“Thuis zou ik me afzonderen, hier ben ik onder de mensen!”

In Weesp rijd ik de Pampuslaan op. Coos, de vrijwilligerscoördinator van Hebben en Houwen, staat me al op te wachten. Ze leidt me door gangen waar duizenden kleren staan, in plastic bakken en keurig gerangschikt naar soort. Ik ben hier voor een gesprek met Coos, eigenaar Karin Prins en vrijwilliger Ton Mekes die via de Vrijwilligerscentrale Weesp van Versa Welzijn bij hebben en Houwen terecht kwam. En nu letterlijk en figuurlijk weer groeit. 

Het verhaal van Hebben en Houwen (H&H) is bijzonder, zo blijkt als Karin Prins begint te vertellen. “In 2014 werkte ik bij het COA. Toen de eerste Eritrese vluchtelingen naar Nederland kwamen, hadden ze kleding nodig. We maakten allemaal kan-en-klare zakjes voor ze. Toen ze die open maakten, merkte ik dat eigenlijk niemand heel gelukkig was met de kleding die ze aantroffen. Niet gek; ieder mens wil er toch goed en prettig gekleed bijlopen? Ik deed het voorstel bij mij leidinggevende om alle zakjes weer uit te pakken en een kledingwinkeltje te beginnen. Waar de vluchtelingen zelf konden ‘shoppen’. Dat idee groeide steeds groter en de winkel zag er op het laatste echt leuk uit.

Rode loper

Toen de locatie van het COA werd gesloten, zat Karin met 20 kub kleding. “Er werd tegen me gezegd: waarom begin je geen Kledingbank? Die was er namelijk niet in Amsterdam. Mede door de inzet van de andere initiatiefnemer, Zwaan van Dam, vonden we een locatie, donateurs en werd Hebben & Houwen, zoals het ging heten, een luxe Kledingbank in Amsterdam. Hier ligt altijd de rode loper uit voor onze inmiddels 1.100 klanten en mensen worden hier echt gestyled. Ons winkelend publiek is klant bij de Voedselbank of komt via een verwijzing vanuit de zorg. Ze mogen twee keer per jaar komen en gaan met een tas vol kleding weg. Belangrijker is dat ze echt hebben gewinkeld! Ze betalen per keer 1 euro of 1 euro 50 entree, dat gaat naar het Onderbroekenfonds. Want onderbroeken en pyjama’s zijn hier altijd nieuw!”

Prettig contact

Coos werkte als sociaal cultureel werker in Amsterdam en kende Zwaan van Dam van de peuterspeelzaal, waar haar zoon naartoe ging. “Zwaan benaderde mij om vrijwilligerscoördinator te worden van Hebben & Houwen. In eerste instantie zag ik niet zoveel in het plan. Maar als werker in de buurt wist ik wel dat de Parlevinker leeg stond. Daar zijn Karin en Zwaan toen gestart. Toen ik met pensioen ging, werd ik weer door Zwaan benaderd. Toen ben ik het gaan doen.” Coos heeft goed contact met Suzanne Wierenga van de Vrijwilligerscentrale Weesp van Versa Welzijn. Want Hebben & Houwen groeide, waardoor er vrijwilligers nodig waren voor het magazijn in Weesp. Daarnaast werd het door corona moelijker vrijwilligers te behouden. Coos: “Ik heb via de vrijwilligerscentrale in Amsterdam geprobeerd vrijwilligers te werven, omdat we altijd dachten dat het magazijn in Weesp zou worden gesloopt. Dat gebeurde niet, waardoor de reistijd voor veel Amsterdamse vrijwilligers een obstakel bleek. Daarop zocht ik contact met vrijwilligerscentrale Weesp. En dat contact is erg prettig. Vaak lukt het om een goede match te vinden. Zoals met Ton, die een echte aanwinst is gebleken.”

Samen kennis maken

Ton werkte al via Versa Welzijn als vrijwilliger bij de Boodschappendienst. Ton: “Dat kwam in coronatijd stil te liggen. Na een tijdje werd me gevraagd of ik iets anders wilde doen. Suzanne dacht dat het magazijn van Hebben & Houwen iets voor mij was. In een team, dichtbij huis, zonder al teveel werkdruk, maar wel gezellig! Dat leek me wel wat. Op een maandagmiddag ging ik samen met Suzanne op pad, om kennis te maken. Ik heb wat gesproken met Karin, Coos en de andere vrijwilligers en ben toen eigenlijk meteen kleding gaan uitzoeken. In begin was het best wennen. We werken in een klein team, iedereen is best druk en ik wist nog niet helemaal wat ik moest doen. Karin besloot de taken op briefjes te schrijven en die op te hangen. Dat werkte erg goed. Nu ben ik hier op mijn plek en weet ik hoe het werkt. De post-its zijn niet meer nodig, ik neem nu veel zelf het initiatief.”

Teamgeest

Voordat Ton vrijwilligerswerk ging doen, deed hij lange tijd fysiek zwaar werk en liep hij nog een aantal jaren de post. Totdat het niet meer ging. Ton: “Door artrose moest ik allerlei operaties ondergaan. Nadat ook nog PTSS werd geconstateerd, werd ik volledig afgekeurd. Nadat ik een advertentie van Versa Welzijn zag, ben ik binnengelopen. Zo is het balletje richting vrijwilligerswerk gaan rollen. Ik vind het hier vooral hartstikke gezellig. Je maakt van alles met elkaar mee en er wordt veel gelachen. Anders dan bij een normale baan, ervaar ik hier geen tijdsdruk. Hier kan ik mijn eigen weg zoeken. Als ik dit niet had, zou ik me thuis steeds verder afzonderen, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Nu ben ik onder de mensen!” Coos is blij met Ton. En heeft hem zien veranderen, vertelt ze lachend. “Toen hij hier binnenkwam, had hij helemaal geen haar op zijn gezicht. Moet je eens kijken hoe dat is gegroeid!” Dan, serieuzer: “Nee, we hebben Ton ook op andere manieren zien groeien. Hij is gezellig en staat voor iedereen klaar. Je kan alles aan hem vragen. Laatst hielp hij, buiten zijn dienst om, met het lossen van een vrachtwagen, eerdaags moet al het karton worden platgetrapt en dan kunnen we ook weer op Ton rekenen! En hij draagt bok bij aan de teamgeest en de humor; we lachen er hier samen echt wat af!”

Meer informatie?

Wil je in contact komen met de Vrijwilligerscentrale Weesp? Om te kijken wat de mogelijkheden voor jou zijn? Klik dan hier.

Wil je meer weten over Hebben & Houwen? Bezoek dan hun website.