeer moeten komen. Mensen durven nu niet altijd aan te geven dat ze eenzaam zijn, omdat ze bang zijn voor wat de ander daarvan vindt. Ze zijn bang om zielig gevonden te worden of kwetsbaar over te komen. Terwijl iedereen zich weleens eenzaam voelt en dit kan ook heel praktisch van aard zijn. Bijvoorbeeld wanneer iemand net verhuisd is of net moeder is geworden en geen andere moeders kent in haar omgeving. Tijdens de handmassage is er ruimte om erover in gesprek te gaan.” Naast dat de persoon die de handmassage ontvangt groeit door de liefdevolle aandacht, groeit de vrijwilliger zelf ook. “Iemand doet nieuwe kennis en vaardigheden op tijdens de cursus, maar dat is niet de enige reden. Het voelt ook goed om van betekenis te kunnen zijn voor een ander. Daarnaast verbinden cursisten zich met elkaar tijdens de cursus. Het is mooi om te zien dat er echt een groep ontstaat. Zo werkt de aandacht en groei verschillende kanten op: de cursist krijgt aandacht en groeit, de ontvanger van de handmassage krijgt aandacht en groeit, het groepsgevoel groeit en ik als cursusgever groei.” Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

Iedere vrijwilliger heeft – in de BEL gemeenten doet maar liefst 26,7% van de volwassen vrijwilligerswerk!- zijn of haar eigen verhaal en redenen om vrijwilligerswerk te gaan doen. Iets nieuws kunnen leren of je eigen talenten verder kunnen laten groeien is vaak een reden om iets voor de maatschappij te gaan doen. Adviseur Vrijwillige Inzet Annemieke Biemond van de Vrijwilligerscentrale BEL weet daar alles van. Zij vindt het belangrijk om te kijken naar de wensen, behoeften en competenties van de vrijwilliger. Deze zijn bepalend voor het vrijwilligerswerk dat hij doet. “Dat is het mooie van mijn werk,” vertelt Annemieke. “Ik mag werken met talenten van mensen. Ik zie daarbij dat vooral jongeren waarde hechten aan niet alleen een duidelijk tijdsinvestering maar dat zij vooral een activiteit kiezen die bij hun talenten past en waarin zij het talent zelfs kunnen laten groeien. Ik noem dat ook wel Xperience: jongeren verwachten dat de ervaring die zij tijdens hun vrijwillige inzet opdoen, ook nuttig is voor hun persoonlijke ontwikkeling en carrièreperspectieven. Gelukkig is daar bij de meeste organisaties oog voor. Zo neemt leren een belangrijke plaats in als je bijvoorbeeld speciale inwerksessies voor vrijwilligers organiseert. Door samen te leren, groeien vrijwilligers in hun rol, groeien zij in hun competenties en wordt er ook gewerkt aan onderlinge verbanden, wat weer goed is voor de samenwerking. Dit geldt ook als betaalde medewerkers samenwerken met vrijwilligers. Door trainingen voor beiden te organiseren is er dan bovendien ruimte voor informele gesprekken en leert men elkaar op een leuke manier kennen en leert met van elkaar. Je leert van elkaar en groeit!” Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

Vind jij het belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen en te werken aan persoonlijke groei? Je vrijwillig inzetten sluit hier mooi bij aan. Onze adviseur Pietje Vlot van Vrijwilligerscentrale Gooise Meren , vertelt hierover: “Vanuit mijn rol als adviseur vrijwillige inzet zie ik de groei van vrijwilligers van dichtbij. Het is mooi om die ontwikkeling bij iemand te zien. Soms is iemand aan het begin wat onzeker en zie ik diezelfde persoon een tijd later vol zelfvertrouwen zijn of haar rol als vrijwilliger vervullen. Het is als het waren als een bloem: iemand begint als een knop en bloeit tijdens het proces helemaal open. Het is daarbij belangrijk dat iemand op z’n plek zit.” Om ervoor te zorgen dat iemand op de juiste plek terecht komt is het volgens Pietje belangrijk om het gesprek aan te gaan. Pietje: “Tijdens een kennismakingsgesprek kijk ik samen met een potentiële vrijwilliger wat zijn of haar talenten zijn, wat bij iemand past en waar diegene blij van wordt. Zo zorgen we ervoor dat iemand het beste tot zijn of haar recht komt. Er was bijvoorbeeld een mevrouw waarbij het eerste contact wat aarzelend was. Zij hield heel erg van koken. Zij is daarom soepjes gaan maken en uit gaan delen aan bewoners in een buurtcentrum. Dat werd een groot succes! Je zag dat haar zelfvertrouwen groeide. Ik vind het ook belangrijk om mee te geven dat je altijd meer kunt dan je zelf denkt.” Zo zijn er vrijwilligers die ‘klein’ beginnen en uiteindelijk steeds zelfstandiger worden, meer zelfvertrouwen krijgen, groeien in de klus of meer verantwoordelijkheden krijgen. Pietje: “Zo was er eens een meneer die afgekeurd was en graag iets nuttigs wilde doen. Hij begon met het draaien van een bardienst en nu runt hij op die locatie de bar. Vaak vinden vrijwilligers het fijn om van belang te zijn en waardering te krijgen. Daardoor groeien zij als mens. Ook was er iemand die begon met één activiteit en dit heeft opgebouwd. Hij zet zich nu op veel verschillende manieren in.” Je ziet dat vrijwillige inzet op verschillende manieren kan zorgen voor groei. Ben je nieuwsgierig geworden naar wat bij jou zou passen en wil jij je vrijwillig inzetten binnen de gemeente Gooise Meren? Pietje gaat graag met jou in gesprek om de mogelijkheden te bespreken tijdens haar spreekuur of een ander moment dat jou uitkomt. Haar spreekuur is op dinsdag van 11.00 tot 12.00 uur op de Ceintuurbaan 47 in Bussum en woensdag van 14.00 tot 15.00 uur in de Plataan, Majoor Kampsstraat 3 in Naarden. Een afspraak op een ander tijdstip is altijd mogelijk via telefoonnummer: 06 15 87 56 92. Woon je ergens anders binnen de Gooi en Vechtstreek? Vind hier een adviseur bij jou in de buurt. Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

“Alleen ga je sneller, samen kom je verder.”, het is een bekende uitspraak die zeker ook slaat op vrijwillige inzet. Als organisaties en vrijwilligers de verbinding opzoeken, is er veel meer mogelijk rond vrijwillige inzet. Adviseur vrijwillige inzet van Vrijwilligerscentrale Hilversum , Nicole Wendt, vertelt hierover: “Door samen te werken bereik je mooie resultaten. Bij ideeën draagt het bijvoorbeeld bij aan het creatieve proces, zorgt het voor draagvlak en bereik je meer mensen. Zo kan een klein idee uitgroeien tot een mooi initiatief waarbij verschillende partijen samenwerken. Een mooi voorbeeld hiervan is de campagne Let’s Meet met de kletslintjes en praatpalen; de 2 actiesymbolen maken op een laagdrempelige manier zichtbaar dat iemand openstaat voor een gesprekje met een ander. Samenwerken zorgt voor constructieve energie die groeit. Als je met meerdere organisaties en/of vrijwilligers bij elkaar komt maakt dat van alles los. Met elkaar vergroot je zo de impact van een initiatief.” Daarbij is een goede basis essentieel om fijn te kunnen samenwerken. Nicole merkt dat de volgende punten nodig zijn voor een goede en constructieve samenwerking: “Voor mij is belangrijk om altijd vanuit een gelijkheid samen te werken, dus naast elkaar te staan. Daarnaast komt goed luisteren naar elkaar de samenwerking ten goede. Neem ook ieders ideeën mee in het proces en kom tot een resultaat waarbij iedereen zich gehoord voelt.” Nicole kent vanuit haar rol als adviseur verschillende voorbeelden waarbij samenwerking werkt: “Zo zoeken we de samenwerking op tussen de gemeente, vrijwilligersorganisaties en Hilversummers als het gaat om het beleid rond vrijwillige inzet in Hilversum. Een ander mooi voorbeeld van samenwerking is het festival De Parade dat op 1 september plaatsvindt. Met een hoop organisaties wordt er een groots evenement georganiseerd voor en door mensen met een beperking waarbij iedereen welkom is.” Binnen Vrijwilligerscentrale Hilversum heeft samenwerken en verbinden een centrale rol. Nicole: “143 organisaties hebben een account op de website van Vrijwilligerscentrale Hilversum. Dat is een groot netwerk van organisaties die elkaar op die manier kunnen vinden om de samenwerking op te zoeken. In mijn werk zoek ik ook vanuit mezelf graag de samenwerking op. Als ik met een organisatie ergens over in gesprek ben, vind ik het mooi om te kijken of een andere organisatie hierbij kan ondersteunen of hier zelf ook iets aan heeft. Voor de Wereldvluchtelingendag op 20 juni kijken we bijvoorbeeld met 4 partijen, VluchtelingenWerk, het COA, De Hoorneboeg en Vrijwilligerscentrale Hilversum, naar mogelijkheden voor samenwerking. Iedere partij vormt een belangrijke schakel in het proces. Door ieders expertise, kracht en netwerk te gebruiken komen we tot een mooi resultaat. Een ander voorbeeld is de verbinding tussen twee Hilversumse speeltuinen, die ervoor heeft gezorgd dat ze elkaar kunnen versterken. Zo hebben ze gezamenlijk een BHV cursus aangeboden aan hun medewerkers en zijn ze samen op zoek gegaan naar vrijwilligers.” Ben jij een maatschappelijke organisatie die gebruik maakt van vrijwilligers en geloof je in de kracht van samenwerking? Neem contact op met Nicole Wendt voor een open gesprek: 06 1396 6525 of [email protected] Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

Vrijwillige inzet kent voor de 75 jarige Casper Blok geen geheimen. Al 25 jaar zet hij zich in als vrijwilliger. Hij startte hiermee toen hij nog werkte als maatschappelijk werker. Inmiddels is hij gepensioneerd en zet hij zich nog steeds graag in voor een ander. Wat hij zoal doet als vrijwilliger? “Een hele boel. Ik heb net iemand weggebracht naar Schiphol; ik zet mij vrijwillig in als chauffeur. Verder lees ik voor aan een Turks meisje dat de Nederlands taal moet leren. Ook bij de bibliotheek heb ik het nodige gedaan. Verder help ik mensen in de buurt met klusjes. Ik schilder bijvoorbeeld een muurtje of hang een schilderij op bij iemand thuis. Straks heb ik ook nog een afspraak, omdat ik mij ga inzetten als mentor voor mensen die ondersteuning nodig hebben.” Wat drijft iemand om zich al zo lang en zo vaak in te zetten als vrijwilliger? “Ik vind het belangrijk om mensen die het wat minder hebben te helpen. Door mij in te zetten als vrijwilliger kan ik een ander ondersteunen. Mensen vinden het fijn dat ik hen help.” Casper doet dus een heleboel, maar loopt er niet graag mee te koop. Hij vindt dat het vanzelfsprekend moet zijn om een ander te helpen. “Ik ga niet lopen pochen over hetgeen dat ik doe. Daar gaat het voor mij helemaal niet om. Ik doe het allemaal belangeloos.” Op de vraag of zijn inzet een ander helpt te groeien, antwoordt hij bescheiden: “ligt eraan wat ik voor iemand doe. Ik heb wel een mooie ervaring gehad bij Ketikoti. Daar raakte ik in gesprek met een mevrouw. Dat was een heel mooi en open gesprek. Ze zei dat ze mij dingen vertelde waar ze niet vaak over kon spreken. Dat voelde voor haar heel open en bevrijdend. Andersom was het voor mij ook mooi om op die manier de verbinding aan te gaan met een ander. Dat doet mij goed.” Casper vindt het belangrijk om alleen dingen te doen die echt iets betekenen voor een ander. “Nu ik wat ouder ben doe ik als vrijwilliger alleen dingen die ik echt leuk vind en waarbij ik echt iets kan betekenen voor een ander. Ik vind het fijn als ik mensen na een klus met een goed gevoel kan achterlaten.” Wil je ook iets kunnen betekenen voor een ander? Kijk dan op de vacaturebank van de Versa Vrijwilligerscentrale voor leuke vrijwilligersklussen bij jou in de buurt. Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

Om als vrijwilliger alles uit jezelf te kunnen halen en je prettig te voelen in jouw rol, is het van belang om in scholing te investeren. Als het gaat om groei, draagt opleiding hier zeker aan bij. Daarom biedt de Versa Vrijwilligerscentrale gratis workshops, trainingen, e-learnings en netwerkbijeenkomsten aan voor vrijwilligers en organisaties die vrijwilligers inzetten. Tanya Arkenbout, onze adviseur vrijwillige inzet bij Vrijwilligerscentrale Weesp vertelt hierover in dit artikel. Zij organiseert het aanbod van workshops, trainingen, e-learnings en netwerkbijeenkomsten binnen de Versa Vrijwilligerscentrale. Tanya: “Wij bieden dit aan als service. Hiermee versterken wij de vrijwilligers en de organisaties. Maatschappelijke organisaties hebben niet altijd de middelen om hun vrijwilligers en medewerkers toe te rusten met alle benodigde kennis en vaardigheden. Dan is het fijn dat wij hen hiermee kunnen ondersteunen. Wij kijken ltijd naar behoeften van organisaties en vrijwilligers op het gebied van scholing. Als bepaalde signalen vaker terugkomen nemen wij dit mee in ons aanbod. Het is fijn als organisaties en vrijwilligers aangeven waar ze behoefte aan hebben en wat ze missen in het aanbod.” Het volgen van een opleiding is om meerdere redenen een goed idee: “Door het volgen van een workshop, training of e-learning groeit niet alleen de deskundigheid van een vrijwilliger, maar ook het zelfvertrouwen en het plezier. Een vrijwilliger die zeker in zijn rol staat doordat hij de juiste kennis en vaardigheden bezit, zal deze ook vaker met meer plezier uitvoeren. In plaats van zomaar ergens in te springen weet diegene wat hij/zij doet en dat voelt goed.”, aldus Tanya. Er zijn verschillende vormen van scholing. Zo biedt de Vrijwilligerscentrale fysieke workshops en trainingen aan, maar kun je ook een e-learning volgen; Tanya: “Een e-learning is een vorm van scholing die online wordt aangeboden. Je kunt een e-learning op ieder moment en op iedere plek volgen.” Naast groeien als individu, kun je ook samen groeien door deel te nemen aan een netwerkbijeenkomst: “Tijdens zo’n bijeenkomst wisselen organisaties kennis en ervaringen uit. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat de ene organisatie een sterk concept of product op de plank heeft liggen waar een andere organisatie iets aan kan hebben. Het is een manier voor organisaties om knelpunten te verminderen en elkaar te versterken en zo samen te groeien. De bedoeling is dat een organisatie met meer de deur uitgaat dan waarmee zij binnenkwam.” Het scholingsaanbod is heel divers: “Denk bijvoorbeeld aan een praktische workshop voor gastheren en gastvrouwen. Hierin leer je wat er nodig is om bezoekers gastvrij te kunnen ontvangen. Of de training ‘Werken met mensen met een psychische kwetsbaarheid’. Deze training leert je omgaan met divers gedrag en draagt bij aan deskundigheid bij de vrijwilliger op het gebied van psychische kwetsbaarheid. Daarnaast hebben we ook verschillende e-learnings, zoals de e-learning ‘Cultuursensitief handelen’. In deze e-learning leer je hoe je vanuit een cultuursensitieve houding kunt handelen in contact met hulpvragers van diverse culturele achtergronden.” Heb je ook interesse in het volgen van een workshop, training of e-learning? Bekijk hier het volledige scholingsaanbod van de Vrijwilligerscentrale. Mis je iets in dit aanbod? Neem dan contact op met Tanya Arkenbout, via [email protected] of 06 1024 7684 om je wensen te bespreken. Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne.

Stel jezelf even voor “Mijn naam is Peter van Drenth, 66 jaar, na 54 jaar in Eemnes gewoond te hebben, inmiddels ruim 4 jaar woonachtig in Amersfoort. Ik ben getrouwd met Marijke en werkzaam als servicemanager voor Intersolve.” Wat voor vrijwilligerswerk doe je en waar? “Ik ben bestuurslid van Energie Coöperatie Eemnes, een initiatief van een aantal bewoners in Eemnes. Deze coöperatie houdt zich bezig met alle onderwerpen met betrekking tot de energietransitie. We doen dit met zo’n 15 vrijwilligers.” Hoe lang doe je dit al? “Ik ben sinds de oprichting in 2016 betrokken bij de coöperatie. Ik ben 6 jaar voorzitter geweest en sinds begin van dit jaar weer als secretaris actief. Daarnaast hou ik me bezig met diverse praktische zaken voor de coöperatie. En ook met ontwikkelingen als energiegemeenschap en lokaal eigendom binnen grote projecten (zon, wind, opslag). Verder ben ik betrokken bij het onderzoek naar een samenwerking tussen energie coöperaties binnen de BEL-gemeenten.” Wat is de reden om je op deze manier vrijwillig in te zetten? “Ik was nieuwsgierig, in eerste instantie naar wat er nodig was voor het verduurzamen van mijn toenmalige woning in Eemnes. Dat werd breder toen mij duidelijk werd welke uitdaging de energietransitie betekent voor ons allemaal. Ik vind het mooi dat wij als coöperatie de bewoners van Eemnes kunnen helpen bij hun zoektocht naar passende oplossingen en bij het verkrijgen van zeggenschap over (een deel van) de transitie.” Hoe vind je het om dit te doen? “Ik vind het heel inspirerend, ik heb een hoop geleerd over de energietransitie, onder andere van andere vrijwilligers, van collega-coöperaties en hun ideeën, en bezieling. Maar ook om wat wij en andere coöperaties inmiddels bereikt hebben en wat er aan plannen is om nog meer te realiseren.” Wat staat er op je bucketlist “Dat zijn wel een paar zaken: · Onze coöperatie is van, voor en door bewoners van Eemnes, een beweging die bewoners wil verenigen! Het zou mooi zijn als we groter kunnen worden, om meer bij te dragen aan de energietransitie. En dat zoveel als mogelijk met de hulp van vrijwilligers. · Het realiseren van een lokale energiegemeenschap die baas is over haar eigen duurzame stroom(prijs) en die toegankelijk is voor alle Eemnessers. · En hopelijk het realiseren van een groot coöperatief project, waarin bewoners participeren, met zeggenschap, maar ook met profijt. Denk hierbij aan een zon-op-land, of een zon-op-dak project.” Waar haal je je inspiratie vandaan. “Het enthousiasme binnen de groep vrijwilligers en de kennis die we met zijn allen hebben opgedaan, is heel inspirerend. En natuurlijk de mensen die we hebben kunnen helpen. De voorbeelden in onze directe omgeving inspireren mij. Binnen Energie Verbonden, de samenwerkende coöperaties binnen Gooi en Vechtstreek, zien we mooie en succesvolle initiatieven. Binnen de provincie Utrecht zien we coöperaties die samen optrekken en die grote projecten, zoals zon op land, windmolens, of solar-carports kunnen realiseren. En het is mooi om te zien dat de coöperatieve beweging meer en meer partner is van de overheid, lokaal, regionaal en landelijk. Dus de beweging van bewoners, de beweging van onderop, doet er meer en meer toe! Daarnaast is er ook een goede samenwerking tussen Vrijwilligerscentrale BEL en Energie Coöperatie Eemnes. We lopen vaak samen op als het gaat over het uitwisselen van ideeën. We zijn altijd op zoek naar waar we elkaar kunnen versterken waardoor we allebei als organisaties kunnen groeien.” Alles wat je aandacht geeft groeit “Ja, dat is helemaal waar, we willen mensen helpen stappen te zetten binnen de energietransitie. Dat is een lang traject, met veel onduidelijkheden. Met onze kennis en aandacht willen we zoveel mogelijk mensen bereiken; ieder op zijn of haar niveau en passend bij de eigen mogelijkheden. Om zo met elkaar te leren wat er nodig is om iedereen mee te laten doen. Dat vraagt continue aandacht, willen we stappen blijven zetten.” Wil je verder nog iets kwijt? “Ja het zou fijn zijn als we onze coöperatie kunnen versterken met nieuwe leden en vooral ook met nieuwe vrijwilligers. Mensen die hun kwaliteiten willen inzetten, om zo nog meer te kunnen bereiken voor onze bewoners, zeg maar Energie voor Energie! Dit artikel maakt deel uit van de campagne 'Alles dat je aandacht geeft groeit'. Klik hier als je meer wil weten over deze campagne .

De gemeente Hilversum gaat de komende zes jaar structureel investeren in vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties. Met een actieprogramma wil de gemeente vrijwillige inzet van inwoners stimuleren, ondersteunen en waarderen. Dit heeft het college van burgemeester en wethouders vastgesteld met de Uitvoeringsagenda Vrijwillige Inzet 2024 – 2030. Wethouder Gerben van Voorden (Zorg en Samenleving) licht de uitvoeringsagenda toe in Filmtheater Hilversum. De locatie is niet voor niets uitgekozen. “In het filmtheater werken ze met ontzettend veel vrijwilligers en dat doen ze heel goed. Ze hebben ze zelfs een wachtlijst”, vertelt Van Voorden. Christian Taal, directeur van het Filmtheater, vult aan: “We werken in totaal met meer dan 200 vrijwilligers. De grootste groep is in het filmtheater zelf aan de gang. Daarnaast zijn er ongeveer tachtig mensen die de boekjes rondbrengen. En het klopt, er staan nu drieëndertig mensen op de wachtlijst.” ‘Zonder vrijwilligers zijn er geen voetbalwedstrijden, is er geen brandweer en geen dierenambulance’ Van Voorden: “Ik hoor vaak van vrijwilligers dat ze zelf beter en gelukkiger worden van het doen van vrijwilligerswerk. Het is het beste medicijn. Vrijwilligers zijn nodig om Hilversum levend te houden, op alle terreinen. Ze zijn de ziel van ons dorp. Zonder vrijwilligers zijn er geen voetbalwedstrijden, is er geen brandweer en geen dierenambulance en zijn er geen gastvrouwen in Tergooi MC. Daarom wil de gemeente daar structureel in investeren. Bovendien groeit de vraag naar vrijwilligers en zal deze blijven groeien; er zijn steeds meer vrijwilligers nodig. Je kunt altijd iets doen en ik weet zeker dat iedereen ook iets voor een ander wil doen. Dat willen we maximaal gaan faciliteren.” De uitvoeringsagenda is tot stand gekomen met behulp van lokale partners die met vrijwilligers werken, waaronder Maatjesproject, Protestantse kerk, Hilversummers.nl en Versa Vrijwilligerscentrale. Het actieprogramma is in vier elementen verdeeld: stimuleren, matchen en verbinden, ondersteunen en waarderen. Vraag en aanbod Bij het stimuleren worden activiteiten georganiseerd en gefaciliteerd zodat Hilversummers zich actief in gaan zetten. Matchen en verbinden staat voor het opzetten van een juiste infrastructuur om vraag en aanbod van verschillende soorten vrijwilligerswerk optimaal bij elkaar te brengen. Het ondersteunen geldt voor zowel de vrijwilligers als de vrijwilligersorganisaties. Een van de onderdelen hiervan is het oprichten van een expertisecentrum, waarbij zoveel mogelijk kennis wordt verzameld en gedeeld aan zowel de (toekomstige) vrijwilligers als de organisaties. Bijvoorbeeld door het zo goed mogelijk inzetten van vrijwilligers en het ontzorgen rondom wet- en regelgeving. Tot slot het waarderen. De gemeente Hilversum houdt diverse activiteiten die waardering tonen aan de vrijwilligers. Dit zijn bijvoorbeeld de jaarlijkse prijzen voor vrijwilliger en vrijwilligersorganisatie van het jaar en het Sterrengala. Taal: “Wat ik fijn vind in het plan is het overdragen van kennis tussen de organisaties. Het scheelt enorm. Als organisatie die met vrijwilligers werkt, is het fijn om het daar onderling met elkaar over te hebben. Je loopt allemaal tegen dezelfde dingen aan, je hebt dezelfde problemen. Fijn te weten hoe anderen daarmee omgaan.” Een voorbeeld van organisaties die onlangs samen zijn gaan werken, zijn de Zoutkeet en de Erfgooiersspeeltuin . Van Voorden: “Zij zijn in een gezamenlijke actie op zoek gegaan naar vrijwilligers voor de speeltuinen. Nu bundelen ze hun krachten en delen ze hun kennis.” Mensen die vrijwilligerswerk bij het filmtheater doen, doen dat om verschillende redenen, vertelt Taal. “Voor sommigen zijn de sociale contacten belangrijk, anderen willen graag iets voor de maatschappij doen. In principe draaien de meeste mensen bij ons elke week een dienst waarbij ze met andere mensen samenwerken en waarbij ze de bezoekers ontmoeten. Dat zorgt allemaal voor verbinding, zowel bij de vrijwilligers als bij de bezoekers.” ‘Ik weet dat de cultuur in Hilversum niet zonder vrijwilligers kan bestaan’ Bij het filmtheater is een vertrouwenspersoon op vrijwillige basis werkzaam. Ze wil liever niet met haar naam in de krant. “Ik doe het omdat ik zelf vind dat ik me maatschappelijk moet inzetten. Ook wil ik graag mijn hoofd ‘aan’ houden. Ik heb veertig jaar in de cultuursector gewerkt en ik weet dat de cultuur in Hilversum niet zonder vrijwilligers kan bestaan. Ik wil ook blijven leren, ik moet hiervoor wel mijn best doen. Niet al het vrijwilligerswerk is voor iedereen geschikt, maar veel mensen zijn wel geschikt om vrijwilligerswerk te doen.” Zelfde niveau als voor corona Het CBS publiceerde deze week het bericht dat het percentage Nederlanders dat vrijwilligerswerk doet in 2023 weer is gestegen ten opzichte van 2022 en daarmee op hetzelfde niveau zit als voor de coronaperiode. Onder alle leeftijdsgroepen is het percentage gestegen. Wel is er een verandering in het soort vrijwilligerswerk te zien. Zo doen mensen vaker incidenteel vrijwilligerswerk en minder mensen regelmatig vrijwilligerswerk. Die verandering is ook in Hilversum zichtbaar. Van Voorden: “Je ziet vooral bij jongeren dat ze wel iets willen doen, maar zich niet willen vastleggen. Organisaties als Stichting Present spelen daarop in.”

In deze gratis e-learning leer je hoe je vanuit een cultuursensitieve houding kunt handelen in contact met hulpvragers van diverse culturele achtergronden. Met optionele filmpjes. De training duurt ongeveer 45 minuten. Aanbieder: Alliantie Vrijwillige Schuldhulp (www.stichtingavs.nl)

Na een gezellig kennismaking bij HilverZorg op 21 maart 2024 zijn Mekeret, Immaculate en Firas aangenomen als Vrijwilligers. Yes! De medewerkers Michelle en Desi gaven de COA-bewoners een warm welkom, toonden interesse in hen en namen de moeite om het hele gebouw te laten zien en alles uit te leggen. Een mooi locatie in een prachtige omgeving! Ook was er interesse in het werk bij HilverZorg. Immaculate is van oorsprong verpleegster en verloskundige en Mekeret is kapster en haarstyliste en beide wilden zich graag inzetten voor de ouderen. In overleg met Michelle en Desi werd besloten om een Beauty dag voor de ouderen te organiseren, waarbij Mekeret de haren van de cliënten verzorgd en stylt en Immaculate de handen van de cliënten gaat masseren. Desi zou het haar allemaal uitgelegd en laten voelen bij haar handen wat ze kan doen. Met de expertise als verpleegster is dat geen probleem voor Immaculate. Firas die van oorsprong een 'bachelor degree' heeft in de civiele techniek, gaat met meneer Piet wandelen. Meneer Piet spreekt namelijk Engels, is een beetje alleen en houdt van wandelingen. Firas snapt dat want zo voelt hij zich ook soms, als nieuwkomer in een vreemd land. Vorige week hebben ze alle drie meegedraaid en met succes! De Beauty dag was een succes, de handmassages gingen goed bij Immaculate, ook de maskertjes op de gezichten van de cliënten gaven soms lachsalvo's bij elkaar. Firas heeft met een glimlach verteld dat het leuk was met meneer Piet. Meneer Piet had er zin en en samen hebben ze gesproken en fijn gewandeld in de groene omgeving van Zonnehoeve. Volgende week gaan ze ermee verder! Het is super leuk voor bewoners van COA om uit Gooiland-hotel te zijn, hun sociale netwerk te verbreden, kennis te maken met de Nederlandse cultuur en tevens hun Nederlandse taal te ontwikkelen. In een informele setting leer je de taal immers sneller dan in een klaslokaal. Ook veel dank aan Michelle en Desi van HilverZorg, die deze lieve mensen een kans geven. Ze moeten ergens beginnen en HilverZorg staat gelukkig open voor de talenten en inzet van Immaculate, Mekeret en Firas. Op naar de volgende week!

Interview Jose Borkes van De Luisterlijn; Aandacht is het grootste cadeau dat je een ander kunt geven. Dat diegene er mag zijn in al diens facetten. Bij de Luisterlijn train en begeleid ik vrijwilligers. Zij luisteren met hart en ziel en oprechte aandacht naar mensen die dat nodig hebben, op een moment dat zij dat luisterend oor niet vinden in hun eigen omgeving. Dit is anoniem, laagdrempelig, 24 uur per dag, zeven dagen per week, het hele jaar door. Het is een mooi proces om deze gemotiveerde mensen, die graag wat voor een ander willen betekenen, de kunst van het luisteren mee te geven. Onze training is eigenlijk meer een bewustwording. We hebben allemaal dagelijks ervaring met gesprekken voeren, maar luisteren we echt met aandacht naar de ander? Wie herkent het niet: je begint enthousiast te vertellen over je vakantie en net als je er lekker in zit, neemt je collega het over om over zijn eigen vakantie te vertellen. Of iemand vertelt jou iets en ondertussen ben je in gedachten al bezig met jouw eigen verhaal of hoe je wilt reageren, in plaats van te willen begrijpen wat de ander zegt. In deze tijd zijn we meer bezig met onze mobiele telefoon dan met onze medemens. Dat gaat ten koste van het gesprekje op straat of bij de bushalte. Zelf ben ik ook niet altijd de allerbeste luisteraar. Ik kan ook de behoefte voelen om vooral gehoord te worden. Dan betrap ik mezelf erop dat ik minder naar de ander kan luisteren. Ach, ik ben ook maar mens … Veel onderwerpen passeren bij ons de revue, zowel aan de telefoon als op de chat: eenzaamheid, geestelijke gezondheid, relaties, invulling van de dag. En ook bijvoorbeeld dat iemand niet meer weet hoe hij of zij om moet gaan met grote financiële problemen en de daarbij behorende schaamte om het in de omgeving te delen. Daardoor kan die persoon in een sociaal isolement terechtkomen. De vrijwilliger neemt de tijd, denkt mee. En als het nodig is, kan er een doorverwijzing plaatsvinden. In het laatste voorbeeld zou dat bijvoorbeeld een schuldhulpmaatje kunnen zijn. We hebben niet de illusie grote levensvraagstukken te kunnen oplossen in dat ene telefoon- of chatgesprek. Door met oprechte aandacht naar de ander te luisteren, kan diegene zijn pijn, zorgen en verdriet even het hoofd bieden. Je tovert de ander als het ware tevoorschijn, zoals een vrijwilliger zei. Je hebt een ander nodig om je gedachten hardop uit te spreken waardoor je zelf tot inzichten komt. Het cadeau van oprechte aandacht is ook een geschenk voor jezelf, want verbinding voelen, gehoord worden en er mogen zijn, zijn basisbehoeftes voor ieder mens. Hoe luister jij eigenlijk? José Borkes is trainer/begeleider bij de Luisterlijn. Die bestaat al 65 jaar. Iedereen die daaraan behoefte heeft, kan 365 dagen per jaar, 24/7 een vertrouwelijk gesprek voeren met een van de 1500 vrijwilligers. Telefoon: 088 0767 000, chat en e-mail: www.deluisterlijn.nl. Wil jij graag betekenisvol vrijwilligerswerk verrichten? www.deluisterlijn.nl/vrijwilligerswerk Bron: corporate magazine WIJ Zijn Financiën van de Belastingdienst met thema "aandacht" Foto: een Vrijwilliger actief bij De Luisterlijn (niet Jose Borkes)

Iedere week komt Kevin over de vloer bij zijn oma Harmke. Om boodschappen voor haar te doen, samen naar een ziekenhuisafspraak te gaan, of zomaar, voor de gezelligheid. “Ik vind het fijn dat ik weet dat ik voor haar kan zorgen. Dat ze er goed bij zit, en alles heeft wat ze nodig heeft.” Een paar jaar geleden werd Harmke getroffen door een herseninfarct. Daar herstelde ze goed van, al heeft ze door de gevolgen wel een rollator nodig bij het lopen. Sindsdien helpt haar kleinzoon Kevin bij allerlei dagelijkse dingen. “Hij doet boodschappen, hij gaat voor me naar de bank, hij helpt met dingen op de computer. Ik hoef maar te kikken en hij komt!”, vertelt Harmke met een grote lach. Kevin beaamt dat: “Ik ben laatst mijn eigen diëtistenpraktijk begonnen, en ik heb veel speling in mijn werkuren. Ik kan dus vrij makkelijk tijd reserveren voor mijn oma. Je ziet vaak dat kleinkinderen, als ze ouder worden, niet zo vaak meer bij hun opa of oma over de vloer komen. Voor mij is dit een goede reden om mijn oma vaker te blijven zien.” Gezonde boodschappen Zijn werk als diëtist neemt Kevin serieus. Ook wanneer hij boodschappen doet voor Harmke, die suikerziekte heeft. “Hij is streng hoor!”, vertelt Harmke. “Ik zondig nog weleens, maar als hij boodschappen doet, dan zitten er alleen maar dingen bij die ik mag hebben!” Kevin, glimlachend: “Nou, ik maak gewoon wat gezondere keuzes. Als ze vruchtenyoghurt wil, dan zorg ik wel dat het gezonde yoghurt is. En in plaats van zoet beleg haal ik bijvoorbeeld wat magere vleeswaren.” Toch weerhoudt dat Harmke er niet van om af en toe te snoepen: “Tegenover mijn huis zit een Turks winkeltje, daar haal ik soms stiekem wat kleins voor mezelf. Als Kevin dan langskomt verstop ik dat een beetje.” vertelt ze, terwijl ze Kevin lachend met haar elleboog aantikt. Dan, als ze een koekje uit een schaaltje op tafel pakt: “Alles wat ik niet mag, vind ik heerlijk!” Kevin: “Ik weet dat natuurlijk wel. Maar de kwaliteit van haar leven moet natuurlijk ook goed blijven. Dat is heel belangrijk.” Uitstapjes Harmke gaat er graag op uit. Naar het dorp bijvoorbeeld. Waar ze, zo vertelt ze, een bekend gezicht is bij veel cafés en winkeltjes: “Bij de ene zaak krijg ik koffie, en dan ergens anders weer wat drinken, of iets lekkers. Dat vind ik zo gezellig, ik ben gek op gezelligheid!” Kevin: “Dat vind ik ook tof. Ondanks dat ze met d’r voet zit, en ook niet meer goed ziet met één oog, gaat ze toch lekker de hort op.” Harmke en Kevin maken ook regelmatig samen uitstapjes. “Ik kan overal wel met de taxi heen,” vertelt Harmke, “maar dan ben je ook maar zo alleen. Dus af en toe haalt Kevin me op en gaan we samen een dagje weg, naar mijn oudste zoon bijvoorbeeld. Op de terugweg gaan we dan ergens een hapje eten. Dat is hartstikke leuk! Ik ben echt heel blij met Kevin, die kan ik niet meer missen.” Dat geldt andersom ook. “Met mijn oma kan ik het overal over hebben,” Kevin kijkt Harmke even aan, “ook over dingen die soms moeilijk zijn om met anderen te bespreken. En dat is fijn. Ik heb heel veel steun aan haar.”

Bram van 22 jaar uit Hilversum werkt sinds februari 2024 bij Dierenweide Zonnehoeve en met veel plezier. De eerste keer dat hij ging kennismaken werd hij rondgeleid door de penningmeester Simon, een vriendelijk man die met hart & ziel begaan is met de dieren en de weide zelf. Tijdens deze rondleiding en kennismaking voelde Bram een stootje tegen zijn achterste. Hij dacht dat hij ergens achter bleef haken of iets dergelijks. Maar spontaan gebeurde het nog eens, hij voelde echt een duwtje tegen hem aan. Toen Bram achterom keek zag hij een geit naar hem kijken met een blik van "Halloo-oo-oo-oo". Direct en met een glimlach op zijn gezicht zei Bram de geit gedag, ging door zijn knieën en gaf hem een aai over zijn kop. De geit beantwoordde hem met een lik in zijn gezicht en daar was de klik. Dat was het begin van een vriendschap tussen Bram en 'zijn' geit. Sindsdien is Bram geliefd bij de geit en rent naar hem toe als Bram de dierenweide op komt lopen en dat is geheel wederzijds. Bram heeft vrienden gemaakt bij Dierenweide Zonnehoeve! Maatjes voor het leven!

De Hilversumse speeltuinen De Zoutkeet en de Erfgooiersspeeltuin slaan de handen ineen en gaan onder andere samen op zoek naar nieuwe vrijwilligers. “Door samen te werken wissel je tips uit en versterk je elkaar.”  De Zoutkeet in Hilversum-Zuid en de Erfgooiersspeeltuin in Hilversum-Noord moesten vorig jaar allebei wekelijks een dag of dagdeel sluiten, omdat er gewoonweg te weinig mensen waren om de speeltuin te kunnen draaien. Dat was voor het eerst in de lange geschiedenis van beide speeltuinen. Wilma Fennema van de Erfgooiersspeeltuin: “We kregen de roosters gewoon niet rond op de donderdag. Door corona zijn er wel wat vrijwilligers weggegaan en is het moeilijker geworden om nieuwe vrijwilligers te vinden. Corona heeft er bij ons echt ingehakt.” Marg Tax en Bea Meijer van de speeltuin in Zuid beamen dit. Tax: “Bij ons ook. Wij konden de vrijdagmiddag niet open, echt jammer voor de kinderen.” Nicole Wendt startte afgelopen juni bij Versa Vrijwilligerscentrale en bezocht de speeltuinen. “Het viel me op dat ze allebei op zoek waren naar bestuursleden. Ik stelde voor om eens bij elkaar te gaan zitten om te kijken of ze misschien een bestuur konden delen.” Dat vonden ze een goed idee en ze spraken af in de Erfgooiersspeeltuin. Omdat de Zoutkeet een stichting is en de Erfgooiersspeeltuin een vereniging, kon het plan van een gedeeld bestuur niet doorgaan. Maar tijdens de bijeenkomst ontstonden ook ideeën om op andere vlakken samen te gaan werken. Wendt: “Alleen ga je harder, samen kom je verder.” ‘Zo leer je elkaar een beetje kennen, waardoor de interactie ook beter wordt’ Op het gebied van de cursussen voor bedrijfshulpverlening en het werven van vrijwilligers bijvoorbeeld. De eerste gezamenlijke bhv-cursus staat inmiddels gepland in de grote zaal in de speeltuin in Zuid. Daarbij zijn ook de vrijwilligers van de de Erfgooiersspeeltuin aanwezig. “Ze vinden het echt wel heel leuk, positieve energie”, vertelt Fennema. Tax: “Zo leer je elkaar een beetje kennen, waardoor de interactie ook beter wordt. Zo creëer je draagvlak. Ook voor de nieuwe vrijwilligers van het onderhoud gaan we binnenkort bij elkaar zitten om elkaar te leren kennen. Het is fijner om op die manier binnen te komen. In het verleden meldde een vrijwilliger zich aan en werd diegene meteen ingezet.” Het seizoen voor De Erfgooiersspeeltuin begint 1 april, De Zoutkeet start drie weken later op 20 april. Als de speeltuinen weer open zijn, is het er meestal lekker druk. Tax, Fennema en Meijer zijn alle drie bij de speeltuin begonnen, toen ze er zelf met hun kinderen kwamen. Tax 45 jaar geleden, Fennema 25 jaar en Meijer 36 jaar. Tax: “Er stond vroeger een box in de speeltuin voor mijn dochter als ik hier vrijwilligerswerk deed.” De andere dames herkennen dat. Fennema: “Je bent er dan toch als ouder, dan kun je net zo goed even helpen.” Oplossingen Die sfeer lijkt een beetje verdwenen. “Er wordt tegenwoordig meer van ouders gevraagd, waardoor ze gewoon minder tijd hebben. Dat begrijp ik ook wel”, zegt Tax. “Maar je moet wel in oplossingen denken. Er zijn bijvoorbeeld groepen moeders die elke week op dezelfde dag met elkaar afspreken in de speeltuin. Die zitten hier dan gezellig de hele middag te kletsen. Ze zouden dan kunnen rouleren om elk één dagdeel in de maand te helpen in de speeltuin. De anderen letten op haar kinderen. En als er een niet kan, kunnen ze onderling misschien wel ruilen.” Fennema wil ook de groep van 65+’ers aanspreken. “Zij hebben vaak wel tijd en sommigen voelen zich soms eenzaam. Zij zouden hier juist mooi bij passen.” Het vrijwilligerswerk in beide speeltuinen is nagenoeg hetzelfde. Kaartjes en abonnementen verkopen, koffie en thee inschenken, koek, snoep en ijsjes verkopen en af en toe een pleister plakken. “En het is heel dankbaar”, zegt Tax. ”Je ziet zoveel blije gezichten, dankbare ouders en je leert mensen uit de buurt kennen. We krijgen elk jaar een grote pot snoep van een van de ouders die hier elk jaar met de kinderen komt. En veel mensen en kinderen zijn blij dat we inclusief zijn. Niet alleen voor kinderen in een rolstoel, ook ouders in een rolstoel. Vorig jaar kwam hier een invalide man, die zo blij was. Hij kon voor het eerst met zijn kind samen in de draaimolen.” ‘Dat is ook iets voor ons om over na te denken’ Fennema: “Wij hebben lang getwijfeld of we wifi zouden regelen, maar we hebben er nu toch voor gekozen om dit te gaan doen. Zo kunnen ouders hun laptop meenemen en op het terras enigszins werken, met één oog op de kinderen. En heel jonge of oudere broers en zusjes kunnen tussen het spelen door, even op beeldscherm.” Tax: “Dat is voor ons ook iets om over na te denken. Zo zie je maar, door samen te werken wissel je tips uit en versterk je elkaar.” De speeltuinen hebben elkaar duidelijk gevonden. Meijer: “Het zijn beide heel verschillende speeltuinen. Dat maakt het ook zo leuk. Maar bij alle twee de speeltuinen staan de kinderen nu al soms voor het hek en vragen ze: wanneer gaan jullie weer open?” Voor het nieuwe speeltuinseizoen kunnen De Zoutkeet en de Erfgooiersspeeltuin nog wel wat vrijwilligers gebruiken. Meer informatie of aanmelden om mee te helpen? Bel voor beide speeltuinen naar 035-6242822.

Wil je nieuwe en andere vrijwilligers werven voor jouw organisatie? Ben je op zoek naar inspiratie en een andere manier om het werven aan te pakken? Dan is deze e-learning iets voor jou!​ Aanbieder: Vrijwilligerswerk Academie

‘Je hoeft geen voetbalgek te zijn om dit te doen, want er is zoveel meer’ Hilco Klinkert (42) werkt als marketing- en communicatiespecialist en zet die vaardigheden ook in als vrijwilliger bij het communicatieteam van FC Weesp. “Als je kind bij een vereniging zit, dan wordt van jou als ouder verwacht dat je iets doet. Dat vind ik heel redelijk. Bij FC Weesp kun je bardiensten draaien, of schoonmaken. Maar ik doe liever iets waar ik energie van krijg en wat ik leuk vind. Zo zet ik mijn skills nuttig in en draag ik wat bij aan de club.” Hilco woont met zijn vrouw Fieke sinds 2017 in Weesp. Ze hebben twee zoons: Jacob van 8 en Aaron van 3. “Hiervoor woonden we in Amsterdam Oost. Daar zat ik op volleybal. Dat heb ik hier in Weesp voortgezet bij Oberon. Bij volleybal viel voor mij het kwartje: dit is een vereniging, vóór en dóór mensen. Als je lid bent wordt dus van je verwacht dat je ook iets terugdoet. Dat besef was er ook toen Jacob ging spelen bij FC Weesp.” ‘Iets wat bij me past’ Voor zijn werk als marketing- en communicatiespecialist bij ALLSAFE is Hilco dagelijks bezig met marketingcampagnes, interne en externe communicatie en alles wat daarbij komt kijken. “Omdat Jacob bij FC Weesp speelde, ging ik kijken wat ik daar kon doen. Kantinediensten draaien, schoonmaken of helpen in het klusteam waren allemaal opties. Maar ik doe liever iets wat bij me past. Het viel me op dat de nieuwsbrief van FC Weesp voor verbetering vatbaar was. Toen ik dat aangaf is het balletje gaan rollen en werd ik voorgesteld aan het net gevormde communicatieteam van de club. Inmiddels ben ik een soort chef van dit communicatieteam.” Strakke huisstijl Voor FC Weesp doet Hilco dus dingen die vergelijkbaar zijn met zijn dagelijkse werk. “Toch is het leuker dan werk, want de verwachtingen zijn anders en mensen zijn heel snel blij en tevreden. Ik vind het bijvoorbeeld heel leuk om me met social media bezig te houden en beeld erbij te maken. Dat doe ik voor mijn werk ook, maar bij FC Weesp heb ik veel meer vrijheid.” Dat betekent niet dat hij zomaar alles online kan zetten, benadrukt hij. “We hebben een huisstijlboek bij FC Weesp, want iemand uit het communicatieteam werkt als UX-designer bij ING en vindt het leuk zich daarmee bezig te houden. Dat is toch geweldig? Zo komt het dat FC Weesp een hele strakke huisstijl heeft. En daar kan ik dan weer mee uit de voeten bij het maken van bijvoorbeeld de icoontjes voor alle whatsappgroepen van de club.” Mooie plannen Toch frustreert de vrijheid en het vrijwillige karakter van het communicatieteam Hilco soms ook. “Ik wil heel veel doen, maar er is nog zoveel meer te doen. Je kunt mooie plannen maken om iets heel goed te doen, maar als er vervolgens geen handen zijn om het uit te voeren, dan komt het niet van de grond. Daar heb ik me wel eens op verkeken. En er zijn voor het communicatieteam van FC Weesp soms ook ad hoc klusjes. Dan heeft iemand bijvoorbeeld over drie dagen een flyer nodig. We moeten dus flexibel zijn, maar daar hou ik wel van.” Hij lacht. Bredere missie Hilco bekent dat hij ondanks zijn betrokkenheid bij FC Weesp eigenlijk niet zoveel met voetbal heeft. “Ik ben niet zo’n voetballer, maar ik speel het nog liever dan dat ik het kijk. Gelukkig is er bij zo’n grote vereniging als FC Weesp heel veel meer te doen dan voetbalgerelateerde zaken. Je hoeft dus niet per se voetbalgek te zijn om toch iets bij te dragen.” Bovendien is de missie van FC Weesp ook breder dan alleen voetbal, vervolgt hij. “FC Weesp zet zich ook in voor maatschappelijke betrokkenheid bij de buurt, onder andere door de kantine beschikbaar te stellen voor sociale activiteiten. Dus daar staan we als club ook voor en dat motiveert me nog meer om me voor FC Weesp in te zetten.” ‘Wat kan ik zelf doen?’ Dit vrijwilligerswerk voelt voor Hilco nooit als een verplichting. “Het is superleuk om te doen, maar je moet het wel leuk voor jezelf blijven houden. Anders raak je gedemotiveerd en dan haak je af. En dan hebben ze niks meer aan je. Natuurlijk heb ik er soms ook wel eens even geen zin in. Dan doe ik een weekje niet zoveel en dan pak ik het daarna weer op. Dat mag ook. Als je er maar over communiceert, want dat is het allerbelangrijkste.” “Als ik het ergens niet mee eens ben, dan denk ik ook: wat kan ik hier zelf aan veranderen? Zo hebben we nu met het communicatieteam besloten dat een maandelijkse vergadering niet werkt en gaan we kijken hoe we het beter vorm kunnen geven. Het is fijn dat dat kan. Ik ben iemand die altijd aangeeft wat hij vindt en op zoek gaat naar manieren om het te verbeteren. En daar is gelukkig ruimte voor bij FC Weesp.” Hilco denkt kort na en besluit dan: “Eigenlijk vind ik FC Weesp, mijn vrijwilligerswerk en alle aspecten die daarbij komen kijken zo leuk, dat als het een betaalde baan zou zijn ik er zo voor zou tekenen!”

“Elke dinsdagavond help ik bij de filmavond. Dan halen we de bewoners op en geven we ze een lekker plekje in het theater, met een kopje koffie en koekje erbij natuurlijk. Dan kijken we een film, een opera, of een tv-show van vroeger.” Met een stralende lach vertelt Sude over haar vrijwilligerswerk. Ze is zestien, zit in het eindexamenjaar van het tweetalig VWO en heeft een bijbaan bij de Dekamarkt. Toch maakt ze elke week tijd vrij om vrijwilligerswerk te doen bij Hogewey. “Ik was heel verlegen en een beetje nerveus. Mijn moeder werkt bij Hogewey en zei dat vrijwilligerswerk goed voor me zou zijn. Hier kom je weer hele andere mensen tegen dan op school en je leert op een andere manier met mensen om te gaan. Dus toen heb ik me aangemeld. Ik vond het meteen leuk, want ik werk met hele leuke collega’s die hun waardering uitspreken, dat is fijn. Het geeft me ook voldoening om plezier te maken met de bewoners en op die manier iets bij te dragen aan hun geluk.” Glimlachend voegt ze toe: “Dit vrijwilligerswerk heeft mijzelf ook echt geholpen om mijn sociale vaardigheden uit te breiden en mijn grenzen te verzetten.” ‘Soms doen we een polonaise’ “Veertien jaar geleden is mijn man overleden,” vertelt de achtenzeventigjarige Corrie. “Toen was ik ineens alleen. Ik dacht: dan kan ik maar beter leuke dingen gaan doen, want ik ben altijd erg van het gezellig maken. Mijn schoonzus zei: ‘Ga vrijwilligerswerk doen bij Hogewey’. In eerste instantie leek me dat niks. Ik had nog nooit met dementie te maken gehad en wist niet of ik daar wel mee om kon gaan. Maar ik ben toch eens gaan kijken en werd meteen enthousiast.” Elke woensdagavond helpt Corrie bij het borreluurtje op Hogewey. “Dan halen we de mensen op, draaien oude muziek en gaan we borrelen en dansen. Soms doen we zelfs een polonaise. Echt een feestje hoor!” Ze lacht vrolijk. “Op donderdag ben ik hier ook, eerst bij het smartlappenuur. Dan zingen we met elkaar, gezellig met een kopje koffie en een koekje. En ’s middags is het brei-uurtje, maar sommige bewoners gaan dan schilderen of kleuren.” Corries ogen beginnen te twinkelen. “Dat is zo gezellig. En het leuke is dat tijdens zo’n activiteit de gesprekken op gang komen. Vooral over vroeger. Vorige week vertelde een bewoner nog over het maandverband dat vroeger altijd aan de lijn hing. En daarna ging het ineens over petroleumstelletjes. Ondanks hun dementie weten de mensen over vroeger nog heel veel. Ik geniet van dat soort gesprekken.” Goed gevoel “Dit vrijwilligerswerk geeft zoveel afleiding en plezier. Ik heb ineens weer collega’s en ik leer heel veel van de jongeren die hier ook werken,” vertelt Corrie. “Natuurlijk is het ook wel eens verdrietig, bijvoorbeeld als je ziet dat een bewoner achteruitgaat, of wanneer iemand overlijdt. Soms is het ook goed dat het kaarsje uitgaat, maar het blijft verdrietig.” Ze is even stil. “Gelukkig overheerst vooral het plezier en ga ik altijd met een goed gevoel naar huis. Dan denk ik: wat was het weer gezellig en wat heb ik veel geleerd.” Daar is Sude het mee eens. “Het is heel erg leuk en leerzaam om met ouderen om te gaan. Soms zeggen ze onbedoeld hele grappige dingen.” Ze lacht. “En ik vind het een fijn gevoel om ze te helpen en het gezellig voor ze te maken. Het voelt soms alsof ik familie ben van de mensen die hier wonen.” Corrie kijkt bewonderend naar Sude. “Wat zeg je dat mooi! Want zo is het echt, het voelt als familie. En ik zou iedereen aanbevelen dat eens te komen ervaren, want bij Hogewey zoeken ze altijd mensen. Zelfs als je denkt dat omgaan met oude mensen niks voor je is, want dat dacht ik eerst ook. Maar het geeft me heel vele voldoening en blijheid.” Sude knikt. “Ik hoor mensen soms zeggen dat ze niet het geduld hebben om met ouderen om te gaan. Maar vrijwilligerswerk helpt juist bij het verzachten van je hart en het vergroten van je geduld. Zo voel ik het. Het brengt blijdschap en geluk om andere mensen te helpen. En ik denk dat het heel veel mensen goed zou doen om meer goed te doen.”

Elze van de Wijngaart (67) runt als vrijwilliger de ruilwinkel aan de Sportparklaan in Weesp. “Mensen mogen hier spullen brengen, ruilen, of alleen maar halen, dat maakt niet uit. Maar de ruilwinkel heeft ook een sociale functie, sommige mensen komen hier gewoon voor een gezellig praatje en een kopje koffie.” “Met mensen omgaan is mijn lust en mijn leven,” vertelt Elze van de Wijngaart. Ze is het liefst altijd onder de mensen en daarvan is haar carrière het bewijs. Bijna twintig jaar stond ze achter de bar bij café de Natte Krant. Toen dat café de deuren sloot liet Elze zich omscholen en werd ze conducteur op de tram in Amsterdam. Maar Elzes leven verandert drastisch, wanneer ze vier jaar geleden door gezondheidsproblemen volledig arbeidsongeschikt wordt verklaard. Ruilwinkel “Door mijn ziekte zat ik ineens thuis. Een maatschappelijk werkster van Versa Welzijn kwam vaak bij me over de vloer en leerde me een beetje kennen. Zij wist dat ik het miste om mensen om me heen te hebben en vertelde me over het idee voor de ruilwinkel. Die moest nog helemaal opgezet worden en ze vroeg of ik wilde helpen en mee wilde denken. Nou, dat vond ik wel leuk.” Aan de Sportparklaan 2 in Weesp, waar ook Jongerencentrum Trainspotting zit, vindt Versa Welzijn een geschikte ruimte voor de ruilwinkel. “Samen met mijn maatje Sjaak ben ik daar begonnen met schoonmaken en opknappen. Ik mocht mijn wensen uitspreken en zo werd er een pashokje en een barretje ingebouwd.” Ondertussen spreekt Elze haar netwerk aan en zijn er veel mensen die spullen – zoals kleding, huishoudelijke artikelen, schoenen, spelletjes en keukenspullen – bij de ruilwinkel brengen. In mei 2021 opent de ruilwinkel officieel de deuren. Ruilen is niet verplicht Elze is de drijvende kracht van de ruilwinkel. “Maar ik doe het niet alleen hoor! Ik heb veel vrijwilligers om me heen. Mensen die zijn aan komen waaien en zijn blijven hangen. In alle soorten en maten en van allemaal verschillende nationaliteiten, hartstikke gezellig.” Samen met de andere vrijwilligers sorteert Elze de spullen die zijn ingebracht. “Wat netjes is wordt opgehangen en mooi uitgestald. We zijn ook vaak aan het schoonmaken en opruimen, er is altijd wel iets te doen. Maar we doen natuurlijk ook vaak met z’n allen een bakkie, dat hoort er ook bij.” De ruilwinkel is elke maandag van 10.00 tot 13.00 uur, elke dinsdag van 13.00 tot 16.00 uur en elke laatste zaterdag van de maand van 12.00 tot 16.00 uur geopend. “Mensen kunnen hier spullen brengen, ruilen, of alleen maar iets meenemen, het mag allemaal. Ruilen is niet verplicht. We hebben wel een donatiepot. Daar kopen we de koffie van. En als we iets nodig hebben voor de winkel, zoals kleerhangers, dan komt dat ook uit die pot.” Heel gemoedelijk In de ruilwinkel is Elze helemaal op haar plek. “Ik hou van mensen om me heen en – als ik het over mezelf mag zeggen – ik kan ook goed met mensen omgaan. Dat is belangrijk in de ruilwinkel, want deze plek heeft ook een sociale functie. Mensen komen hier voor een kopje koffie en om even te kletsen. Dat is toch leuk? Ze zien het als een uitje. En dan helpen ze vaak ook even mee als er iets gedaan moet worden.” Elze herinnert zich dat een van haar inmiddels vaste vrijwilligers in het begin erg met zichzelf in de knoop zat. “Ze zat niet goed in haar vel, was onzeker en wantrouwend naar andere mensen. Langzaamaan heb ik haar vertrouwen gewonnen en is ze uit haar schulp gekropen. Zo heeft ze haar zelfvertrouwen teruggevonden.” Ze glimlacht trots. “Ik laat haar nu met een gerust gevoel zelfstandig in de winkel aan de gang gaan. Het gaat zo goed met haar dat haar dochter laatst naar me toe kwam om te vertellen hoe blij ze daarmee is.” “Met de vrijwilligers en de klanten die hier in de ruilwinkel langskomen gaat het er heel gemoedelijk aan toe. Er is geen drempel. Als mensen hier eenmaal een keertje binnen zijn geweest en merken dat we allemaal aardig en leuk zijn, dan komen ze altijd weer terug.” "Ik word er blij van" De vrijwilligster meldt dat spullen voor de ruilwinkel welkom zijn. “Tijdens openingstijden mag je altijd spullen brengen. Maar geen babykleren, want dat loopt niet hier. En voor echt grote dingen zoals meubels of wandelwagens hebben we geen plek. Maar kleding, of spulletjes voor in huis willen we graag.” Aan de twinkeling die in Elzes ogen verschijnt als ze over de ruilwinkel praat, is haar plezier en betrokkenheid af te lezen. “Als ik de blije koppies zie van mensen die de winkel bezoeken, of ik krijg een compliment van iemand die het een mooi initiatief vindt, dan krijg ik daar energie en een goed gevoel van. Ik vind het leuk om mensen blij te maken, daar word ik zelf blij van.”

Vrijwilligersorganisaties zijn essentieel voor het goed functioneren van Nederland. De kracht van deze organisaties is een hoog zelf organiserend vermogen, waarmee zij bijdragen aan maatschappelijke doelen waar onze participatiemaatschappij in toenemende mate op moet terugvallen. Belangrijk om de kracht van deze organisaties te behouden en te versterken. De signalen zijn duidelijk: de vrijwilligersorganisaties klagen over de ervaren regeldruk. Hieraan voldoen gaat af van de inzet en het enthousiasme van het primaire doel van de organisatie. Het rapport regeldruk bij vrijwilligersorganisaties is naar de Tweede Kamer gestuurd. Meer informatie en het rapport lezen? Rapport Regeldruk Vrijwilligersorganisaties

Handje helpen

De vrijwilligers van BuurtBuik koken elke dinsdagavond in de kantine van voetbalvereniging FC Weesp een driegangenmenu van producten die anders in de prullenbak zouden belanden. Floortje Jansen is een van die vrijwilligers: ‘Iedereen die wil mag gratis mee-eten bij BuurtBuik. Echt iedereen! Dat maakt het publiek enorm divers en loopt iedereen aan het einde van de avond vrolijk de deur uit. Daar word ik echt blij van.” Stapels dozen van een maaltijdboxleverancier, kratjes van supermarkten en een doosje met gebakjes van de bakker. Het is slechts een greep uit de producten die dinsdag aan het eind van de middag over de tafels bij FC Weesp zijn uitgespreid. Het is allemaal overgebleven voedsel, dat is opgehaald door de vrijwilligers van BuurtBuik. Vervolgens koken de chefs van BuurtBuik, ook vrijwilligers, er op dinsdagavond een gezond driegangenmenu van. En iedereen die wil mag gratis aanschuiven om mee te eten. ‘Dit is het moment’ Floortje Jansen (42) is sinds begin 2023 bestuurslid van BuurtBuik in Weesp. “Ik wilde al een hele tijd vrijwilligerswerk doen, maar met mijn baan en ook nog twee jonge kinderen lukte het me niet om het in te plannen in mijn week. Toen mijn jongste vier werd en naar school ging, dacht ik: dit is het moment.” Ze straalt. “Ik maakte een afspraak met de Versa Vrijwilligerscentrale en daar vertelden ze me over BuurtBuik. Ik was meteen enthousiast en wist dat ik me hiervoor wilde gaan inzetten.” Lachend vertelt ze dat ze in eerste instantie van plan was om een uur per week vrijwilligerswerk te gaan doen. “Maar voor ik het wist zat ik in het bestuur van BuurtBuik. Het is ook zo leuk.” ‘Wanneer het mij uitkomt’ Gemiddeld vier uur per week, dat is wat Floortje besteedt aan haar rol als bestuurslid. “Vrijwilligers van BuurtBuik hoeven niet elke dinsdag aanwezig te zijn bij de BuurtBuikavond. Ik probeer er twee keer per maand bij te zijn. Verder onderhouden we contacten met de vrijwilligers, met leveranciers, maar ook met subsidieverleners, sponsoren en bijvoorbeeld de beheerder van de locatie. Het werk als bestuurslid is dus ontzettend divers en ik kan dat gewoon doen op momenten waarop het mij uitkomt.” Het is ook de rol van het bestuur om contacten te leggen en onderhouden met organisaties en instellingen, legt Floortje uit. “Een tijdje geleden werden we benaderd door bewoners van het Oekraïne-huis. Een paar van hen komen af en toe bij BuurtBuik eten en ze wilden een speciaal toetje maken voor alle eters van BuurtBuik. Geweldig toch!” Binnenkort komen de bewoners van Philadelphia – een woonlocatie in Weesp voor mensen met een verstandelijke beperking en mensen met autisme – voor het eerst eten bij BuurtBuik. “Zo ben ik ook in gesprek met andere organisaties in Weesp, die misschien ook eens bij BuurtBuik willen aanhaken. Echt iedereen is welkom: alleen, samen, groot, klein, oud, jong, rijk, arm, links, rechts, wit, zwart, praktisch, theoretisch, Nederlands of anderstalig, et cetera. En dat maakt BuurtBuik bij uitstek een plek waar mensen uit hun eigen bubbel kunnen stappen en anderen kunnen ontmoeten.” ‘Het draait om plezier’ Elke dinsdag eten er gemiddeld zestig mensen bij BuurtBuik. “Best veel hè?” lacht Floortje trots. “Maar dat is inclusief vrijwilligers. We zitten goed wat betreft het aantal ondersteunende vrijwilligers die op de dag zelf helpen. Heel fijn dat er zoveel enthousiastelingen zijn die de handen uit de mouwen willen steken.” Toch heeft BuurtBuik Weesp vacatures openstaan. “We zijn nu met vijf bestuursleden, maar het liefst willen we er nog één of twee bij. Dan kunnen we nog beter de taken verdelen. Er staat gemiddeld een halve dag per week voor, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het allemaal heel luchtig en relaxed is. We zijn echt een leuk bestuur.” Ze lacht hardop. “Dat mag ik wel zeggen toch? Het draait om plezier en om elke dinsdag een leuke avond op te tuigen.” ‘De chefkok bepaalt wat er gemaakt wordt’ Ook is BuurtBuik Weesp op zoek naar chefkoks, vervolgt Floortje. “Het liefst willen we elke dinsdag twee chefs die de keuken van FC Weesp kennen, een goede inschatting van de hoeveelheid ingrediënten kunnen maken en voor grote groepen kunnen koken. We hebben er nu een paar, maar het is fijner als de poule iets groter is. Je hoeft geen professionele kok te zijn, om bij BuurtBuik te koken. Maar het is wenselijk als je een beetje weet wat je doet in de keuken.” Ze legt uit dat je als chef bij BuurtBuik om 16 uur begint op dinsdag. “Dan liggen de spullen er al die we hebben gekregen van onze leveranciers. Overigens zijn we ook altijd nog op zoek naar extra leveranciers,” voegt ze toe. “Als chef bepaal jij wat er gekookt wordt. Tuurlijk betrek je daar het keukenteam bij, maar de chefkok heeft de leiding. En dan is er een heel team dat helpt snijden, roeren, opdienen enzovoorts. Rond 20 uur is de chef meestal weer klaar. En je hoeft echt niet elke dinsdag er te zijn. Idealiter is eens per maand helemaal goed.” ‘Iets betekenen’ Op de vraag wat ze het leukst vindt aan haar vrijwilligerswerk bij BuurtBuik, antwoordt Floortje: “Die vraag raakt me. Want BuurtBuik heeft een plek in m’n hart ingenomen. Het is het antwoord op een verlangen en een wens die ik al heel lang had: iets doen en iets betekenen. Ik vind het zo leuk om op dinsdag al die blije mensen te ontmoeten en gezellig met iedereen te kletsen, met vrijwilligers en bezoekers. Mijn eigen kinderen neem ik ook geregeld mee, zodat zij ook buiten hun school en sport om andere mensen ontmoeten. Dat is nog een extra toegevoegde waarde voor mij. Zo tof dat we elke dinsdag weer een divers publiek ontvangen en een geweldige avond uit de grond stampen. Daar word ik enorm blij van.” Wil je ook een keer komen eten bij BuurtBuik? De sfeer proeven en zien of vrijwilligerswerk bij BuurtBuik iets voor jou is? Iedere dinsdagavond wordt er gekookt in de kantine van FC Weesp. Vooraf aanmelden is niet nodig. Je bent welkom vanaf 18.00 uur.

Hoe bouw jij aan een inclusieve vrijwilligersorganisatie?

Werven vrijwilligers

Netwerk vrijwillige Hulp Gooise Meren

Mensen verliezen soms het geloof in hun eigen kunnen. Hoe geef je iemand weer het zelfvertrouwen en de kracht om iets aan de situatie te veranderen, daar gaat deze training over. Aanbieder: Humanitas

In lastige situaties kunnen een luisterend oor en het stellen van de juiste vragen heel belangrijk zijn. In deze online training leer je hoe je een goed gesprek voert, waarin je met aandacht en oprechte belangstelling naar iemand luistert. Aanbieder: Humanitas

Je hebt het vermoeden dat iemand in je omgeving eenzaam is. In deze training leer je meer over eenzaamheid, de gevolgen hiervan en wat je voor iemand kunt betekenen. Aanbieder: Humanitas

Vrijwillige Thuishulp - kort en flexibel

Het woord ‘presentie’ of de uitdrukking ‘present zijn’ kennen we allemaal uit de omgangstaal. Daar betekent het zoiets als ‘er zijn’, ‘aanwezig zijn’. Maar binnen de presentiebenadering wordt dit begrip op een heel specifieke manier ingevuld. Als je presentie wilt beoefenen, kom je er niet met ‘er zijn voor de ander’. Er komt veel meer bij kijken. Het uitgangspunt is: je kunt er niet vóór iemand zijn, als je niet mét hem of haar bent. In deze video legt Andries Baart kort uit wat presentie betekent in het werk van (zorg)vrijwilligers. Aanbieder: Stichting Presentie

De e-learning 'Omgaan met niet-pluis situaties' bestaat uit drie praktijksituaties. Ieder deel duurt circa 10 minuten. Aan het einde van de e-learning heb je een breed palet aan mogelijke manieren van omgaan met niet-pluis situaties geleerd. Aanbieder: Vrijwilligerswerkacademie

Met deze gratis online cursus kunnen vrijwilligers het IVA-certificaat voor barvrijwilligers behalen. Doe de cursus, maak de toets en je kunt het IVA-certificaat direct downloaden! Aan het eind van deze cursus heb je kennis over verantwoord alcohol schenken in openbare ruimtes. De instructiefilm duurt ongeveer 55 minuten. Daarna kun je de toets doen om de cursus af te sluiten. Na het succesvol afronden van de toets kun je je persoonlijke certificaat downloaden. Aanbieder: Vrijwilligerswerkacademie

Jong en dementie In Nederland hebben naar schatting 15.000 mensen jonger dan 65 jaar dementie. Wanneer iemand op jonge leeftijd dementie krijgt, is het verliesproces ingrijpend. Jonge mensen spelen vaak een actieve rol in de maatschappij. Men wil bezigheden, rollen en verantwoordelijkheden niet verliezen. Actief bezig zijn en lotgenoten ontmoeten biedt dan een uitkomst: en dat kan in Eemnes! Veelzijdig activiteiten programma op woensdag Op woensdag ontmoet de groep mensen met dementie op jonge leeftijd (55-70 jaar) elkaar in het Huis van Eemnes. Gestart wordt met een heerlijke kop koffie waarna er gewandeld wordt naar Compound om te sporten. Wat direct opvalt? De hechte onderlinge band en het plezier in de groep. Na de lunch volgt een heerlijke wandeling in het bos. Een veelzijdig en overzichtelijk dagprogramma. Begeleider Jan Baars vertelt “Beweging helpt mensen met dementie te herontdekken dat ze nog zoveel dingen wél kunnen. Sport en spel verbindt wat het leggen van contact eenvoudiger maakt”. Geregeld ontstaan er dan ook mooie gesprekken tussen de deelnemers onderling, waarbij de deelnemers steun vinden bij elkaar en elkaar zo ondersteunen in het proces. Vrijwilliger Ben je zelf sportief, ga je graag naar buiten en lijkt het je bovenal mooi om deze groep te leren kennen? En kan jij je op woensdag een paar uur, een dagdeel of langer inzetten? Dan zijn wij op zoek naar jou! Vanuit de King Arthur Group word je deskundig begeleid door Bettina en haar ervaren collega’s die iedere woensdag aanwezig zijn. Als vrijwilliger draag je direct bij aan de kwaliteit van de activiteiten. Je ondersteunt de groep en de begeleiders zodat iedereen alle ruimte en tijd krijgt om bijvoorbeeld een indringend gesprek te voeren. Zelf ben je lekker in beweging, je doet nieuwe contacten op en wist je dat het doen van vrijwilligerswerk gelukkig maakt? Vrijwilligerscentrale Ben je benieuwd of vrijwilligerswerk bij jou past? Of heb je vragen over het werken als vrijwilligers bij de King Arthur Groep? Kijk op: www.vcbel.nl of neem contact op met Juliette Coördinator Vrijwilligerscentrale: [email protected] of +31 6 82 31 10 97.

Kom je als vrijwilliger bij ouderen thuis? Dan kun je een belangrijke rol spelen in het verminderen van ouderenmishandeling. Vrijwilligers hebben vaak een vertrouwensband met de mensen die zij helpen. Daardoor is de kans groot dat zij iets van eventuele mishandeling zien of horen. In deze e-learning leer je de signalen te herkennen en oefen je met een paar voorbeeldsituaties. Als je weet waar je op moet letten en wat je zelf kunt doen, helpt dat om ouderenmishandeling zo vroeg mogelijk te stoppen. Aanbieder: Movisie Academie Start e-learning

Samen Oplopen geeft brede steun aan gezinnen en jongeren. Vrijwilligers die hun leven in balans hebben worden gekoppeld aan gezinnen die wat hulp kunnen gebruiken.

Je bent op zoek naar vrijwilligers en wil daarvoor een vacature/activiteit plaatsen in de vacaturebank. Maar hoe zorg je er nu voor dat de juiste mensen reageren op jouw vacature/activiteit?

Een sterk sociaal netwerk is van groot belang voor de veerkracht van mensen. Niet iedereen heeft zo'n netwerk. In deze e-learning krijg je tip om daar samen iets aan te doen. Aanbieder: Humanitas Academie Start e-learning

Iedereen maakt het mee; er wordt meer van je gevraagd dan je wilt. Hoe ga je daar mee om? In deze e-learning leer je hoe je jouw grenzen kunt herkennen en aangeven. Aanbieder: Humanitas Academie Start e-learning

Van de e-learning ‘Beeldschermwerk’ leer je over ergonomisch werken met je computer om klachten aan je rug, nek, schouders en handen te voorkomen. Aanbieder: Free learning Start e-learning

Door het volgen van de e-learning ‘Niet zichtbare beperkingen’ kun je jezelf basiskennis bijbrengen over wat ‘Niet zichtbare beperkingen’ zijn en hoe je daar in je communicatie rekening mee kunt houden. Aanbieder: Free-Learning. start e-learning

Ben je vrijwilliger en kom je regelmatig in contact met mensen met dementie? Doe de training en leer hoe je goed met hen omgaat in verschillende situaties. Aanbieder: Samen dementievriendelijk. Start e-learning

De Vrijwilligerscentrale presenteert: Ruim 200 liter soep, 20 vrijwilligers en een hoop vrijgevigheid. Dat zijn iedere twee weken de ingrediënten die nodig zijn om het Eemnesser initiatief ‘Wintersoep’ tot een succes te maken. Het maatschappelijk initiatief ontstond in de coronaperiode met het uitdelen van taart. Toen het kouder werd ontstond het idee voor soep: Wintersoep. Van november tot april krijgen minimaal 60 huishoudens die dat goed kunnen gebruiken iedere 2 weken vers bereide soep. Waar nodig ondersteund door Plus Eemnes en Versa Welzijn. Zo zetten de vrijwilligers zich blijvend in om eenzaamheid tegen te gaan in Eemnes. Ontmoeten en verbinden staat centraal. “Dat er iemand écht even aan je gedacht heeft, dat doet goed” zegt Marjo. Samen met Miek coördinator van het initiatief. De motieven om mee te helpen lopen uiteen. Er is inmiddels een ruime pool van vrijwilligers. “Zo kan je zelf aangeven wanneer je mee kan helpen, dat werkt erg prettig” zegt een van de bezorgers. Een ander is net in Eemnes komen wonen en wil graag wat voor een ander doen. “Een mooie bijkomstigheid is dat ik zo ook de omgeving en de mensen leer kennen.” In het nieuwe jaar meer bewegen of vaker een frisse neus halen? Wat je motieven ook zijn, er is altijd vrijwilligerswerk dat bij jouw goede voornemens past. Kijk dan in onze vacaturebank!

Ertoe doen als maatje, doet wat met je! Happy Home staat als een huis, de 16 bewoners wonen al bijna 8 jaar met veel plezier op deze fijne plek in Eemnes. Vanaf het begin was er de grote wens voor het opbouwen van een sociaal netwerk, iedereen moet zich prettig en op zijn gemak voelen in de buurt. Het is dan ook fantastisch om te zien dat die wens is uitgekomen. De jongeren komen nu zoveel bekenden in de buurt tegen als ze naar buitengaan. Sinds een aantal jaar doet Happy Home ook fanatiek mee met de buurt barbecue en burendag. Wat zijn dat gezellige en waardevolle middagen. Een spelletje doen, lekker eten en gezellig babbelen daar zijn de jongeren van Happy Home zeker voor te porren. En als er iets leuks te doen is, delen ze graag in de feestvreugde. Zo hebben de bewoners Zorgcomplex Amaris, wat naast Happy Home zit, ook betrokken bij de buurt barbecue. Dit jaar hebben een aantal buurtbewoners met elkaar een mooie slinger gemaakt voor de bewoners van Amaris. Deze slinger zijn ze gaan brengen samen met wat lekkers voor bij de koffie. Met veel dank aan De Plus voor het sponsoren van al het lekkers en de HEMA voor de knutselspullen. Samen maken we het verschil, ook in Eemnes. Vrijwilligers Bij Happy Home zijn een aantal vrijwilligers betrokken die allemaal op hun eigen manier een bijdrage leveren aan de levens van de jongeren. Zij zijn een belangrijk onderdeel van Happy Home. Wil jij weten op welke manier jij een steentje bij kunt dragen als vrijwilliger? Ben je benieuwd of het bij je past? Of welke vormen van vrijwilligerswerk er zijn? Kijk dan op: www.vcbel.nl of neem contact op met Juliette Coördinator Vrijwilligerscentrale: [email protected] of +31 6 82 31 10 97.

Zoals vele poppodia in Nederland, werkt ook De Vorstin veel met vrijwilligers samen. Remco Arnold en Leonie van Someren zijn twee van de 134 vrijwilligers die actief zijn bij dit Hilversumse poppodium. Wat doen ze daar precies? Tijdens de eerste lockdown verhuisde Van Someren naar Hilversum. Ze kende hier nog niet veel mensen en dacht: ‘Hoe ga ik Hilversummers leren kennen?’ “Eerst ging ik googelen op leuke dingen in Hilversum, toen kwam ik De Vorstin al tegen. Daarna googelde ik op vrijwilligerswerk en kwam De Vorstin weer voorbij. Dat vond ik al bijzonder. En één en één is twee. Ik was vrolijk verbaasd dat je hier als vrijwilliger aan de slag kunt en hoeveel verschillende dingen je er kunt doen.” Van Someren stuurde meteen een mailtje en sindsdien heeft ze al heel wat Hilversummers ontmoet in het poppodium. Ze viel ook meteen met haar neus in de boter want het vrijwilligersuitje kwam er al snel aan. “We gingen varen op de stoomboot van Sinterklaas in Amsterdam. Tussendoor kregen we een soort pubquiz met allemaal vragen over De Vorstin. Daar heb ik veel van geleerd. Je werd in kleine groepjes gedeeld, dus ik leerde gelijk wat meer mensen kennen. Als afsluiter hebben we gezellig met elkaar gegeten in. In De Vorstin.” Het klikte Toen Arnold op zoek was naar vrijwilligerswerk in de schoonmaak, kwam hij terecht bij de vrijwilligerscentrale van Versa. Daar bleek dat ze bij De Vorstin nog wel wat handjes konden gebruiken. Hij had een fijn gesprek en het klikte. “Hier werken allemaal leuke mensen en ik vind schoonmaken leuk. Thuis in mijn appartement bij Philadelphia, maak ik ook alles zelf schoon. Ze vonden het knap, dat ik het allemaal zelf heb geregeld via Versa”, vertelt Arnold blij en trots. Want hoewel hij een beperking heeft en een beroep kan doen op zijn jobcoach, die hem kan ondersteunen bij het zoeken naar werk, heeft hij dit toch mooi helemaal zelf weten te regelen. Binnenkort gaat Arnold voor de eerste keer naar een concert in De Vorstin. “Ik heb al twee kaartjes voor de 3JS. Ik heb ze wel eens op tv gezien, maar nog nooit in het echt. In november ga ik naar hun optreden en dan neem ik mijn begeleider van Philadelphia mee.” Intiem sfeertje Van Someren heeft al wel wat vaker een concert meegemaakt. Niet als bezoeker, maar tijdens haar bardiensten, die ze twee tot drie keer per maand draait. “Ik vind het wel fijn dat je nergens aan vastzit. Je kunt jezelf inplannen wanneer jij dat wilt.” En dat kan al maanden vooruit. “Dus als je weet dat er een bepaald concert is, kun je je daar op inschrijven. Maar je kunt ook een crewticket kopen om er heen te gaan.” Van Someren heeft zichzelf met name veel voor AvroTros Muziekcafé ingepland. Op de zaterdagmiddag. “Dat vind ik echt fantastisch. Ik houd van dat intieme sfeertje van zo’n kleine zaal. En de variëteit aan artiesten vind ik heel tof. Van de opkomende singer-songwriter die je moet leren kennen en die vaak nog heel puur is, waar je de oprechtheid echt in de muziek hoort. Tot de doorgewinterde Nederlandse of internationale artiesten, zoals laatst: Mat Simons. Wanneer zie je die nou in een klein zaaltje? Zo intiem. Fantastisch. Of toen Nielson er was, toen heb ik echt achter de bar staan dansen”, aldus een enthousiaste Van Someren. (De tekst gaat verder onder de foto.) Leonie van Someren achter de tap in het café bij De Vorstin. - © Foto Miché / Bastiaan Miché Hoewel Van Someren vooral op de zaterdagmiddag in het poppodium is te vinden, is Arnold er het liefst in de vroege ochtend. Iedere maandagochtend is hij drie uur lang bij De Vorstin en helpt hij de beheerder met allerlei facilitaire klussen. En als het nodig is, ook op de vrijdagochtend. “Ik ben een ochtendmens, ik ben altijd vroeg wakker. En ik ben altijd op tijd, ik woon ook in Hilversum”, vertelt Arnold. “En ik houd van netjes en schoonmaken. Ik leeg de prullenbak buiten, ik kijk of er genoeg wc-rollen zijn. Tijdens de zomerstop heb ik de hele lift gepoetst, van binnen en van buiten. Van de begane grond tot en met de vierde verdieping. De Vorstin is een groot pand. Eerst heb ik alles met water schoongemaakt en daarna met speciaal spul het helemaal opgepoetst”, zegt Arnold trots. ‘Daarnaast ben ik hier echt met open armen ontvangen, het voelt als een soort familietje’ Van Someren vertelt nog dat het heel gaaf is om naast haar betaalde werk iets heel anders te doen. “Ik ben freelance fotograaf en heb mijn eigen portretstudio. Het is zo leuk om er even iets heel anders naast te doen. En ik houd ontzettend van livemuziek. Daarnaast ben ik hier echt met open armen ontvangen, het voelt als een soort familietje. Iedereen is super lief en open. En er wordt goed voor je gezorgd; er is altijd eten en drinken, gratis kaartjes, muntjes. 134 vrijwilligers zijn actief bij poppodium De Vorstin en geleidelijk aan komen er meer bij. Heidi Wapstra is vrijwilligerscoördinator en vertelt hoeveel ze met vrijwilligers doen: “Achter de bar, oefenruimte beheer, decorpaleis (waar decorstukken worden gemaakt), fotografen, garderobe, backstagemanagers... Allemaal vrijwilligers. Sommigen doen het voor de sociale contacten, anderen voor de werkervaring. Maar allemaal komen ze hier omdat ze het leuk vinden.” In principe zoekt De Vorstin altijd vrijwilligers. En velen weten de weg zelf te vinden: mensen bieden zichzelf aan, horen het via via, het zijn vrienden van huidige vrijwilligers, het kunnen bezoekers zijn... Maar De Vorstin gaat ook zelf actief op zoek. Dit doen ze via de eigen website of via de vrijwilligerscentrale van Versa. Iets voor u? Heeft u interesse in vrijwilligerswerk bij Poppodium De Vorstin? Meer weten of aanmelden kan via www.versavrijwilligerscentrale.nl . Ook voor andere leuke en nuttige vrijwilligersvacatures.

Sam el Arabawy helpt altijd overal mee. Dat zit gewoon in haar. Vroeger al op school als er extra handjes nodig waren en tijdens koffie-ochtenden in de Koepel. Sinds drie jaar helpt ze als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Hilversum, Gooi en Vechtstreek. Ze begon als tolk bij Vluchtelingenwerk en nu is zij ook maatschappelijk begeleider en budgetcoach. Maar haar hart ligt wel bij het tolken. “Als tolk ben je echt een cultuurverbinder. Vooral als mensen net uit de opvang komen - vaak Ter Apel - en ze komen naar Hilversum, hebben ze geen idee waar ze moeten beginnen. Waar ze moeten zijn. Als je de taal niet spreekt en de cultuur nieuw is voor je, dan is het heel lastig. Hoe werkt het hier en welke route moeten ze bewandelen? Waar kunnen ze anderen ontmoeten?” Bij Vluchtelingenwerk voelt El Arabawy zich erg gewaardeerd. Hoe kwam ze er terecht? “Gewoon gegoogled. Ik had zeventien jaar bij een naschoolse kinderopvang gewerkt en zocht iets anders. Toen zag ik online dat ze een Arabische tolk zochten. Ik kom uit Egypte, spreek goed Arabisch dus ik dacht dat dat wel iets voor mij zou zijn. Ik heb eerst een gesprek gehad bij de vrijwilligerscentrale van Versa op de Eemnesserweg en daarna een gesprek bij Vluchtelingenwerk. Dat voelde meteen goed, ze waren ook heel aardig. Ze vroegen me wat ik wilde, wat ik kon en wat mijn wensen waren. Toen ben ik voorzichtig als tolk begonnen. Daar ben ik in de loop van de tijd wel in gegroeid.” Begrip kweken De Nederlandse taalcursussen voor vluchtelingen beginnen vaak pas later, als de mensen een beetje bijgekomen en gewend zijn in hun nieuwe omgeving en als het drama van het vluchten iets is gaan liggen. “Maar in de tussentijd kan er bijvoorbeeld wel miscommunicatie ontstaan en kunnen ze onenigheid krijgen met de nieuwe buren. Ik kan dan in hun eigen taal en op hun manier uitleggen waarom de buurman boos is, wat in Nederland de norm is. Dat mensen hier vaak niet tot ‘s avonds laat opblijven omdat ze de volgende dag weer vroeg moeten werken. Als de nieuwkomers dat weten, kunnen ze er rekening mee houden. Zo voorkom je problemen. Dat bedoel ik met cultuurverbinder. Begrip kweken voor elkaars cultuur.” Mensen moeten elkaar helpen, vindt El Arabawy. Nederland wil ook meer naar een participatiemaatschappij. Bij Vluchtelingenwerk krijgen de mensen die net in Nederland zijn, de eerste stap om te participeren, om mee te doen. Zelf komt El Arabawy uit Egypte. Haar man, ook een Egyptenaar die toen al in Nederland woonde, was op vakantie in Egypte en ze werden verliefd. Ze trouwden en El Arabawy ging mee naar Nederland. “Toen ik hier kwam, had ik het voordeel van het sociale netwerk dat mijn man hier al had opgebouwd. Inmiddels woon ik langer in Nederland dan dat ik in Egypte heb gewoond. Ik zeg altijd Egypte is mijn vaderland, Nederland mijn moederland. Maar ik heb doordat ik zelf naar Nederland ben gegaan, wel begrip voor mensen die hier komen en helemaal niemand kennen, de taal niet beheersen, voor wie de cultuur vreemd is en die helemaal geen netwerk hebben.” Ik ga ervan stralen Vrijwilligerswerk hoort bij El Arabawy. Ze heeft het altijd gedaan en zal het altijd blijven doen. “Ik kan niet zonder. Ik word er echt blij van. Je helpt mensen en daardoor help je jezelf ook, ik ga ervan stralen en neem dat gevoel weer mee naar huis. Waar ik vervolgens met een glimlach rondloop. Je voelt je gewaardeerd, het is goed voor je sociale contacten. Je praat met collega’s, je helpt elkaar, je geeft elkaar complimenten, het voelt inmiddels als familie voor me. En iedereen kan het, iedereen kan bijdragen aan een mooiere samenleving. Het is niet ik ik, maar we we. Nederland is al mooi, maar kan nog mooier. Ik ben bezig om ook weer met een betaalde parttime baan te starten, maar bij Vluchtelingenwerk wil ik nooit meer weg.” Vluchtelingenwerk Hilversum, Gooi en Omstreken zoekt nog vrijwilligers. Graag zelfs. El Arabawy: “We moedigen vluchtelingen ook aan om vrijwilligerswerk te doen. Zo ontmoet je andere mensen, je helpt de samenleving en het staat ook nog eens goed op je cv. Je krijgt cursussen en trainingen als dat nodig is, je krijgt begrip voor elkaars cultuur, je voelt je echt betrokken.” Van Arabische sprekende mensen die anderen kunnen helpen met hun administratie, tot praktijkcoaches die nieuwkomers meenemen naar een koffie-ochtend in een buurthuis of de bibliotheek. Iets voor u? Heeft u interesse in een vrijwilligersvacature bij Vluchtelingenwerk Hilversum (en Wijdemeren)? Meer weten of aanmelden kan via www.versavrijwilligerscentrale.nl. Ook voor andere leuke en nuttige vrijwilligersvacatures. Dit interview heeft in de Gooi en Eembode online gestaan. Met dank aan de Gooi en Eembode mogen dit interview ook op ons platform plaatsen.

Op 1 juni 2019 zijn de gemeenten Weesp en Amsterdam ambtelijk gefuseerd. En sinds 24 maart 2022 is Weesp een stadsgebied van Amsterdam Om Amsterdam te laten zien dat ze goud in handen hebben met al die fantastische Weesper vrijwilligers heeft de Vrijwilligerscentrale Weesp een filmpje laten maken. De tekst is geschreven door Nora Schenk en ingesproken door Jaap van Deurzen (oud-verslaggever RTL Nieuws en inwoner van Weesp). Veel organisaties en vrijwilligers in Weesp hebben aan dit filmpje meegewerkt zoals Versa Welzijn, FC Weesop, City of Wesopa, De Wintertuin, de locaties van Vivium (Oversingel en Hogewey), Weesp Gastvrij, Museum Weesp, De Gooise Muziekschool, Plusbus Weesp en buurtkamer de Kastanje. Het filmpje werd vertoond tijdens het officiële middagprogramma 'De Stad Weesp' op woensdag 23 maart in de Grote Kerk in Weesp. Hierbij waren o.a. Raadsleden, regio-burgemeesters, de Commissaris van de Koning, commissieleden en het college Amsterdam aanwezig. Makers van het filmpje zijn Rick Folkertsma en Melle Willemsen van IDE- Productions. Bekijk het filmpje hier

Bij de Vrijwilligerscentrale Hilversum krijgen we regelmatig bezoek van anderstaligen die de Nederlandse taal willen oefenen en verbeteren door het doen van vrijwilligerswerk . Naast het zoeken van geschikt vrijwilligerswerk geeft de Vrijwilligerscentrale ook informatie over de taalactiviteiten in Hilversum. Want hoe beter je de taal spreekt, hoe meer keuze mogelijkheden er zijn op het gebied van vrijwilligerswerk. Het leren van de Nederlandse taal kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld met een taalmaatje. Dit is iemand die helpt met het leren van de Nederlandse taal en eventueel de Nederlandse cultuur. Taalmaatjes ontmoeten elkaar meestal wekelijks. Ook zijn er diverse taaloefengroepen in Hilversum waar, naast het het spreken van en luisteren naar de Nederlandse taal, ook aandacht is voor het lezen en schrijven. Er zijn ook taaloefengroepen waarin taalles gegeven wordt, en er is een Taalcafé waar er Nederlands wordt gesproken aan de hand van verschillende onderwerpen. Een leuk neveneffect van een taaloefengroep is het opdoen van nieuwe contacten. Wil je ook zien wat Hilversum te bieden heeft aan taalactiviteiten bezoek dan onze Taalactiviteitenpagina. Deze pagina wordt binnenkort ook vertaalt naar het Engels, Arabisch en Frans.

We krijgen veel vragen van mensen die iets willen doen voor de inwoners van Oekraïne die op de vlucht zijn. Hieronder vind je een overzicht van hoe je kunt helpen. Doneer geld aan hulporganisaties Doneer aan UNCHR : voor Noodopvang, Noodhulpgoederen en Gezondheidszorg. Doneer aan Vluchtelingenwerk: voor de opvang van vluchtelingen uit de Oekraïne in Nederlandse opvangcentra. Doneer aan: Het Rode Kruis Zij leveren medische zorg, evacueren mensen, delen voedsel en hygiëneproducten uit. De samenwerkende hulporganisaties hebben Giro555 geopend. Neem een vluchteling in huis Heb je een slaapplek over? Neem dan tijdelijk een vluchteling in huis! Je kunt je aanmelden via: takecarebnb.org . Deze organisatie werkt samen met het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) en regelt logeerplekken voor erkende asielzoekers bij gastgezinnen in Nederland. Of meld je logeerplek aan bij Vluchtelingenwerk Er zijn ook andere initiatieven waar je je kunt aanmelden als je een slaapplek overhebt, zoals www.host4ukraine.com en www.shelter4ua.com . Word buddy Meld je aan als vrijwilliger bij Vluchtelingen Werk Nederlan d en zet je in als begeleider voor een vluchteling. Er zijn verschillende manieren waarop je je kunt inzetten. Liever lokaal contact: Vluchtelingenwerk Gooise Meren Vluchtelingenwerk Hilversum Vluchtelingenwerk H-BEL Vluchtelingenwerk Weesp Handen uit de mouwen HRIF In Weesp is HRIF (gevestigd op de Rijnkade) actief. Sinds 1997 transporteren zij noodhulp (kleding, schoenen, toiletartikelen, dekens, medicijnen enz) naar landen die getroffen zijn door rampen zoals oorlog, een overstroming of aardbeving. De eerste transporten zijn vorig week al aangekomen in Polen en Oekraïne. Maar zij gaan door! Ze Ze kunnen de volgende artikelen goed gebruiken: tandpasta, zeep, shampoo, luiers, toiletpaper enz. Kijk hier. Doneer spullen Er zijn een heleboel inzamelingsacties op touw gezet die goederen inzamelen voor vluchtelingen uit Oekraïne. Deze zijn vaak online te vinden, zoals deze familie die spullen inzamelt voor vluchtelingen uit Oekraïne in Polen, de Poolse bibliotheek in Amsterdam , deze locaties in Rotterdam of dit initiatief in Nijmegen . Klik hier voor de kaart van Nederland met inzamelpunten. Netwerk opbouwen De Amsterdamse stichting Open Embassy bouwt aan een netwerk van mensen die van steun kunnen zijn voor Oekraïners die in Nederland terechtkomen of die hier al zijn en niet terug kunnen. Ze zijn o.a. op zoek naar mensen die goed Engels spreken, goed informatie kunnen verzamelen en/of het Oekraïens machtig zijn. Het netwerk wordt ingezet om Oekraïense vluchtelingen te helpen met huisvesting, mentale gezondheid en praktische en juridische zaken. Start een actie Wil jij Oekraïners op de vlucht helpen? Start een actie! Met jouw sportieve prestatie, creatieve uitspatting of kookkunsten draag jij bij aan de opvang en bescherming van families die gedwongen op de vlucht zijn. Bedenk een sponsorloop, een rommelmarkt, verkoop cup cakes, houd en filmmarathon oftewel wees creatief. Maak reclame, laat het bijvoorbeeld de Vrijwilligerscentrale weten dan maken wij voor jouw initiatief reclame. De opbrengst kun je doneren aan het doel wat jou het meeste aanspreekt. Laat je stem horen Teken één of meerdere van de vele petities. Deel het nieuws en check je feiten De laatste informatie over de situatie in Oekraïne en het aantal mensen op de vlucht vind je op de live blog van UNHCR Dit overzicht zullen we regelmatig updaten met nieuwe initiatieven. Ook als je zelf een initiatief hebt, horen we dat graag! Stuur hiervoor een mail naar [email protected]

De 27-jarige Rick is een maatje voor een leeftijdsgenoot met psychische klachten. Rick: ‘Ik leer door mijn maatje mezelf steeds beter kennen’. Lees de blog>

Kun je uit de bestaande vacatures nog geen keuze maken of zit dé vacature er voor jou nog niet bij? Meld je dan aan bij de vrijwilligerspool. In jouw persoonlijke profiel kun je jouw wensen en interesses aangeven voor deze pool. Bijvoorbeeld wat jij zoekt voor vrijwilligerswerk, waar loop jij warm voor, wat heeft jouw interesse en wanneer ben je beschikbaar voor een vrijwilligersjob? Een organisatie kan jou dan een berichtje sturen wanneer zij interessante vacature voor jou denken te hebben. De website zorgt ervoor dat wanneer je je aanmeldt voor de vrijwilligerspool, organisaties in dezelfde categorie en interessegebieden een mail krijgen met jouw profiel. Een mooie matchmakers-tool dus! Bekijk hier de uitlegvideo: De vrijwilligerspool voor de vrijwilliger

Vice Versa stelt medewerkers van bedrijven in de regio in de gelegenheid iets extra’s voor de maatschappij te betekenen door onder werktijd vrijwilligerswerk te doen. Medewerkers kunnen zich, eenmalig of terugkerend, inzetten bij een maatschappelijke organisatie namens het bedrijf waar zij werkzaam zijn.

Werk je als vrijwilliger in een organisatie met een kwetsbare doelgroep dan vraagt de organisatie vaak of je een VOG wil aanvragen. Er zijn verschillende manieren om een VOG aan te vragen. De organisatie die de VOG van je nodig heeft, geeft aan hoe je de aanvraag kunt indienen: digitaal of schriftelijk. Overleg met de organisatie als je de aanvraag op een andere manier wil indienen dan hij of zij heeft voorgesteld. Bent u vrijwilliger? Dan kunt u in sommige gevallen een gratis VOG aanvragen . Uw vrijwilligersorganisatie kan u hier meer over vertellen. Je dient je aanvraag digitaal of schriftelijk in Digitaal aanvragen Gaat u de VOG digitaal aanvragen? Dan zet uw werkgever de eerste stap: hij/zij zet de VOG aanvraag online voor u klaar. U krijgt vervolgens een e-mail van screeningsautoriteit Justis met daarin een aanvraagcode. Met deze code kunt u online inloggen, uw aanvraaggegevens controleren en de aanvraag betalen. Om uw aanvraag succesvol af te ronden heeft u DigiD, iDEAL en een geldig e-mailadres nodig. De kosten voor een digitale VOG aanvraag via Justis bedragen €33,85 . Schriftelijk aanvragen Geeft uw werkgever (of u) de voorkeur aan schriftelijk aanvragen? Dan moet de aanvraag op papier worden ingediend bij de gemeente waar u staat ingeschreven. Het aanvraagformulier dat u hiervoor nodig heeft krijgt u van de organisatie die de VOG van u vraagt. Kijk voor meer informatie op de pagina over de schriftelijke aanvraag via de gemeente . De kosten voor een schriftelijke aanvraag via de gemeente bedragen €41,35 . Voorkom extra kosten Op internet zijn commerciële partijen actief die voor u een VOG-aanvraag kunnen klaarzetten. Deze bedrijven zijn géén onderdeel of partner van Justis. Laat u uw VOG-aanvraag klaarzetten door zo’n bedrijf? Dan betaalt u eerst (verwerkings-)kosten aan dat bedrijf die tot tientallen euro´s kunnen oplopen. Vervolgens betaalt u € 33,85 aan Justis voor de behandeling van uw VOG-aanvraag. VOG-aanvragen die via commerciële partijen worden ingediend komen ook bij Justis terecht. Zij worden op dezelfde manier en in hetzelfde tempo behandeld als alle andere VOG-aanvragen. Screeningsautoriteit Justis is als enige bevoegd om VOG-aanvragen te beoordelen en VOG’s af te geven. Binnen 1 tot 4 weken ontvangt u bericht van Justis Heeft u geen strafblad? Dan krijgt u altijd een VOG. Heeft u wel een strafblad? Bekijk de informatie over de beoordeling van de VOG-aanvraag . U ontvangt de VOG altijd per post op het woonadres dat u in de aanvraag opgeeft. Ook als u de aanvraag online heeft gedaan, krijgt u de VOG via de post. Bij een digitale aanvraag gaat de VOG naar het adres waarop u ingeschreven staat in de Basisregistratie Persoonsgegevens (BRP). Justis stuurt de VOG naar u persoonlijk en niet naar uw werkgever of organisatie Bron: justis.nl

Vrijwilligers zetten zich vaak belangeloos in voor een organisatie of instelling. Toch is die inzet niet vrijblijvend. Beide partijen, de organisatie en de vrijwilliger hebben bepaalde verwachtingen van de samenwerking. Een vrijwilligerscontract zorgt ervoor dat wederzijdse verwachtingen duidelijk zijn én blijven. Redenen om een vrijwilligerscontract af te sluiten Een vrijwilligerscontract is in het belang van de organisatie én de vrijwilliger: Duidelijke afspraken in een vrijwilligerscontract op papier Wat waren ook alweer de gemaakte afspraken? Vaak weet je dit na verloop van tijd niet meer precies. Tevens is het goed om rechten en plichten over een weer duidelijk te hebben. Daarom is het altijd goed dit schriftelijk vast te leggen. Het vrijwilligerscontract geeft fiscale duidelijkheid In het vrijwilligerscontract kan worden opgenomen welke onkosten de vrijwilliger maakt en welke worden vergoed. Als de belastingdienst hierom vraagt kunnen de gemaakte afspraken hierover worden aangetoond. Geen problemen met de verzekeraar Vrijwilligers kunnen tijdens hun inzet schade oplopen maar zij kunnen ook schade veroorzaken. Het is dan wel zaak dat je kunt aantonen dat er sprake is van vrijwilliger inzet. Dat doe je met een vrijwilligerscontract. Voorbeelden van een vrijwilligerscontract Net als een betaalde werknemer heeft ook een vrijwilliger recht op duidelijkheid en moeten er bepaalde afspraken worden gemaakt tussen de vrijwilliger en de organisatie waarvoor de vrijwilliger zich inzet. Hieronder 7 voorbeelden van een vrijwilligerscontract, vrijwilligersovereenkomst of zoals het soms ook wordt genoemd: samenwerkovereenkomst. vb1-vrijwilligersovereenkomst vb2-vrijwilligersovereenkomst voorbeeld samenwerkovereenkomst algemeen voorbeeld samenwerkovereenkomst taalstage Vrijwilligersovereenkomst voorbeeld 2 Vrijwilligersovereenkomst_voorbeeld 1 Voorbeeld_vrijwilligerscontract Is een vrijwilligerscontract verplicht? Is een vrijwilligerscontract verplicht? Nee. In principe volstaat een mondeling vrijwilligerscontract en is een schriftelijke vrijwilligersovereenkomst niet verplicht. Echter, wij raden je aan om wel een vrijwilligerscontract af te sluiten. Een vrijwilligerscontract is zowel in het belang van de organisatie, als van de vrijwilliger zelf. Bron: VrijwilligersAanZet

Zowel asielzoekers (vluchtelingen die geen of nog geen verblijfsstatus hebben) als statushouders mogen vanaf dag één vrijwilligerswerk doen. De asielzoeker moet dan wel een vreemdelingenidentiteitsbewijs hebben. Dit is geregeld in de Wet Arbeid Vreemdelingen. Waardevol: Voor nieuwkomers is meedoen met vrijwilligersactiviteiten buiten het asielzoekerscentrum goed voor hun gezondheid en welzijn. Vrijwilligerswerk samen met Nederlanders is een manier om kennis te maken met Nederland(s). Bovendien zorgt vrijwilligerswerk voor een dagritme, het leveren van een zinvolle bijdrage en iets waarmee ze even hun zorgen opzij kunnen zetten. Het is ook een laagdrempelige manier om AZC-bewoners en Nederlanders elkaar te laten ontmoeten, om meer wederzijds begrip te krijgen. Daarnaast is activatie en participatie van nieuwkomers in brede zin een belangrijke stap richting arbeidsparticipatie, een doelstelling van zowel landelijke als regionale overheden. Vrijwilligersverklaring voor asielzoekers: Als een asielzoeker vrijwilligerswerk bij uw organisatie wil doen, dan moet je een vrijwilligersverklaring van het UWV aanvragen. Een vrijwilligersverklaring is verplicht voor structureel vrijwilligerswerk door asielzoekers. Met deze verklaring toetst het UWV of er daadwerkelijk sprake is van vrijwilligerswerk. Is dit het geval, dan verleent het UWV de vrijwilligersverklaring en kan de asielzoeker beginnen met vrijwilligerswerk. Hier vind u een vrijwilligersverklaring : klik hier De criteria voor vrijwilligerswerk zijn: de werkzaamheden zijn gebruikelijk onbetaald; er is geen sprake van een winstoogmerk; het vrijwilligerswerk dient een algemeen maatschappelijk belang. Meer informatie over deze vrijwilligersverklaring is te vinden bij het Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk: Vrijwilligersverklaring - vrijwilligerswerk door nieuwkomers | NOV - Platform Vrijwillige Inzet .

Wat is de Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen, kortweg WBTR? Deze wet geldt voor alle stichtingen en verenigingen, behalve de verenigingen van eigenaren. Wat moet je als bestuur van een stichting of vereniging regelen? De nieuwe wet is bedoeld om wanbestuur, onverantwoordelijk financieel beheer, misbruik van positie en andere ongewenste activiteiten binnen besturen te voorkomen. De wet is erop gericht om krantenkoppen als ‘De penningmeester van het bestuur van vereniging X is er met de kas vandoor’ in de toekomst te voorkomen. Belangrijk is dat een bestuur met elkaar bespreekt wat ‘integer besturen’ inhoudt en hoe je daar vervolgens met elkaar afspraken over vastlegt. Ook is het van belang om kritisch te kijken of het nodig is om als vereniging of stichting verdere stappen te ondernemen. Belangrijkste punten van de nieuwe wet Uitvoering en toezicht moeten gescheiden worden (monistisch bestuur: uitvoerende en niet uitvoerende bestuurders); Meervoudig stemrecht verandert. Als een bepaalde bestuurder meer stemmen kan uitbrengen dan de anderen tezamen, dan kan dat nog max 5 jaar. Zodra de statuten wijzigen verandert ook deze regeling; Verplicht in statuten opnemen wat er gebeurt bij belet of ontstentenis van een bestuurder/commissaris; (belet of ontstentenis betekent bij afwezigheid a.g.v. ziekte, schorsing, ontslag of overlijden) Statuten hoeven nu niet à la minute gewijzigd te worden. De wet gaat boven de statuten op onderdelen; Regeling over tegenstrijdige belangen. Bestuurder met persoonlijk belang mag niet deelnemen aan besluitvorming over betreffend onderwerp. Checklist Het NOV heeft een checklist voor besturen gemaakt om te zien waaraan zij moeten voldoen binnen de nieuwe wet. Stappenplan IVBB (Instituut voor Verenigingen, Branches en Beroepen) heeft een WBTR-stappenplan ontwikkeld. Dit online stappenplan geeft informatie over de nieuwe verplichtingen en biedt de mogelijkheid vast te leggen hoe de vereniging/stichting hieraan voldoet. Ook is er een juridische helpdesk. Eerst meer weten over de inhoud van het stappenplan? Er worden gratis webinars over dit stappenplan gegeven. Versa Vrijwilligerscentrale is via het NOV aangesloten bij IVBB als koepelorganisatie, waardoor verenigingen en stichtingen uit regio Gooi en Vechtstreek met 50% korting het stappenplan kunnen doorlopen en gebruik kunnen maken van de juridische helpdesk. De kosten bedragen incl. korting 120 euro per jaar. Gebruik voor korting op het stappenplan de kortingscode NOV50. Link naar website wbtr.nl/wbtr.stappenplan/ NOV - Platform Vrijwillige Inzet Ook het NOV biedt een gratis webinar over dit onderwerp en op hun website. Meer informatie over de WBTR vind je hier: Bestuur en toezicht Heb je nog vragen, stuur een e-mail naar [email protected] en wij nemen contact met je op.

Vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties Vrijwilligers die met kinderen of kwetsbare personen werken, kunnen gratis een VOG aanvragen. De vrijwilliger kan met de VOG aantonen dat hij of zij geen strafbare feiten op zijn of haar naam heeft staan, die het vrijwilligerswerk in de weg staan. De VOG is daarmee een belangrijk onderdeel van het preventie- en integriteitsbeleid van elke vrijwilligersorganisatie. Hiermee wordt een bijdrage geleverd aan de veiligheid van kwetsbare groepen in de samenleving. Aanmelden via gratisvog.nl Organisaties die in aanmerking willen komen voor de regeling voor een gratis VOG, kunnen zich aanmelden via de website gratisvog.nl . Het CIBG (onderdeel van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) beoordeelt of de organisatie aan de voorwaarden voldoet en laat haar dit weten. Wilt u als organisatie meer informatie over hoe u zich kunt aanmelden, de procedure en de voorwaarden? Kijk dan op de website gratisvog.nl . Bron:https://www.justis.nl/producten/vog/vrijwilligers-en-vrijwilligersorganisaties.aspx

NOV-gecertificeerde vertrouwenscontactpersoon Wist je dat bij de Vrijwilligerscentrale een vertrouwenscontactpersoon is die voor jou klaar staat? Een collega die gecertificeerd is bij het NOV speciaal voor delicate situaties en waar je terecht kunt. NOV-keurmerk Vrijwillige Inzet: Goed Geregeld Als maatschappelijke organisatie wil je het vrijwilligerswerk goed organiseren en kwaliteit leveren. Logisch, want een organisatie die het vrijwilligerswerk goed organiseert, heeft vaak tevreden vrijwilligers. Tevreden vrijwilligers vormen weer de basis voor eventuele uitbreiding en vernieuwing van het vrijwilligersbestand en voor continuering van uw activiteiten. Inzicht krijgen in het vrijwilligersbeleid Met de Zelfevaluatie Vrijwillige Inzet : Goed Geregeld! kun je de kwaliteit van het vrijwilligerswerk binnen uw organisatie in kaart brengen. De zelfevaluatie is een resultaatgerichte vragenlijst en is ontwikkeld door het NOV (Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk). De vragenlijst helpt je organisatie om alle aspecten van het vrijwilligersbeleid te analyseren, om verbeterpunten te ontdekken en om de kwaliteit te verbeteren. Deze vragenlijst vul je samen met een aantal andere leden van uw organisatie elk afzonderlijk in. Zo krijgt u een goed beeld over de vrijwillige inzet vanuit diverse invalshoeken zoals de vrijwilligers, coördinator(en), manager(s)/bestuur. Als vrijwilligerscoördinator of bestuurslid kun je de zelfevaluatie ook zelfstandig invullen om voor uzelf inzicht te krijgen in hoe het vrijwilligerswerk er voor staat. U vindt hierdoor eenvoudig en snel aandachtspunten voor uw eigen werkzaamheden of juist de bevestiging dat u goed bezig bent!

Sanne helpt scholiere Laura met wennen in Nederland

Hoe zorg je ervoor dat jouw vacature eruit springt en potentiële vrijwilligers kiezen voor jouw vacature. Even wat praktische tips: 1. Verzin een pakkende titel Niet doen: tekst algemeen stellen Bijvoorbeeld: Vrijwilliger gezocht voor tuinwerkzaamheden Wel doen: spreek de vrijwilliger direct aan Bijvoorbeeld: Heb jij groene vingers en help jij mevrouw Willems 1 keer per maand met haar tuin? 2. Stel je lezer centraal Niet doen: tekst algemeen stellen Bijvoorbeeld: Van de vrijwilliger wordt verwacht dat hij in een bus kan rijden Wel doen: richt je rechtstreeks tot de lezer Bijvoorbeeld: U/Je houdt van mensen en hebt ervaring met het besturen van een bus 3. Verplaats je in de lezer Niet doen: focussen op inhoud van werk/organisatie/cliënt Bijvoorbeeld: Bij onze organisatie werken 120 bevlogen medewerkers en vrijwilligers Wel doen: focussen op wat zoekt de vrijwilliger (what's in it for me?) Bijvoorbeeld: Je wordt onderdeel van een team met 20 enthousiaste vrijwilligers 4. Wees duidelijk over de inhoud Niet doen: denken dat de lezer de bedoeling wel snapt; afschrikken door ‘ingewikkelde‘ opdracht Bijvoorbeeld: Wij zoeken een wandelmaatje voor een licht verstandelijk beperkte vrouw met gedragsproblemen. Het is belangrijk dat je je niet laat manipuleren! Wel doen: helder en concreet benoemen wat de bedoeling is Bijvoorbeeld: Heb jij ervaring met mensen met een licht verstandelijke beperking, houd je van wandelen en sta je stevig in je schoenen? Dan ben jij het geschikte maatje voor Els! 5. Let op je schrijfstijl Niet doen: jargon, afkortingen, twijfelwoorden, taalfouten Bijvoorbeeld: U wordt gebeld Wel doen: actief schrijven, iemand anders je tekst laten lezen: Bijvoorbeeld: Wij nemen binnen een week telefonisch contact met u/je op