Niet achter de geraniums…..er is genoeg te doen…!

…..Er was eens, lang geleden……, zo zou je het verhaal van Eddie kunnen beginnen. Over een bewoner die naar aanleiding van het sloop- en nieuwbouwplan bij het Slachthuisplein (uiteindelijk omgedoopt tot Jac.P. Thijsseplein), in de jaren ’90 het voortouw nam en zijn buren en mensen woonachtig rond het Slachthuisplein samenbracht in een bewonerskoepel bij die ingrijpende verandering. Hij ging in overleg met gemeente en wethouder en welzijnswerkers en zorgde voor een locatie voor bijeenkomsten en zo voor veel cohesie in de wijk. Hij heeft toen samen met zijn vrouw heel veel mensen geholpen om vergoedingen en andere woningen te krijgen. Zo werd hij steeds meer bekend, richtte een bewonersvereniging op en wist de Electrobuurt voor sloop te behoeden en heeft bij de Marconistraat veel mensen kunnen helpen.

Later werd Ed gevraagd om deel te nemen in de bewonerscommissie van de Geuzenbuurt. Eddie is iemand die altijd mogelijkheden ziet, niet alleen maar wil praten, maar ook juist een ‘doener’ is die heel veel voor elkaar krijgt. Op papier is hij nog steeds voorzitter van de Geuzenbuurt. Voorheen postbode in Laren en Blaricum, later werd hij beveiliger in het ziekenhuis in Blaricum. Hij is altijd wel maatschappelijk bezig geweest vertelt Ed, zeker als postbode had hij heel veel sociale contacten, dat is Ed, de man die altijd weer mogelijkheden ziet.

Hij had veel vrienden en bekenden die in de wijk woonden en startte destijds samen met zijn vrouw met het organiseren van kinderdisco’s en -bingo’s en nam bijvoorbeeld ook het initiatief om bakken met geraniums op te hangen in de wijk. Dit jaar was het de 27^e keer!! De aarde kwam van de gemeente, geraniums kocht hij bij de Amerpoort, die konden dan ook weer wat verdienen, vertelt Eddie. Grappig is het verhaal dat bij hem de geraniums bezorgd werden in maart, maar dat het nog maar heel kleine plantjes bleken te zijn. Zo kwam het dat hij een paar maanden wel 66 bakken in zijn achtertuin had staan met plantjes, die pas na een tijdje groot genoeg waren om in de wijk opgehangen te worden. De geraniums worden nu nog steeds elk jaar opgehangen in de wijk door een vast groepje vrijwilligers/bewoners.

Zo werd Ed de “super-vrijwilliger” die hij nog steeds is, van met name wijkcentrum de Geus, oorspronkelijk was dit een oude school en destijds werden hier activiteiten georganiseerd door de SIS (later Versa Welzijn). Door bezuinigingen werd de Geus met met sluiting bedreigd, maar door een bewonersinitiatief en met steun van de bewonersgroepen is het in 2013 gelukt het wijkcentrum open te houden. U begrijpt inmiddels wel wie hierin een belangrijke aanjager was… Eerst zou het tijdelijk zijn, maar het ging zo goed en was zo’n succes dat er een stichting is opgericht. Ed scharrelde veel spullen bij elkaar, daar is hij goed in. Het wijkcentrum werd drukker en drukker en is helemaal opgeknapt en nu is het nog steeds een begrip in de wijk.

De coronaperiode was wel een zware periode, door de afhankelijkheid van huurders, maar uiteindelijk is het gelukt om het goed voort te zetten.

Ed speelt ook hier nog steeds een grote rol als vrijwilliger; is verantwoordelijk voor het beheer, financiën, overlegt met de gemeente en is tevens een bestuurslid. Het wijkcentrum is in gebruik voor allerlei cursussen/workshops en andere activiteiten, ruimtes worden verhuurd aan verschillende clubs en bewonersinitiatieven. Het wijkcentrum wordt volledig gerund door een vaste groep vrijwilligers en draait zonder subsidie grotendeels uit huurdersopbrengsten. Het is een goed voorbeeld van wat mogelijk is als je mensen bij elkaar brengt en hoe veel vrijwilligers als Eddie en vrijwilligerswerk kunnen betekenen in een wijk! Er is nog zo veel te doen, samen te brengen en samen te werken, Ed heeft nog vele ideeën, komt overal en wordt voor veel gevraagd om mee te denken over de organisatie van activiteiten.